Ο Άγιος Ιωσήφ ο Νέος έζησε τον 16ο και 17ο αιώνα.
Καταγόταν από τη Λήμνο και έχει ανακηρυχτεί άγιος της Ρουμανικής εκκλησίας.
Ο Άγιος Ιωσήφ ο Νέος γεννήθηκε το 1568 στη Ραγούζα της Αδριατικής, το σημερινό Ντουμπρόβνικ της Κροατίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ιάκωβος. Ο πατέρας του ονομαζόταν Τζοβάνι Φούσκο. Ήταν ναυτικός και καταγόταν από τη Βενετία. Η μητέρα λεγόταν Αικατερίνη και ήταν από τη Λήμνο.Το 1580 ορφάνεψε από πατέρα, σε ηλικία μόλις 12 ετών. Τότε εγκαταστάθηκαν στην Αχρίδα της Μακεδονίας, όπου ζούσαν συγγενείς της μητέρας του. Ο μικρός Ιάκωβος έζησε κοντά στους συγγενείς του ως το 1588 σπουδάζοντας τα ιερά γράμματα. Το 1588, σε ηλικία 20 ετών, μετέβη στην Μονή Παντοκράτορος στο Άγιο Όρος. Έγινε μοναχός με το όνομα «Ιωσήφ» και αργότερα ιερομόναχος.
Στον Άθω παρέμεινε συνολικά 62 χρόνια, διαμένοντας κατά καιρούς σε διάφορες μονές. Σύντομα απέκτησε μεγάλη φήμη χάρη στο θαυματουργό χάρισμα που είχε να θεραπεύει ασθενείς, τοποθετώντας το χέρι του στο μέτωπό τους. Επίσης, ασχολήθηκε με την καλλιγραφική αντιγραφή ιερών κειμένων. Διετέλεσε ηγούμενος στις μονές Βατοπεδίου και Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους και, για έξι χρόνια, στη μονή Αγίου Στεφάνου Αδριανουπόλεως, η οποία ήταν μετόχι της μονής Μεγίστης Λαύρας.
Το 1650, σε ηλικία 82 ετών, εξελέγη μητροπολίτης Τιμισοάρα Ρουμανίας και έφυγε από το Άγιον Όρος έπειτα από 62 έτη. Υπηρέτησε τη μητρόπολη ως το 1653, οπότε αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω γήρατος. Πέθανε στην Τιμισοάρα στις 15-8-1656 σε ηλικία 88 ετών. Στον εκεί μητροπολιτικό ναό φυλάσσεται μέχρι σήμερα το λείψανό του, καθώς και η παλαιότερη εικόνα του.
Η αγιοποίηση
Το 1686 ανακηρύχθηκε τοπικός άγιος. Το 1956, στην επέτειο των 300 ετών από την κοίμησή του, ανακηρύχθηκε άγιος της Ρουμανικής και της Σερβικής εκκλησίας. Η μνήμη του καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 15 Σεπτεμβρίου.
Όσο ζούσε, φαίνεται πως διατηρούσε τακτική επαφή με τη Λήμνο, το νησί της καταγωγής του, διότι στην ιερά ακολουθία του υπάρχουν αρκετές αναφορές στη λημνιακή του καταγωγή. Άλλωστε, η Λήμνος είχε ανέκαθεν στενή σχέση με τις μονές του Αγίου Όρους, πολλές από τις οποίες διατηρούσαν μετόχια στο νησί.