Κάποτε κάποιες κυρίες από την Νικήσιανη επισκέφθηκαν το μοναστήρι στην Σίψα Δράμας. Κουρασμένες και πεινασμένες πήγαν εκεί και ανέμεναν τη γνωστή πλούσια φιλοξενία του οσίου Γεωργίου (Καρσλίδη).
Ο όσιος τις κατάλαβε, τις υποδέχθηκε με καλοσύνη και αγάπη και έστρωσε το τραπέζι για φαγητό. Αγωνιούσαν να δουν ποια θα ήταν η φιλοξενία του, μια που είχαν ακούσει πως όλους τους φιλοξενούσε αβραμιαία.
Εκείνος τότε έβαλε μπροστά στην κάθε μία από μισή φέτα ψωμί. Οι γυναίκες περίμεναν και τη συνέχεια.
– Λοιπόν, τρώτε, τις είπε ο όσιος Γέρων.
Τότε η κάθε μία μέσα της σκέφτηκε:
“Ε, Γέροντα με μισή φέτα ψωμί και τόση πεζοπορία που κάναμε, πώς να χορτάσουμε”.
Δεν τόλμησαν όμως να πούνε τίποτε, για να μην το στενοχωρήσουν. Εκείνος εκεί κοντά περίμενε να δει τι θα κάνουν και τι θα πουν. Συγκλονισμένες διηγήθηκαν:
– Φάγαμε και χορτάσαμε· σαν μάννα από τον ουρανό ήταν εκείνο ψωμί, χορταστικό κι ευλογημένο.
Κάποιες δεν μπόρεσαν να το φάνε όλο και το πήραν μαζί τους για ευλογία.
– Είχε, όπως είπαν, αυτός ο λεπτοκαμωμένος Γέροντας να χορταίνει και σωματικά μα και ψυχικά τον κάθε άνθρωπο.
Οσιος Γεώργιος Καρσλίδης