Ο γέροντας Ιωάννης Καλαΐδης
Πολλές φορές μας μιλούσε ο Παππούλης για την προσευχή και τη δύναμή της. Η προσευχή συνήθιζε να λέει πως είναι η συνομιλία του ανθρώπου με το Θεό και ο Θεός την έχει δώσει σε όλους, φτωχούς και πλούσιους.
Επέμενε πολύ στην αδιάλειπτη προσευχή. Συνήθιζε να λέει: «Συνεχώς να προσεύχεσθε. Μέρα και νύχτα διαρκώς να λέτε “Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με” ή “Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς”.
Είναι μικρή προσευχή, αλλά έχει πολλή χάρη κι ευλογία. Να έχετε πάντοτε την ευχή, ώστε να βρίσκεσθε κοντά στο Θεό και να μην κάνετε αμαρτωλές σκέψεις».
Ο ευλογημένος ιερέας πατήρ Α. Σ. αναφέρει στο βιβλίο του “Η ευχή μέσα στον κόσμο”, για τον άγιο Πατέρα μας:
Πριν από χρόνια, άκουσα για κάποιον ευλαβή ιερέα, τον π. Ιωάννη, εφημέριο σε κάποιο ακριτικό χωριό της Μακεδονίας, τον οποίο και συνάντησα το 2002, στο κρεβάτι, γιατί ήταν άρρωστος. Το πρόσωπό του όμως ήταν γλυκύτατο, ιλαρό και φωτεινό. Μου διηγήθηκε με πολλή ταπείνωση και δάκρυα ένα βίωμά του, που το έλεγε για πρώτη φορά.
”Κάποιο βράδυ προσευχόμουν με πολλά κομποσχοίνια των 100 κόμπων στο όνομα της Θεοτόκου, λέγοντας:
“Υπέρμαχε Στρατηγέ σώσον ημάς” και έλεγα και τους χαιρετισμούς Της.
Ύστερα από αγρυπνία 7 ωρών, εμφανίστηκε μπροστά μου, εντελώς ξαφνικά, η Υπεραγία Θεοτόκος, μέσα σε ολόλαμπρο φως! Την πλαισίωναν πολλές νέες κοπέλες, που όλες μαζί έψαλλαν μελωδικότατα, πότε το ” Χαίρε νύμφη ανύμφευτε”, πότε το ” Άξιον εστί”, πότε το ” Θεοτόκε Παρθένε” και άλλους Θεομητορικούς ύμνους. Η καρδιά μου, άγνωστο πώς, τις αναγνώριζε σχεδόν όλες!
Ο ένας χορός αποτελούνταν από γυναίκες μάρτυρες (Οι αγίες Κυριακή, Βαρβάρα, Παρασκευή, Αικατερίνη, Γλυκερία, Λουκία, Καλλιόπη, Μαρίνα και Μαρκέλλα). Ο άλλος χορός είχε τις αγίες που διέλαμψαν οσιακώς με τα σκληρά ασκητικά τους παλαίσματα! (Οι αγίες Μαρία η Αιγυπτία, Μακρίνα, Ισιδώρα, Μεθοδία, Θεοκτίστη, Συγκλιτική, Φεβρωνία, Κασσιανή, Ιούστα και άλλες)!
Κάποια στιγμή η Παναγία μας, απευθυνόμενη σε μένα τον ελεεινό, είπε με την ουράνια φωνή Της!
”Πάτερ Ιωάννη και όλοι οι λειτουργοί του Υψίστου, να με επικαλείσθε κάθε ημέρα κι εγώ σας ακούω!!! Και θα έρχομαι πάντοτε προς βοήθειά σας!!!
Και το θεϊκό όραμα χάθηκε από μπροστά μου κι εγώ λιποθύμησα γιατί δεν άντεξα την συγκίνηση, την χαρά, την ανέκφραστη ουράνια γλυκύτητα της θείας παρουσίας της, σε μένα τον ελεεινό, που είμαι ο τελευταίος παπάς της Ελλάδας, ” σκωλήκων βρώμα και δυσωδία”.
Και όλη αυτή την διήγηση, που ήταν ακατάληπτη στη διάστασή της, την έκανε ο π. Ιωάννης, με πολλά δάκρυα, αναφιλητά και λυγμούς”!
Την ευχή του να έχουμε!
Αγαπητοί, εν Χριστώ αδερφοί μου, ο άγιος Γέροντας έζησε κρύβοντας την αγιοσύνη του! Ο Κύριος μας όμως αποκαλύπτει τις ταπεινές ψυχές!
Δίκαιοι δε εις τον αιώνα ζώσι!
Μιλτιάδης Τσεσμετζής – Εκπαιδευτικός
ΠΗΓΗ