Από το νέο βιβλίο της Αδελφότητος Καρτσωναίων: «Οι Άγιοι Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα: Γενεαλογία – Βίος – Θαύματα»
~ Ο γερό-Κωνστάντιος ο Αγιοπαυλίτης που καταγόταν από την Κεφαλλονιά ήταν πολύ μελετηρός. Διάβαζε πολύ και ήξερε απ’ έξω πολλά κείμενα. Για ένα διάστημα έμενε στο κάθισμα του Αγίου Σπυρίδωνος. Την ημέρα έσκαβε το αμπέλι και τη νύχτα διάβαζε με την λάμπα, αλλά τότε ήταν κατοχή, έβαζαν ακάθαρτο πετρέλαιο και μέσα έβαζαν και αλάτι για να μη βγάζει μαυρίλες. Έτσι πονούσαν τα μάτια του και λιγόστεψε το φως του. Είπε στον Ηγούμενο Σεραφείμ να τον στείλει στον γιατρό, αλλά του απάντησε:
«Γιατρός εδώ είναι η Παναγία, πήγαινε να κάνεις κομποσχοίνι».
Έκανε πολλή προσευχή κλαίγοντας και παρακαλώντας την Παναγία να μην τυφλωθεί.
Οπότε μία νύχτα βλέπει στον ύπνο του ότι βρισκόταν σ’ ένα μέρος στην πατρίδα του που λέγεται Αρχάγγελος, και συνάντησε μια γυναίκα ηλικιωμένη με ένα κοριτσάκι στην αγκαλιά της. Ήταν η Αγία Άννα και είχε την Παναγία στην αγκαλιά της. Λέει η Παναγία:
– Μαμά, γιατί κλαίει αυτό το γεροντάκι;
– Κλαίει γιατί κοντεύει να χάσει το φως του. Αλλά πάρε αυτό το μπουκαλάκι και βάλε του σταγόνες στα μάτια του.
Και μόλις του έβαλε τις σταγόνες, ξύπνησε και όλως παραδόξως έβλεπε καλά μέχρι την ηλικία των 95 ετών που εκοιμήθη.