Θα σας πω και κάτι που πιέζει το μυαλό μου να σας το πω.
Το 1990, όταν ήμουν προϊστάμενος και αντιπρόσωπος στην Ιερά κοινότητα του Αγίου Όρους, γέμισε το Άγιο Όρος από λύκους.
Κατά έναν παράδοξο τρόπο, παρά πολλοί λύκοι μπήκαν στο Άγιο Όρος.
Όσοι από σας, άντρες, έρχονταν τότε στο Άγιο Όρος, θυμούνται ότι ήταν επικύνδυνα τα πράγματα.
Οι λύκοι έφαγαν πολλά άλλα ζώα, πολλά μουλάρια και ζώα που χρησίμευαν στους πατέρες.
Και κινδύνεψαν και άνθρωποι και μοναχοί.
Τότε λοιπόν πήγαμε στον πατέρα Παΐσιο, στον άγιο Παΐσιο, κάποιοι πατέρες και του είπαμε ότι ξέρεις γέροντα,
έχει μεγάλο πρόβλημα με τους λύκους, θα φάνε κανέναν άνθρωπο στο τέλος.
Κι ήταν όντως μεγάλο το πρόβλημα.
Θα δούμε να κάνουμε καμιά εκστρατεία, να φέρουμε κυνηγούς να τους κυνηγήσουν. Λέει, δεν ντρέπεστε; θα φέρετε κυνηγούς..
Θα κάνετε προσευχή, θα φύγουν οι λύκοι!
Μα πως θα κάνουμε προσευχή να φύγουν οι λύκοι;
Ένας, λέει, να προσευχηθεί όπως πρέπει, σε 3 μήνες θα εξαφανιστούν.
Κι όντως σε 3 μήνες όλοι οι λύκοι ψόφησαν. Έπιασαν ένα μικρόβιο και χάθηκαν όλοι. Βέβαια, εκείνος που προσευχήθηκε ήταν ασφαλώς ο γέροντας.
Προσευχή λοιπόν χρειάζεται. Το μικρόβιο θα φύγει εάν προσευχηθούμε. Θέλουμε ανθρώπους προσευχής. Προσευχή πύρινη. Με ταπείνωση και μετάνοια. Αυτό μας χρειάζεται κι όλα τα υπόλοιπα θα τακτοποιηθούν.
12/11/2020
π.Αθανάσιος, Μητροπολίτης Λεμεσού