Λειτουργός των αθέατων Μυστηρίων […]
~ Ένας νέος τότε έζησε τον Όσιο [όσιο Γεώργιο Καρσλίδη] ως λειτουργό και πνευματικό.
Η περιγραφή του είναι απαράμιλλη, γι’ αυτό και την παραθέτουμε αυτούσια:
«Την Κυριακή το πρωί, νύχτα ακόμα, σηκωθήκαμε για τη Θεία Λειτουργία. Ο Γέροντας, με τη χάρη του Πανάγαθου Θεού, πάλι ολοφώτεινος, έλαμπε. Δεν μπορώ να σας περιγράψω αυτά που έβλεπα. Πετούσε! Δεν πατούσε στη γη. Καθόμουν πίσω από το παγκάρι, έβλεπα το ιερό και τις εικόνες του τέμπλου. Έβλεπα την εικόνα της Παναγίας να έχει δάκρυα στα μάτια της. Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου… Ξανακοίταξα την εικόνα. Τα δάκρυα συνέχιζαν να τρέχουν. Δεν είπα όμως τίποτα σε κανένα.
Ο Γέροντας λειτουργούσε αλλά βρισκόταν εμφανώς σ’ άλλον κόσμο. Δεν ήταν στη γη… Έλαμπε και το περιβάλλον όλο ήταν ολοφώτεινο· κι όμως, άλλα φώτα δεν υπήρχαν παρά μόνο τα κεριά. Τα είχα ολοκληρωτικά χαμένα, μ’ όλα αυτά που έβλεπα.
Όταν ήρθε η ώρα για τη Θεία Μετάληψη, ο Γέροντας βγήκε στην Ωραία Πύλη. Οι εκκλησιαζόμενοι πιάσαμε σειρά ο ένας πίσω από τον άλλον.
Ο Γέροντας κατά τη διάρκεια της Θείας Κοινωνίας δεν μιλούσε σε κανέναν, έκανε μόνο νοήματα. Έφτασε η σειρά κάποιας κυρίας την οποία δεν μπορούσε να κοινωνήσει. Βαστούσε το Άγιο Δισκοπότηρο και είχε ιδρώσει το μέτωπό του· της έκανε νόημα να παραμερίσει για τον επόμενο. Πρώτη φορά τα έβλεπα όλα αυτά και δεν πίστευα στα μάτια μου. Την εικόνα αυτή θα την έχω μπροστά μου και δεν θα την ξεχάσω όσο θα είμαι σ’ αυτήν τη ζωή».
[…]
Μια προσκυνήτρια τόλμησε κάποτε να πλησιάσει τον Γέροντα μετά από μία Θεία Λειτουργία και να του πει σχετικά με αυτήν τη λάμψη που έβλεπε να απλώνεται στο πρόσωπό του.
Ο Όσιος της απάντησε σεμνά και χαμηλόφωνα:
«Είμαι άξιος εγώ να λάμψω; Ο Χριστός ήταν… Μπορεί η λάμψη του Χριστού να έπεφτε επάνω μου…».
Μιαν άλλη φορά, κατά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, ο Γέροντας λόγω του ύψους του και του χαμηλού τέμπλου ήταν ακριβώς κάτω από την εικόνα με το Άγιο Μανδήλιο που βρισκόταν πάνω από την Ωραία Πύλη.
Όλοι τότε θαύμασαν πώς έμοιαζε τόσο ο Γέροντας με τον Χριστό.
Μια γυναίκα είχε το θάρρος να του το πει κι αυτός, φανερά ταραγμένος, την επέπληξε και μονολογούσε:
«Κύριε ελέησον! Ποιος είμαι εγώ να μοιάζω με τον Χριστό»!
Ο π. Χαράλαμπος Αναστασιάδης σημειώνει ότι έκανε και στον ίδιο βαθιά εντύπωση το γεγονός ότι άλλο πρόσωπο είχε ο Γέροντας στην καθημερινή ζωή και άλλο ως λειτουργός. Όταν όμως έχει αποτυπωθεί πάνω στην ψυχή η εικόνα του Κυρίου, ο άνθρωπος ομορφαίνει και λαμπρύνεται…
Από το βιβλίο, ο «Όσιος Γεώργιος της Δράμας, Ο Άγιος των πτωχών και πονεμένων», έκδοση της Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμας.
πηγή: pemptousia.gr
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας – Ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων» ΔΕΙΤΕ: >> ΕΔΩ