Ποτέ δεν έλειπε ο θρήνος από τον δίκαιο Δαβίδ, αλλά άλλοτε έβρεχε το στρώμα του με τα δάκρυα, και άλλοτε έλεγε: “Τα δάκρυα μου έγιναν για μένα ψωμί ημέρα και νύχτα”, άλλοτε επίσης, ξεχνώντας ακόμη και το να φάει: “διότι ξέχασα να φάω το ψωμί μου, και το νερό που πίνω το ανακάτωνα με το κλάμα μου”.
Όσιος Εφραίμ ο Σύρος