Γίνου λοιπόν ένα παιδάκι μικρόν, μέ τήν παιδικήν του άπλότητα, καί ρίξου στούς πόδας τής γλυκιάς σου Μανούλας, τής Παναχράντου Μητρός Του, όπου βαστάζει ώς βρέφος μικρόν, τόν Μέγαν Θεόν!
Καί κλάψε καί φώναζε μέ άγάπη πολλήν:
«Γλυκιά μου Μανούλα, βοήθησέ με, όδήγησέ με πώς νά σωθώ!
Μεσίτευσε, Μάνα μου, είς τόν Υίόν Σου, νά μέ όδηγήσει πώς νά σωθώ!
Τί είναι τό Θέλημά Του νά κάνω, καί τί άπό Αύτόν νά ζητώ!
Νά μού άνοίξει τούς όφθαλμούς τής ψυχής, όπου είναι κλειστοί καί δέν Τόν βλέπω, όταν Έκείνος μέ βλέπει είς κάθε στιγμή, άλλά συνεχώς Τόν λυπώ…!»
Όσιος Ίωσήφ ό Ήσυχαστής