Πατήρ Σάββας Ζαράρης: Γιατί ο ιερέας πρέπει να διαβάζει όλα τα ψυχοχάρτια και να μην τα αμελή!

Πατήρ Σάββας Ζαράρης (1913-1998).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ποτέ δεν μιλούσε για τον εαυτό του [ο πατήρ Σάββας Ζαράρης].

Όταν ήθελε να πη κάτι προς ωφέλειαν κι ενώ ο ίδιος το είχε κάνει, συνήθως έλεγε ότι γνώρισε κάποιον ευλαβή κληρικό που έκανε το τάδε και έλεγε την ιστορία του.

Κάποτε παρατήρησε μία αδελφή ότι ο παπα-Σάββας την ώρα που προσκόμιζε και διάβαζε τα πολλά ονόματα, από τα ψυχοχάρτια τα βαστούσε για να τα ξαναμνημονεύση και άλλες φορές.

Στην ερώτηση γιατί τα βαστά περισσότερο από κάποια άλλα απαντούσε:
– Αδελφή, αδελφή όταν το ψυχοχάρτι έχει κάποιο φιλότιμο μεγαλύτερο εκ μέρους του πιστού, τότε αισθάνομαι ότι οφείλω να το ξαναμνημονεύσω, όχι μία ή δύο φορές, αλλά περισσότερο.

Εξ αφορμής αυτού του περιστατικού ο παπα-Σάββας απεκάλυψε κάτι πολύ σημαντικό στην αδελφή.

Είπε ότι κάποτε γνώρισε κάποιον κληρικό που υπηρετούσε σ’ ένα χωριό. Κατά την ώρα που ξεκινούσε να προσκομίζη, στο διπλανό ντουλαπάκι της Προθέσεως άκουγε πάντα να βγαίνη από μέσα κάποιος θόρυβoς.

Αναρωτιόταν τι άραγε να ήταν; Μήπως κανένα φίδι, μήπως κάποιο ποντίκι;

Το άνοιξε, και είδε να είναι γεμάτο ψυχοχάρτια.

Έβαλε στο λογισμό του ότι αυτά τα χαρτιά ήταν αδιάβαστα και άρχισε κάθε μέρα λίγα-λίγα να τα διαβάζη σε κάθε θεία Λειτουργία.

Όταν τελείωσε το διάβασμα όλων ψυχοχαρτιών, σταμάτησε ο θόρυβος στο ντουλαπάκι.

Αυτό συνέβη, γιατί τα χαρτιά ήταν αδιάβαστα.

Κι ο παπάς-Σάββας συνέχισε διηγώντάς τα στην αδελφή:
– Ο παπάς πρέπει να προσέχη να τα διαβάζη όλα τα ψυχοχάρτια και να μην τα αμελή.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», τόμος Β’,  Άγιον Όρος.