Έμαθα για τον Άγιο Λουκά (Βόινο-Γιασενέτσκι), όταν έλαβα ως δώρο το αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο».
Εκείνην την περίοδο ήμουν πολύ άρρωστη και μου έκανε εντύπωση ο τίτλος. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να αρέσκεται να ταξιδεύει μέσα στον πόνο;!
Όταν διάβασα το βιβλίο, κατάλαβα ότι είναι δυνατόν ν’ αγαπήσει κανείς τα βάσανα, αλλά μόνο στην περίπτωση που συνειδητοποιεί ότι το βάσανο αυτό το επέτρεψε ο Θεός και ότι τον οδηγεί στην κάθαρση της ψυχής, όπως θεωρούσε και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος. Επίσης, ο Άγιος Λουκάς είχε μεγάλη πίστη, βαθιά ταπείνωση και θαυμαστή αγάπη προς τον Θεό και τους ανθρώπους! Ακριβώς αυτή η αγάπη δεν τον άφηνε να λυγίσει, αλλά του έδινε δυνάμεις να ζήσει, να ξεπεράσει πραγματικά απάνθρωπα βάσανα, τα οποία ήταν πολλά στη ζωή του Αγίου. Τρεις εξορίες, έντεκα χρόνια στις φυλακές, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πείνα, χτυπήματα, στερήσεις και παρ’ όλα αυτά αδιάλειπτη ομολογία του ονόματος του Χριστού, συνεχής ιατρική βοήθεια σε όσους είχαν ανάγκη, ατελείωτη επιστημονική εργασία.
Για πρώτη φορά αισθάνθηκα βοήθεια του Αγίου, όταν η μητέρα μου έπρεπε να χειρουργηθεί σοβαρά. Προσευχόμουν στον Άγιο Λουκά πριν την εγχείρηση και κατά τη διάρκειά της. Μάλιστα, παρακαλούσα για βοήθεια και άλλους Αγίους, αλλά ακριβώς την ώρα της προσευχής μου στον Άγιο Λουκά το άγχος για τη μητέρα μου υποχώρησε και πίστεψα ότι όλα θα πάνε καλά. Έτσι κι έγινε. Η εγχείρηση ήταν επιτυχής, ενώ και η περίοδος ανάρρωσης ήταν ταχεία, γεγονός το οποίο μας εξέπληξε, λόγω της μεγάλης ηλικίας της μητέρας μου.
Πρόσφατα έπρεπε και πάλι ν’ απευθυνθώ για βοήθεια στον Άγιο Λουκά της Κριμαίας. Στη μητέρα μου, που είναι κατάκοιτη εδώ και τέσσερα χρόνια, υπήρχαν υποψίες για πηκτική νέκρωση. Παρακαλούσα τον Άγιο Λουκά να βοηθήσει, παρακαλούσα και άλλους Αγίους. Και, ευτυχώς, η τρομερή διάγνωση δεν επιβεβαιώθηκε. Αποδείχτηκε ότι επρόκειτο γι’ άλλη αρρώστια, αλλά όχι τόσο τρομερή.
Σε μια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Αρχιεπίσκοπο, με την πρόνοια του Θεού, γνώρισα μια κυρία, που διηγήθηκε μια θαυμαστή ιστορία, για τη βοήθεια του Αγίου στην κόρη της:
«Η κόρη μου ήταν τριών χρονών τότε, όταν για την τρίτη φορά έπαθε πνευμονία και βρέθηκε στην εντατική. Οι γιατροί έκαναν ό,τι μπορούσαν, αλλά η κατάστασή της επιδεινονόταν κάθε ώρα. Οι πνεύμονές της λειτουργούσαν στο είκοσι τοις εκατό και αντιλαμβανόμασταν ότι χάνουμε το παιδί. Βλέποντας αυτήν την κατάσταση, κάναμε το μόνο που ήταν δυνατό και αναγκαίο να κάνουμε σ’ αυτήν την περίπτωση -καλέσαμε ιερέα να την κοινωνήσει. Ο ιερέας την κοινώνησε κι έμεινε πολλή ώρα στην εντατική μαζί της και όταν βγήκε, μας είπε: “Η κόρη σας είναι υγιής. Να προσεύχεστε στον Άγιο Λουκά”.
Την επόμενη μέρα οι χειρουργοί σκόπευαν να κάνουν βιοψία σ’ εναν πνεύμονα, επειδή σε μια προηγούμενη ακτινογραφία ήταν σαφές ότι οι πνεύμονες του μωρού μας διαλύονταν, όπως σε περίπτωση φυματίωσης. Συγκλήθηκε ιατρικό συμβούλιο, στο οποίο συζητούσαν για πολλή ώρα, και μετά βγήκε ο γιατρός μας και μας είπε το εξής: «Δεν καταλαβαίνουμε πώς συνέβη αυτό, αλλά η κόρη σας συνήλθε και δεν έχει πια πυρετό». Οι γιατροί τής έβγαλαν ξανά ακτινογραφία κι εξ όσων είδαν έπαθαν σοκ, γιατί οι πνεύμονες του παιδιού θεραπεύτηκαν μπροστά στα μάτια τους!
Σύντομα η κόρη μας μεταφέρθηκε από την εντατική σε κανονικό θάλαμο. Και όταν σηκώθηκε για πρώτη φορά μετά από δύο εβδομάδες, αμέσως πλησίασε το κομοδίνο, πάνω στο οποίο βρισκόταν η εικόνα του Αγίου Λουκά, και τη φίλησε. Βεβαίως, η κόρη μας δεν ήξερε τίποτα για τον Άγιο, δεν ήξερε ότι είχε έρθει ιερέας, γιατί δεν είχε τις αισθήσεις της. Αλλά μας διηγήθηκε αργότερα ότι κατά τη διάρκεια που βρισκόταν αναίσθητη, ο παππούλης της εικόνας την επισκεπτόταν σε όνειρα που έβλεπε.
Μάλιστα, μετά απ’ όλα αυτά τα θαυμαστά γεγονότα, πήγαμε να προσκυνήσουμε τα λείψανα του Αγίου στη Συμφερούπολη. Και από τότε, κάθε φορά που πάμε στην Κριμαία, επισκεπτόμαστε οπωσδήποτε “τον παππούλη μας”, όπως τον αποκάλεσε η κόρη μας».
gr.pravoslavie.ru
ΓΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΔΕΙΤΕ: >> ΕΔΩ