~ Ο γερω-Εύθύμιος ο Διονυσιάτης, πόντιος στην καταγωγή, ήταν γιατρός και λογιστής.
Ήταν πολύ ικανός. Του καλούσαν στην Κοινότητα, όταν είχαν δυσκολίες με την απαλλοτρίωση των Μετοχίων και με τα λογιστικά. Με την ικανότητά του και την πείρα του τους έβγαζε από την δυσκολία.
Ήταν και καλός πρακτικός ψάλτης.
Το έτος 1956 κάποια ήμερα άρχισε να ψάλη το τροπάριο «Της μετάνοιας άνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα…».
Τον ρώτησε ο γηροκόμος:
– Πάτερ Ευθύμιε, πως σου ήρθε τέτοια όρεξη να ψάλης;
– Τι να κάνω; Θα ξαναψάλλω;
– Γιατί δεν θα ξαναψάλλεις;
– Γιατί τώρα φεύγω.
– Πού το ξέρεις;
– Το ξέρω.
Πριν από έξι μήνες είχε δει κάτι το εντυπωσιακό στον ύπνο του. Βρέθηκε σ’ έναν κάμπο. Ήταν κόσμος πολύς και φώναζαν:
«Έρχεται ο καλόγερος».
Τον πήρε κάποιος και του είπε:
«Εσύ θα πας πίσω. Τάδε ημερομηνία, ημέρα και ώρα συγκεκριμένη να είσαι έτοιμος. Τελειώνει η ζωή σου. Θα ’ρθω να σε πάρω».
Το ήξερε από τότε.
Προετοιμάστηκε και όντως, όπως το είπε εκείνη την ώρα, Τρίτη το μεσημέρι έφυγε σε ηλικία 115 ετών, πλήρης ημερών.
Απόσπασμα από το βιβλίο, «Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορειτική παράδοση», Άγιον Όρος 2011.
pemptousia.gr
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΙΤΕ: >> ΕΔΩ