Η Μονή, έτοιμη πλέον, δέχτηκε την εγκατάσταση των γυναικών μοναχών.
Ο Ιερομόναχος Άνθιμος [ο άγιος Άνθιμος της Χίου] πανευτυχής χαιρόταν, που το όνειρό του πραγματοποιήθηκε έστω και τώρα, στα εξήντα δύο του χρόνια. Η ψυχική, σωματική και διανοητική του κούραση τέτοιες στιγμές ξεχνιόταν.
Στις 30 Μαρτίου του 1930 η θαυματουργή εικόνα Παναγία η Βοήθεια μεταφέρθηκε με κατανυκτική τελετή, από το ασκητήριο του Αγίου στο νεόδμητο βυζαντινό ναό της Μονής.
«Ουδέποτε εν ταίς ημέραις του βίου μου, θα λησμονήσω την χαρά που είχα. Ή στην γη επατούσα ή επετούσα στον αέρα δεν εγνώριζα. Ή στα επίγεια ήμουν ή στα ουράνια δεν αισθανόμουν»· έλεγε ο ίδιος στα μετέπειτα χρόνια.
Η Υπεραγία Θεοτόκος μετοίκησε στο ναό πολύ ενωρίτερα!
Το βεβαίωσαν οι φύλακες της Μονής, Νικόλαος και Μαριάνθη Χατζημανώλη, οι οποίοι με την αποπεράτωση της Μονής και χωρίς να έχει κατοικηθεί κανένα κτίριο ακόμη, ενώ ασφάλισαν και έλεγξαν το Μοναστήρι, είδαν μια ωραιότατη γυναίκα υψηλού αναστήματος, ντυμένη μεγαλοπρεπώς, να ανοίγει μία-μία τις πόρτες κάθε κελλιού και να προχωρεί στο επόμενο μέχρι το τελευταίο!
Έντρομοι οι φύλακες απόρησαν από πού θα μπορούσε να είχε μπει η γυναίκα, αφού όλες οι πόρτες ήσαν κλειστές, και έτρεξαν να την φθάσουν από το αντίθετο σημείο του διαδρόμου, όπου δεν υπήρχε άλλη διέξοδος.
Αλλά η γυναίκα εκείνη έγινε άφαντη από τα μάτια τους.
Το Μοναστήρι λειτούργησε με κοινοβιακό σύστημα. Ο Ιερός Παρθενώνας, πήρε την επωνυμία της Ιερής Εικόνας, δηλαδή Παναγία Βοήθεια.
Από το βιβλίο «Βίος και πολιτεία του Οσίου Ανθίμου του Χίου» των εκδόσεων «Ένθεος Βίος».
ΠΗΓΗ