Μια ανατρεπτική επιθεώρηση, γεμάτη σάτιρα, γέλιο, τραγούδι και χορό. Ο λόγος για το «Μποστάνι του Μποστ», με επιθεωρησιακά κείμενα τού αξεπέραστου και αμίμητου σατιριστή Μποστ, τα οποία συνοδεύονται από τη μελωδική μουσική τού διαχρονικού Λουκιανού Κηλαηδόνη και η οποία ανεβαίνει στο Θέατρο Μεταξουργείο.
Την παράσταση παρουσιάζει η Θεατρική Εταιρεία THEARTES των Κωνσταντίνου Κυριακού και Κατερίνας Μπιλάλη.
Τα περισσότερα κείμενα του Μποστ που παρουσιάζονται στο θεατρικό, αν και σημείωσαν μεγάλη επιτυχία όταν πρωτοπαίχτηκαν, δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για τη μουσική του Λουκιανού Κηλαηδόνη, που γράφτηκε για αυτά καθώς έχει παραμείνει και αυτή ακυκλοφόρητη στο αρχείο του.
Με αφορμή το ανατρεπτικό αυτό μποστάνι, ο Κωνσταντίνος Κυριακού μίλησε στο Infowoman.gr για τη διαχρονικότητα του Μποστ, την ανυπέρβλητη μουσική του Λουκιανού Κηλαηδόνη, αλλά και την επιθεώρηση του σήμερα.
Πώς προέκυψε η ιδέα αυτής της ανατρεπτικής παράστασης;
Η ιδέα της εξωφρενικά επίκαιρης και ανατρεπτικής αυτής σύγχρονης επιθεώρησης βασίστηκε στη διδακτορική διατριβή που εκπόνησα για το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και η οποία μελετάει και καταγράφει τα άγνωστα και αδημοσίευτα παιγμένα και άπαιχτα θεατρικά έργα τού Μποστ που ανακάλυψα. Μελετώντας, μαζί με την Κατερίνα Μπιλάλη, με την οποία έχουμε ιδρύσει τη Θεατρική Εταιρεία THEARTES, αυτά τα κείμενα και εξετάζοντας το παραστασιακό τους ενδιαφέρον, διαπιστώσαμε το πόσο επίκαιρα είναι ακόμα και σήμερα και πόσο αφορούν στο σήμερα, με τη στοχοθεσία τους να βάλλει κατά των κακώς κειμένων της ελληνικής πραγματικότητας, του τότε, του σήμερα, και –δυστυχώς, διαβλέπω– και του αύριο. Έτσι, έχοντας αναδυθεί ένα μεγάλο ερώτημα ενώπιόν μας: δηλαδή πώς θα τα (υπο)δεχτεί το σημερινό κοινό, αποφασίσαμε να επιλέξουμε κάποια από αυτά και να δημιουργήσουμε «Το μποστάνι του Μποστ» μας!
Ποια είναι η υπόθεση και τι μηνύματα θέλετε να περάσετε στον κόσμο;
Δεδομένου ότι «Το μποστάνι του Μποστ» είναι μια σπονδυλωτή κωμωδία επιθεωρησιακού τύπου αυτό συνεπάγεται ότι αποτελείται από διαφορετικά κείμενα, τα οποία είναι δώδεκα στο σύνολο. Το κάθε ένα είναι αυτόνομο και έχει τη δική του υπόθεση. Τα μηνύματα είναι πολλά, πολλαπλά και ποικίλα, και στοχεύουν στη συνειδητοποίηση του κοινού, όχι τόσο για το τι βλέπει και ακούει επί σκηνής, αλλά για το τι βιώνει στην καθημερινή του ζωή. Μέσα στην παράστασή μας θίγονται μείζονα ζητήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, τόσο σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό τομέα, όσο και σε πολιτιστικό και διαπροσωπικό. Βέβαια, δεν είναι μόνο το τι λέγεται στην παράσταση αλλά και το πώς παρασταίνεται από εμάς τους ηθοποιούς, καθώς η υποκριτική φόρμα με την οποία αποδίδουμε το κάθε σκετς, υπογραμμίζει το «κάτω» κείμενο που καταδεικνύει ο Μποστ.
