Νιώθεις να ασφυκτιάς στα στενά όρια της μονογαμίας; Διατυμπανίζεις διαρκώς σε όποιον έχει όρεξη να σε ακούσει τα περί ξεπερασμένης κοινωνικής συνθήκης που πάει κόντρα στην ανθρώπινη φύση; Δηλώνεις πολυγαμικός/η αλλά ας όψεται η άτιμη κοινωνία που μας έχει στριμώξει όλους σε δυαδικά κουτάκια; Τότε αυτό το κείμενο είναι για σένα.
Μίλα μου για polyamory
Δεν είναι ακριβώς πολυγαμία, καθότι εδώ δεν μιλάμε μόνο για σεξουαλικές σχέσεις. Οι άνθρωποι που είναι polyamorous έχουν κανονική σχέση (από αυτές που βγαίνεις ραντεβού, φιλιέσαι, κανονίζεις ταξιδάκια, μαγειρεύεις μαζί, περιμένεις τον άλλο στον προθάλαμο του γιατρού, κάνεις και σεξ αν δεν είσαι ασέξουαλ) με περισσότερους από έναν ανθρώπους. Δεν είναι απιστία, γιατί όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν και συμφωνούν από πριν, και αντίστοιχα έχουν κι αυτοί άλλες σχέσεις. Εδώ είναι που το πράγμα θέλει εξάσκηση, αλλά περισσότερα γι’ αυτό σε λίγο.
Τα ‘χουμε όλοι μαζί, δηλαδή;
Συνήθως, όχι. Αν και υπάρχει κι αυτό το σχήμα, τύπου «είμαστε, αντί για ζευγάρι, τριάδα ή τετράδα και τα έχουμε όλοι με όλους», είναι πολύ λιγότερο συνηθισμένο από το τριγωνικό σχήμα, στο οποίο είσαι παραδείγματος χάριν η Μαίρη, και τα έχεις με τον Κώστα και με τον Θανάση. Ο Κώστας και ο Θανάσης είναι ο ένας paramour του άλλου (σκέψου το σαν τη λέξη «μπατζανάκης» αλλά σε πιο ενδιαφέρον κόντεξτ) μπορεί να γνωρίζονται μπορεί και όχι, μπορεί να κάνουν παρέα μπορεί και όχι, πάντως σχέση μεταξύ τους δεν έχουν. Ξέρουν ωστόσο ο ένας για τον άλλο, και εσύ (η Μαίρη) αντίστοιχα ξέρεις για τις σχέσεις που έχει ο καθένας τους εκτός από σένα.
Τι κερδίζω απ’ αυτό;
Καταρχάς σίγουρα ποικιλία στην ερωτική σου ζωή, πολλές καινούριες παρέες, το high που δίνει κάθε φορά ένας καινούριος έρωτας, χωρίς όμως να στερείσαι την ασφάλεια του παλιού και δοκιμασμένου, και άπειρες καινούριες εμπειρίες, αν ας πούμε ο ένας σου σύντροφος είναι σπιτόγατος και διαλέγει τις καλύτερες ταινίες για να δείτε κουλουριασμένοι αγκαλιά στον καναπέ, και ο άλλος σε σέρνει στα βουνά για ορειβασίες κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο. Εν ολίγοις, όπως σοφά το έθεσε ο ισραηλινός συγγραφέας Etgar Keret στον τίτλο ενός διηγήματός του, «περισσότερη ζωή».
Τέλειο ακούγεται, πού υπογράφω;
Περίμενε, μη βιάζεσαι, γιατί μέχρι στιγμής έχουμε πει μόνο τα καλά. Σε μία polyamorous σχέση ό,τι δικαιώματα έχεις εσύ, ακριβώς τα ίδια έχει και ο άλλος. Και ξέρουμε ότι τώρα σκέφτεσαι «ναι εννοείται, όταν έχει ραντεβού με γκομενάκι θα έχω κι εγώ, οπότε δεν θα με πειράζει», γιατί κανείς δεν σκέφτεται πρώτα περιπτώσεις σαν κι αυτές: Εσύ είσαι άρρωστη στο σπίτι, και ο άλλος ρομαντικό ραντεβού και το βράδυ σεξ αλλού. Εσύ μόλις χώρισες από τη δεύτερη σχέση σου, και η άλλη έχει καινούριο έρωτα και είναι στα ουράνια. Εσύ είχες κακή μέρα στη δουλειά/ περιμένεις αποτελέσματα εξετάσεων/ άφησες τη γάτα σου στο γιατρό, και οι σύντροφοί σου έχουν κανονίσει και οι δύο με τις άλλες τους σχέσεις. Αρχίζει να ακούγεται λιγότερο δελεαστικό; Περίμενε να συνυπολογίσεις και τη ζήλεια.
Τι κάνουμε με τη ζήλεια;
Ακόμα και τις μέρες που πηγαίνουν όλα πρίμα, που δεν υπάρχει καμία σύγκρουση και κανένα overlap προγραμμάτων που λέμε και στο χωριό, το συναίσθημα της ζήλειας είναι πιθανό να καραδοκεί στη γωνία. Κάνει άραγε η σύντροφός σου καλύτερο σεξ με την άλλη της σχέση; Θα διάλεγε εσένα ή τον άλλον αν της έβαζε κάποιος ένα υποθετικό μαχαίρι στο λαιμό και έπρεπε ξαφνικά να γίνει μονογαμική; Και άλλες τέτοιες ανησυχητικές σκέψεις που, όσο προοδευτικός άνθρωπος και αν είσαι, με το παραμύθι περί ρομαντικότητας της μονογαμίας μας έχουν μεγαλώσει όλους, και θέλει συνειδητή προσπάθεια για να ξεριζώσεις την ζήλεια που γεννάει από μέσα σου.
Εξ ου και διαβάζοντας βιβλία-οδηγούς για πρωτάρηδες (ή έστω περίεργους) polyamorous, σαν το εξαιρετικό The Smart Girl’s Guide to Polyamory (μην πτοείσαι από τον τίτλο, μια χαρά κάνει και για άντρες) φτάνεις στο περιθρύλητο κεφάλαιο «περί ζήλειας» και λες «εδώ είμαστε, τώρα θα μάθω πώς να τη νικήσω» για να απογοητευτείς είκοσι σελίδες αργότερα, που η συμβουλή βασικά είναι κάτι στο πλαίσιο του κάνε διαλογισμό/ πάρε βαθιές ανάσες/ πήγαινε μια βόλτα στο δάσος.
Δηλαδή μου λες ότι δε γίνεται;
Μια χαρά γίνεται, υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που το κάνουν, η polyamorous κοινότητα έχει μέχρι και δική της σημαία με το ελληνικό π στη μέση να αντιπροσωπεύει τα άπειρα ψηφία του γνωστού μαθηματικού συμβόλου, όπως άπειρη είναι και η αγάπη και ο δυνητικός αριθμός συντρόφων στους οποίους αυτή μοιράζεται. Ξεκίνα να διαβάζεις από το προαναφερθέν βιβλίο, ή από αυτό εδώ το σάιτ, δοκίμασε και δες αν το polyamory είναι για σένα. Και αν στην πορεία βρεις κανένα τιπ καλύτερο από τον διαλογισμό για το πώς αντιμετωπίζουμε τη ζήλεια, στείλε μας σε παρακαλούμε ένα mail.