Είναι κάτι σαν χόμπι κι αυτό. Άλλοι επιδίδονται σε παρτίδες τάβλι, άλλοι παίζουν σκουός κι άλλοι τραβούν το χαρτί κουζίνας για ψύλλου πήδημα. Και τι πειράζει που είσαι στην τρίτη κατηγορία. Κι επειδή ούτε τάβλι ξέρω, ούτε σκουός προτίθεμαι να μάθω να σου πω πως είμαι μαζί σου στο χαρτί κουζίνας. Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν πρέπει να καθαριστούν ποτέ με αυτό αλλά υπάρχουν τόσα κι άλλα τόσα (πολύ ακριβής περιγραφή ομολογουμένως) που γίνονται λαμπίκο. Άσε που σε σώζει την τελευταία στιγμή όταν όλα έχουν πάει λάθος κι έχει ο καφές από το μπρίκι χυθεί και έχει η κατσαρόλα ξεχειλίσει. Είναι εκεί για εσένα. Τραβάς, κόβεις, καθάρισες.
Τα πράγματα σε πρακτικό επίπεδο είναι αυτά αλλά αν εξετάσεις την κατάσταση λιγάκι πιο σφαιρικά θα αντιληφθείς πως η υπερκατανάλωση χαρτιού κουζίνας δεν είναι μία πράξη βαθιά οικολογική. Μπορείς να το περιορίσεις. Τρόπος υπάρχει.
Είναι το πρώτο που βλέπεις πάνω στον πάγκο της κουζίνας για αυτό και το χέρι σου πηγαίνει αυτόματα σε αυτό. Αν δεν υπήρχε; Δε θα αναζητούσες την εναλλακτική; Θα την αναζητούσες και θα έκανες χρήση της.
Το συμπέρασμα; Βάζεις το χαρτί της κουζίνας στο ντουλάπι και αμέσως η χρήση του περιορίστηκε. Δεν είπαμε να το αποθηκεύσεις σε μέρος που θέλεις τάξιμο στον Άγιο Φανούρη για να το βρεις, απλά να ανοίξεις το πρώτο ντουλάπι ή συρτάρι και να το ακουμπήσεις.
Στη θέση του μπορείς να βάλεις ένα καλαθάκι με πετσετάκια ή πανιά από μικροΐνες που πλένονται και επαναχρησιμοποιούνται.
ΠΗΓΗ