Τα κείμενα του Μποστ είναι παλιά και σατιρίζουν καταστάσεις της εποχής του ενδεχομένως. Υπάρχει διαχρονικότητα των κειμένων που επιλέξατε και σύνδεση με το σήμερα;
Μελετώντας τα κείμενα που αποφασίσαμε να εντάξουμε στην παράστασή μας, διακρίναμε τη διαχρονικότητά τους ως κείμενα που λοιδορούσαν και στηλίτευαν γεγονότα και καταστάσεις της εποχής που γράφτηκαν, αλλά και τη μοναδικότητά τους ως σατιρικά και παρωδιακά κείμενα, καθώς παραμένουν το ίδιο καυστικά όπως και όταν γράφτηκαν, εξακολουθώντας να “αγγίζουν” όλες τις γενιές, μέχρι και σήμερα, καθώς ο Μποστ ως συγγραφέας κατόρθωσε να προσδώσει στο πρόσκαιρο της εποχής του εξακολουθητική διάρκεια, κάτι που αποδεικνύεται και από το γεγονός της ελάχιστης αναγκαίας επικαιροποίησής τους. Εξαιρώντας τις προσθήκες για γεγονότα που έλαβαν χώρα την τελευταία τριαντακονταετία, μιας και ο Μποστ απεβίωσε το 1995. Με άλλα λόγια, ο Μποστ μέσα στα κείμενά του διακωμωδεί, διεκτραγωδεί, καυτηριάζει, σατιρίζει, παρωδεί, χλευάζει, γελοιοποιεί, μυκτηρίζει και –γιατί όχι– σιχτιρίζει ιδεολογίες και νοοτροπίες, που συνεχίζουν να συμφύονται στην ελληνική πραγματικότητα από καταβολής ελληνικού κράτους, αλλά και ακόμα παλαιότερα. Επίσης, ο Μποστ ξεσκεπάζει την υφέρπουσα σήψη του συστήματος, την πνευματική και πτωχευτική εξίσωση των πάντων προς τα κάτω, τον καθωσπρεπισμό, την αλλοτρίωση, τον ζαμανφουτισμό και τον μικροαστισμό του νεοέλληνα. Και τέλος, καταδεικνύει τη νοσηρή μονομανία των Ελλήνων να κάνουν συνεχώς τα ίδια λάθη, φοβούμενοι μην τύχει και –κατά λάθος– κάνουν το σωστό!
Είναι εξοικειωμένος ο θεατής με τέτοιου τύπου θεάματα, με αυτήν τη μορφή επιθεώρησης; Τι feedback έχετε μέχρι τώρα από το κοινό σε αυτές τις λίγες μέχρι τώρα παραστάσεις;
Το κοινό αγαπάει τον Μποστ, τον καταλαβαίνει – όσο ιδιόρρυθμο και ιδιάζον κι αν είναι το καυστικό του χιούμορ. Αυτό που κάνουμε στην παράστασή μας δεν είναι κάποιος ιδιαίτερος και περίεργος τύπος θεάματος. Αυτό που κάνουμε είναι Θέατρο και το κοινό που έχει δει τις λίγες μέχρι τώρα παραστάσεις μας διασκεδάζει, γελάει, χαμογελάει, περνάει όμορφα, ψυχαγωγείται, προβληματίζεται και παίρνει για το σπίτι του υλικό προς σκέψη. Δηλαδή, κάνουμε αυτό που οφείλει να πράττει μία θεατρική παράσταση. Φυσικά, δεν περιμένουμε να αλλάξουμε τον Κόσμο με την παράστασή μας, αλλά τουλάχιστον επιχειρούμε να αλλάξουμε τον Άνθρωπο.
