Ο γέρων Θεοφύλακτος υπήρξε μια αγία μορφή στον χορό των ουρανοπολιτών της Σκήτης (του Αγίου Βασιλείου). Διηγούνται γι΄ αυτόν ότι κάποτε ήρθε έξω από το καλυβάκι του και ξάπλωσε ένα πληγωμένο ζαρκάδι με σπασμένο το πόδι του.
Εκείνος το πλησίασε και με συμπαθέστατη γλώσσα του μίλησε σαν σε άνθρωπο :
-Κάθισε να σου δέσω το σπασμένο ποδαράκι σου για να γίνεις καλά.
Το ζαρκάδι έκανε υπακοή και κάθισε ήρεμα. Ο γέρων με όλη «την υπέρ πάσης κτίσεως αγάπην και οικτίρμονα διάθεσιν της καρδίας του», πήρε δυό καλάμια και μια λουρίδα πανί για επίδεσμο, και έδεσε το σπασμένο μέλος του δυστυχισμένου πλάσματος, σαν καλός ορθοπεδικός γιατρός.
Μετά το χάϊδεψε ευσπλαχνικά και του είπε :
-Πήγαινε τώρα, καλό μου, στην ευχή της Παναγίας και να έρθεις μετά από 30 – 40 ημέρες να σου το λύσω.
Πράγματι, δεν πέρασε η προθεσμία που του καθώρισε και το ζαρκαδάκι ήρθε στο καλύβι του γέροντος ! Του έλυσε τον ορθοπεδικό επίδεσμο. Είχε τελείως θεραπευθεί.
Τα τέλη αυτού του αγιασμένου ανθρώπου ήταν οσιακά.
ΠΗΓΗ : ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ, ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΜΕΝΑΓΙΑΣ, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2008, σελ.37.