Είναι γεγονός πως η ακτινοβολία της αγάπης των αγίων δεν περιορίζεται σε όρια τοπικά, αλλά σαν αύρα λεπτή δροσίζει κι ευφραίνει κάθε ευλαβική ψυχή, που πλησιάζει στον τόπο της θαυμαστής βιοτής τους, ώστε ν’ αναφωνεί εκ βαθέων: «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού».
Μία οικογένεια από τον Πειραιά βρέθηκε στο μοναστήρι του οσίου Γεωργίου Καρσλίδη για τη μοναχική κουρά μίας συγγενούς τους. Εκεί η μητέρα μελέτησε την πνευματέμφορη ζωή του οσίου, προσκύνησε στο κατανυκτικό εκκλησάκι και τον απέριττο τάφο του κι αισθάνθηκε την παρουσία του πολύ πλησίον της. Είχε την αίσθηση ότι είναι ο δικός της άγιος. Έφυγαν ευχαριστημένοι και χαρούμενοι για τον Πειραιά.
Στα μισά της διαδρομής στάθμευσαν το αυτοκίνητο για λίγη ξεκούραση. Όταν ετοιμάσθηκαν όμως να ξεκινήσουν, παρά τις προσπάθειες, η μηχανή δεν εκινείτο. Αγωνιούσαν, γιατί νύχτωνε και δεν ήξεραν πού να πάνε και πού να μείνουν. Η μητέρα κατευθύνθηκε στο αυτοκίνητο και πήρε στα χέρια της ένα μπαμπάκι με λάδι, που είχε λάβει από την ακοίμητη κανδήλα του οσίου. Σταύρωσε τη μηχανή του αυτοκινήτου και αμέσως ξεκίνησε και τους πήγε στον προορισμό τους. Μόλις έφθασαν, χάλασε πάλι το αυτοκίνητο. Φαίνεται ήθελε και η μηχανή επισκευή.
*****
Μία Μακεδονίτισσα γιαγιά μένει χρόνια στο Τορόντο του Καναδά. Μικρή είχε γνωρίσει τον όσιο και τον είχε αγαπήσει. Μία μεγάλη φωτογραφία του οσίου την είχε σε κορνίζα στο σαλόνι της. Από τη γιαγιά είχαν γνωρίσει για τον όσιο και τα εγγόνια της. Μία δεκαεφτάχρονη εγγονή της μία ημέρα λιποθύμησε κι έχασε τις αισθήσεις της.
Την πήγαν στο νοσοκομείο και οι ιατροί βλέποντας να έχει παραισθήσεις και να μη επικοινωνεί με το περιβάλλον της ανησύχησαν και την έστειλαν σ’ ένα άλλο ειδικό νοσοκομείο. Εκεί δέχθηκαν οι υπεύθυνοι ιατροί ένα τηλεφώνημα που τους έλεγε ότι η νέα πάσχει από εγκεφαλομηνιγγίτιδα. Άρχισαν μία θεραπεία, αλλά είπαν ότι η νέα όταν συνέλθει δεν θα μπορεί να μιλά, να βαδίζει και να τρώει. Η γιαγιά έλεγε πως στο τηλεφώνημα ήταν ο όσιος Γέροντας.
Η νέα χωρίς να κοιμάται είδε τον όσιο με ράσα καθισμένο στην άκρη του κρεβατιού και της είπε: «Μη φοβάσαι, εγώ θα σε κάνω καλά» και τη σταύρωσε. Αυτό επανελήφθη επί τρεις βραδιές συνεχώς. Η νέα από τότε συνήλθε, άρχισε να μιλά άνετα, να βαδίζει και σιγά-σιγά να τρώει.
Δύο εβδομάδες μετά, όλα τελείωσαν, η ασθένεια θεραπεύθηκε δίχως να της αφήσει τίποτε. Ακόμη και οι ιατροί έλεγαν πως έγινε θαύμα. Η νέα σπούδασε ψυχολογία και προοδεύει. Η μητέρα της έπασχε επί μία εικοσαετία από μία ανίατη και σοβαρή ασθένεια που λέγεται λύκος. Θεραπεύθηκε και αυτή από τον όσιο. Όλοι τον ευχαριστούν ευγνώμονα.
Από το βιβλίο: (†) Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας. Έκδοσις Ι. Μ. Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα 2016, σελ. 448.
πηγή: koinoniaorthodoxias
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας – Ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων» ΔΕΙΤΕ: >> ΕΔΩ