Γιατί σκεφτήκατε να χρησιμοποιήσετε τη μουσική του Λουκιανού Κηλαηδόνη;
Όπως η παράλογη, σουρεαλιστική θεατρική γλώσσα τού Μποστ είναι υπονομευτική ομοίως υπονομευτική είναι και η παιχνιδιάρικη μουσική γλώσσα του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Δεν είναι περίεργο που αυτοί οι δύο μοναδικοί και διαχρονικοί καλλιτέχνες συνεργάστηκαν σε επτά θεατρικές παραγωγές σε βάθος δεκαπενταετίας. Η συνδυαστική λοιπόν χρήση των βασικών χαρακτηριστικών στοιχείων της μπόστειας θεατρικής γραφής, όπως είναι η ιδιότυπη γλώσσα, η μπουρλέσκ παρωδία, η απροκάλυπτη σάτιρα, το αλλοπρόσαλλο χιούμορ και η διεισδυτική ειρωνεία, με τα ειδοποιά στοιχεία της κηλαηδόνειας μουσικής γραφής, όπως είναι το ξέφρενο κέφι, η μαγευτική μελωδία και το ρυθμικό ξάφνιασμα, μας επιτρέπουν, ως THEARTES, να επιδοθούμε για άλλη μια φορά στο αγαπημένο μας “παιχνίδισμα” με την “εναλλαγή” των θεατρικών ειδών. Και αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που μας οδήγησε στο να χρησιμοποιήσουμε αυτήν ακριβώς τη μουσική σε συνδυασμό με τα συγκεκριμένα κείμενα.
Μέχρι πότε θα μπορούν να δουν οι θεατές την παράσταση;
Η παράσταση παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο Θέατρο Μεταξουργείο… αρχικώς, μέχρι την εβδομάδα τού Πάσχα. Και οψόμεθα!
Info
«Το μποστάνι του Μποστ»
Πρεμιέρα: Δευτέρα 11 Μαρτίου
Στο Θέατρο Μεταξουργείο
Συντελεστές
Κείμενα: Μποστ
Σύνθεση – Διασκευή κειμένων – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κυριακού
Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Κατερίνα Μπιλάλη
Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Σκηνικά – Κοστούμια: Κατερίνα Τσακότα
Σχεδιασμός φωτισμών: Λέων Εσκενάζη
Χορογραφίες – Κινησιογραφία: Λιλλύ Κουτσανδρέα
Ενορχήστρωση: Γιώργος Κομπογιάννης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Δελαπόρτα
Hair Stylist: Organic Hair Spa by Athanasios
Φωτογραφίες: Φανή Τουμπουλίδου
Photo Artwork: Πένια Παππά
Video – Trailer: Νικήτας Χάσκας
Σχεδιασμός αφίσας: [βιβλιοτεχνία]
Επικοινωνία – Προβολή: Βάσω Σωτηρίου – We Will
Παραγωγή: «THEARTES» Α.Μ.Κ.Ε.
Διανομή:
Κατερίνα Μπιλάλη
Κωνσταντίνος Κυριακού
Ερμόλαος Ματθαίου
Αλεξία Μουστάκα
Κρίστη Παπαδοπούλου
Τέλης Ζαχαράκης
Ακούγονται οι φωνές των: Γιάννη Μποσταντζόγλου & Σπύρου Πούλη
Πού: Θέατρο Μεταξουργείο, Ακαδήμου 14 & Κεραμεικού, τηλέφωνο: 21 0523 4382
Πότε: Από Δευτέρα 11 Μαρτίου, και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Εισιτήρια: 18€ (γενική είσοδος), 12€ (φοιτητικό, ανέργων, ΑμεΑ, ομαδικό, άνω των 65 ετών), 5€ (ατέλειες ηθοποιών, σκηνοθετών)
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.more.com/theater/to-mpostani-tou-mpost/
Διάρκεια: 105΄ (χωρίς διάλειμμα)
* Η παράσταση παρουσιάζεται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.