Ένα απόγευμα, ένα πνευματικό του τέκνο [του αγίου Γεωργίου Καρσλίδη] πλησίον του μοναστηριού έκοβε ξύλα κι αισθάνθηκε μία δυνατή ευωδία, σαν υπέροχο θυμίαμα, που τον γέμισε χαρά και ειρήνη ανέκφραστη.
Πήγε στο μοναστήρι και βρήκε τον όσιο να τελεί τον εσπερινό. Στην απόλυση, κατά τη συνήθειά του, μνημόνευε αρκετά ονόματα αγίων. Ήταν οι ουράνιοι επισκέπτες του, οι φίλοι του άγιοι, που έκαναν την παρουσία τους και σε άλλους γνωστή με την άρρητη ευωδία και την πνευματική ενίσχυση, που έδωσαν με την ειρήνη και τη χαρά.
Όταν κάποτε ο όσιος ήταν κλινήρης, λόγω ασθένειάς του, και επί μία εβδομάδα ήταν στο παρά τον ναό κελλί του, συνέβη το εξής.
Στον Ιερό ναό ακούσθηκαν βήματα. Ο έπισκέπτης, που καθόταν δίπλα στον όσιο, νόμιζε πως έφθασαν άλλοι επισκέπτες και δεν έδωσε σημασία. Μετά από λίγη ώρα επανελήφθη το ίδιο άκουσμα, οπότε σηκώθηκε να πάει να δει ποιοι είναι.
Δεν είδε όμως κανένα. Αυτό επανελήφθη και για τρίτη φορά και ούτε τότε είδε κάποιον να βαδίζει.
Τότε ο όσιος άνοιξε τα μάτια του και του είπε σιγά-σιγά:
«Τι θέλεις να δεις με τα μάτια σου; Αυτοί είναι αόρατοι επισκέπτες…».
Την ίδια ημέρα ο όσιος σηκώθηκε με αρκετή δυσκολία, γιατί ήταν σοβαρά ασθενής, για να τελέσει την ακολουθία του εσπερινού, αφού βαστούσε τους τοίχους για να βαδίσει αργά.
Μετά το τέλος του εσπερινού έγινε τελείως καλά. Οι ουράνιοι συμπαραστάτες του του
είχαν δώσει πάλι την υγεία του.
* Ολόκληρο το όνομα είναι γραμμένο στο πιο κάτω βιβλίο.
Απόσπασμα από το βιβλίο ο «Όσιος Γεώργιος της Δράμας (1901-1959) έκδοση Ιεράς Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος Ταξιάρχες (Σίψα) Δράμα.
ΠΗΓΗ
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας – Ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων» ΔΕΙΤΕ: >> ΕΔΩ