Η Ζωή σου…
Είναι αυτή που περίμενες μια αιωνιότητα εκεί, στην άβυσσο της ανυπαρξίας.
Είναι αυτή που πάει κόντρα σε θερμοδυναμικούς και πιθανοκρατικούς νόμους.
Είναι αυτή που ανασταίνεται με επιμονή μέσα από μια τυχαία σούπα νεκρότητας.
Σε κάνει να απορείς. Γιατί διάλεξε εσένα για να εκδηλωθεί;
Ζεις για τόσο μικρό κοσμικό διάστημα, κι όμως μπορείς να συλλάβεις όλη την απεραντοσύνη.
Η υπαρξιακή σου δίψα ήρθε η ώρα να ικανοποιηθεί.
Πόσα σύμπαντα ταξίδεψες για να βρεθείς εδώ. Από πόσες μαύρες οπές συνθλίφτηκες και από πόσες λευκές αναστήθηκες.
Πόσο όμορφα έλαμπαν τα Άστρα από όπου προέρχονται τα χημικά στοιχεία του σώματός σου;
Όλη η αιωνιότητα υποκλίνεται στο στιγμιαίο σου άνθισμα.
Άπλωσε τις ρίζες σου βαθιά και τα κλαδιά σου ψηλά.
Δημιούργησε.
Σ’ αυτή την ατέρμονη σκυταλοδρομία, εσύ τη σκυτάλη θα παραδώσεις;
Θα μείνεις στην πεπατημένη ή θα εξερευνήσεις;
Κι αν όλα πάνε στραβά, θα βρεις τη δύναμη να σηκωθείς και να τ’ αλλάξεις;
Θα τα ζήσεις όλα…
Θα δεις την ομορφιά και την ασχήμια.
Θα αγαπήσεις και θα μισήσεις.
Θα γελάσεις και θα κλάψεις.
Θα απελπιστείς και θα ελπίσεις.
Τί είναι αυτό που θα κρατήσεις;
Η επιλογή, μεγάλη ευθύνη. Θα γίνει μοιραία το αποτύπωμα σου…
Όταν όλα τα φώτα θα έχουν σβήσει, θα ανάψεις το φως;
Όταν τα χτυπήματα αυξάνονται, θα δώσεις ένα χάδι;
Έτσι κι αλλιώς παίζουμε κόντρα σε κάθε πιθανότητα.
Κι όμως είμαστε ακόμη εδώ.
Κι αν νιώθεις μικρός κι ανήμπορος, αναλογίσου για λίγο…
Μπορεί να είσαι μικρός, μπορεί να είσαι ατελής, τρωτός και θνητός, αλλά είσαι ένα θαύμα. Ένα θαύμα που συμβαίνει μόνο μία φορά.
«Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε»
– Νίκος Καζαντζάκης