Πώς ξέρουμε ότι κάνουμε το καλύτερο για τον εαυτό μας, τα παιδιά μας και τις οικογένειές μας; Αν είστε σαν τους περισσότερους γονείς που γνωρίζω, πιθανότατα βρίσκετε τον εαυτό σας να αμφισβητεί αρκετά συχνά την προσέγγιση και τις αποφάσεις σας ως γονέας. Ευτυχώς, πολλοί από εμάς ξεδιαλέγουμε αυτές τις αμφιβολίες και τις ανησυχίες με τη βοήθεια αγαπημένων προσώπων, των δασκάλων των παιδιών μας και μερικές φορές κλινικών παρόχων.
Και τι θα λέγατε αν σας έλεγα ότι υπάρχει μια στρατηγική που μπορείτε να εφαρμόζετε σε καθημερινή βάση για να σας βοηθήσει να έχετε καλύτερη πρόσβαση στην εσωτερική σας σοφία;
Η δουλειά μου είναι ενημερωμένη από τη διαλεκτική θεραπεία συμπεριφοράς (DBT). Η DBT διδάσκει τη δεξιότητα του “σοφού νου” και προωθεί την σκόπιμη ενσωμάτωση του λογικά σκεπτόμενου νου μας και του νου μας που επεξεργάζεται τα συναισθήματα. Τελικά, ο στόχος είναι να μάθουμε να εξισορροπούμε αυτά τα δύο, καθώς προσπαθούμε να παίρνουμε μελετημένες, βασισμένες σε αξίες αποφάσεις σε όλη μας τη ζωή.
Ως γονείς και φροντιστές, γνωρίζουμε πόσο έντονα μπορούν να γίνουν τα συναισθήματά μας από το ένα λεπτό στο άλλο. Είναι επίσης πολύ πιθανό να έχετε παρατηρήσει τι συμβαίνει όταν το “λογικό” μυαλό σας γίνεται υπερβολικά ενεργό, αφήνοντάς σας άκαμπτο και άκαμπτο καθώς περιηγείστε σε δύσκολες καταστάσεις.
Ο σοφός νους μπορεί να αποτελέσει ένα αποτελεσματικό εργαλείο για τους γονείς ώστε να εμβαθύνουν τη σύνδεσή τους με τα παιδιά τους, καθώς βοηθά στην ενσωμάτωση των συναισθηματικών και λογικών εισροών από το σώμα, το μυαλό και το περιβάλλον μας. Η σοφία μάς βοηθά να πλαισιώσουμε τις εσωτερικές μας αντιδράσεις με τις πολιτισμικές και κοινωνικές μας ανάγκες.
Η συναισθηματική ρύθμιση είναι μια απαραίτητη δεξιότητα για όλους τους γονείς και τους φροντιστές που επιθυμούν να καλλιεργήσουν ουσιαστικές σχέσεις με τα παιδιά και τις οικογένειές τους. Οι συγκρούσεις συχνά δεν επιλύονται με περισσότερες φωνές, καυγάδες και σκόπιμη βλάβη. Αυτές οι πρακτικές συχνά μας αφήνουν σωματικά και συναισθηματικά εξαντλημένους και συχνά προκαλούν πρόσθετους αγώνες.
Ο σοφός νους βοηθά τους γονείς να ρυθμίζουν τα δικά τους συναισθήματα πριν αντιδράσουν σε μια κατάσταση. Τα παιδιά είναι απρόβλεπτα και τα συναισθήματά τους μπορούν να πάνε από το μηδέν στο εκατό πολύ γρήγορα. Ως γονείς, μπορεί να βρεθούμε να ενεργοποιούμαστε από τη συμπεριφορά των παιδιών μας. Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να οδηγήσει σε παρορμητικές και συναισθηματικές αντιδράσεις.
Ενσωματώνοντας ένα σοφό μυαλό στη γονεϊκή μας προσέγγιση, μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να παρατηρήσουμε τα συναισθήματά μας και τη λογική μας και στη συνέχεια να επιλέξουμε πώς θέλουμε να ανταποκριθούμε στην κατάσταση που έχουμε μπροστά μας.
Η σοφία προκύπτει όταν εφαρμόζουμε τις γνώσεις μας, οι οποίες καλλιεργούνται από προηγούμενες εμπειρίες και διδαχές, στην τρέχουσα κατάστασή μας. Ως γονείς, αντιμετωπίζουμε πάντα νέες καταστάσεις που απαιτούν την εφαρμογή της μάθησης του παρελθόντος σε ένα νέο πλαίσιο.
Όσο κι αν θα θέλαμε να υπήρχε ένα ξεκάθαρο προς τήρηση, αλάνθαστο εγχειρίδιο γονέων, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Αντ’ αυτού, μπορούμε να εξασκηθούμε στη μη επικριτική παρατήρηση της σωματικής, συναισθηματικής και γνωστικής μας επίγνωσης για να αποκτήσουμε πρόσβαση στις βαθύτερες γνώσεις μας για το εκάστοτε έργο. Όταν καλλιεργούμε αυτή την πρακτική, τα παιδιά μας κερδίζουν βιώνοντας την ασφάλεια και την άνεση της γνώσης ότι κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, δεδομένων των σημερινών ικανοτήτων, γνώσεων και δυνατοτήτων μας.
Καθώς παρακολουθούν τους γονείς να έχουν πρόσβαση στο σοφό μυαλό τους σε δύσκολες στιγμές, τα παιδιά μπορούν να μάθουν να έχουν πρόσβαση στο δικό τους, σιγά σιγά καθώς μεγαλώνουν. Ο σοφός νους είναι μια δεξιότητα που πρέπει να ασκείται σκόπιμα. Τελικά, ο σοφός νους γίνεται μια καθημερινή συνήθεια που εμπεδώνεται στη ζωή σας. Καθώς η πρακτική σας μεγαλώνει, η σοφία τρέφει τις καθημερινές σας αλληλεπιδράσεις χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.
Barbara Robles-Ramamurthy, MD