Γράφει ο Μοναχός Λάζαρος Διονυσιάτης στο βιβλίο του «Διονυσιάτικαι διηγήσεις»:
Όταν ο άγιος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου Αγίου Όρους Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ επέστρεψε στο μοναστήρι από τις Καρυές όπου είχε μεταβεί για την Διπλή Ιερά Σύναξη η οποία συγκλήθηκε από την Ιερά Κοινότητα, μας διηγήθηκε την εμφάνιση του αγίου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, η οποία έγινε στο ναΐδριο του Αντιπροσωπείου (κονάκι) ως εξής:
Την περασμένη Κυριακή 14 Ιουλίου, εορτή του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτη, ο αντιπρόσωπος της Μονής στην Ιερά Κοινότητα προσκάλεσε τον ευλαβέστατο ανάμεσα στους Ιερομονάχους, π. Νικόστρατο ο οποίος ήταν και αυτός αντιπρόσωπος της δικής του Μονής, δηλαδή της σεβασμίας αδελφής Μονής του Αγίου Παντελεήμονος, του Ρωσικού, για να τελέσει την Θεία Λειτουργία στο κονάκι.
Η Θεία Λειτουργία θα πραγματοποιείτο λόγω της διπλής γιορτής και για τους εκεί αποσταλέντες από την Μονή αδελφούς για το μάζεμα των φουντουκιών.
Κατά την ομολογία, λοιπόν, του αντιπρόσωπου της Μονής και άλλων αδελφών, ο Ιερομόναχος αυτός ήλθε στο κονάκι περί το τέλος της ακολουθίας του όρθρου και μάλιστα, όταν έψαλλαν την δοξολογία.
Αφού κοίταξε μέσα στην εκκλησία από την πόρτα, δεν μπήκε μέσα, αλλά στάθηκε έξω από το ναΐδριο στα στασίδια που βρίσκονταν εκεί. Στεκόταν εκεί με πολλή ευλάβεια και κατά κάποιον τρόπο σαν να βρισκόταν σε έκσταση από αυτά που έβλεπε ο ίδιος μυστικά.
Ο αντιπρόσωπός μας, βλέποντας αυτά, απορούσε και μετά από λίγο του είπε:
– Ορίστε, παπά, ελάτε μέσα να πάρετε «καιρόν». [Ο καιρός, είναι μικρή ακολουθία την οποία τελούν οι ιερείς, πριν την είσοδο τους για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας].
Ο ιερομόναχος απάντησε:
– Τι λες, γέροντα, αφού έχετε παπά και λειτουργεί στον ναό, τι να κάμω εγώ να έλθω μέσα;
Όταν άκουσε αυτά ο αντιπρόσωπος, με απορία και θαυμασμό του είπε:
– Λειτουργία μέσα από άλλον παπά;
Και ο Ιερομόναχος του απάντησε:
– Πώς δεν γίνεται λειτουργία, αφού ο Διάκος προ ολίγου τους εθυμίασε όλους, και τις εικόνες, και μόλις τώρα μπήκε στο Ιερό; Μόνος του λειτουργεί, χωρίς παπά;
Ακούοντας αυτά ο αντιπρόσωπος γέρων Δομέτιος και οι υπόλοιποι αδελφοί και κάποιοι άλλοι από τα γειτονικά κελλιά, κατάλαβαν όλοι ότι είδε θεία οπτασία ο αντιπρόσωπος.
Δηλαδή τον Αρχιδιάκονο, άγιο Στέφανο, στην μνήμη του οποίου τιμάται το εκκλησάκι.
Και ενώ τον παρακαλούσαν ικετευτικώς να μπει στο Ιερό και να συλλειτουργήσει μαζί με τον διάκονο τον οποίο αυτοί, βεβαίως, δεν έβλεπαν, αυτός δεν δεχόταν. Λέγοντας του τέτοια και άλλα παρόμοια, κατόρθωσαν μόλις και μετά βίας, να πειστεί και να μπει ο ευλαβέστατος εκείνος ιερομόναχος και να τελέσει όπως συνηθιζόταν την Θεία Λειτουργία.
Όταν συνήλθε και ήλθε στον εαυτό του, κατανόησε ότι αυτά που είδε, ήταν επίσκεψη και εμφάνιση του αρχιδιακόνου και Πρωτομάρτυρα Στεφάνου.
Μετά το πέρας της λειτουργίας και όταν έγινε το κέρασμα στο αρχονταρίκι, μόνος του ο ρώσος Ιερομόναχος, π. Νικόστρατος ομολόγησε και είπε στους αδελφούς:
– Να γνωρίζετε πατέρες, ότι εδώ έχετε μεγάλη χάρη στην εκκλησία σας. Ο Άγιος Στέφανος πολύ σας αγαπά. Διότι, δεν είναι λίγο να μπει και να σας θυμιάσει.
Και καταλήγει τη διήγηση του ο μοναχός Λάζαρος: Αυτά τα σημειώνουμε για διαρκή μνήμη και γνώση των μεταγενεστέρων την 22α Ιουλίου 1958.
Από το βιβλίο του Μοναχού Λαζάρου Διονυσιάτου, «Διονυσιάτικαι Διηγήσεις».
pemptousia.gr