Ο Άγιος Ιούδας,ονομάζεται ”Ιούδας Ιακώβου”, δηλαδή αδελφός Ιακώβου του αδελφοθέου, στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ονομάζεται Θαδδαίος και Λεββαίος (κεφ. ι΄ 3) που σημαίνει θαρραλέος, ο οποίος έγραψε και την Καθολικήν επιστολή.
Σύμφωνα με την παράδοση, μετά την Ανάληψη του Ιησού Χριστού και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος ο Απόστολος Ιούδας ο Θαδδαίος έλαβε δύναμη πολλή και σοφία και κήρυξε το Ευαγγέλιο αρχικά στην Συρία και κυρίως στην Έδεσσα, στην Μεσοποταμία, εν συνεχεία στην Παρθία, και τέλος στην Αρμενία. Περατώσας το θείον έργο του ο Απόστολος Ιούδας ο Θαδδαίος επορεύθη στην πόλη Αραρά όπου συνελήφθη από τους απίστους, και οι οποίοι τον εκτέλεσαν δια τοξευμού [με βέλη].
Χαρακτηριστικό παραμένει το θαύμα της ιάσεως του ηγεμόνα της Συρίας Αύγαρου ο οποίος ασθενήσας βαρειά από την νόσον της λέπρας τον εθεράπευσε πλήρως.
Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος Καισαρείας και ο Κων/νος Πορφυρογέννητος διασώζουν, ότι ο τοπάρχης Αύγαρος της πόλεως της Εδέσσης, άκουσε ότι στα Ιεροσόλυμα κήρυττε κάποιος που έφερε το όνομα «Ιησούς» και πεθύμησε να πάει στην Iερουσαλήμ, γιά να ιδή τον Kύριον ο οποίος έκανε πολλά θαύματα, προκειμένου να θεραπεύσει και εκείνον, που υπέφερε από μία ανίατο ασθένεια.Ταλαιπωρούνταν φρικτά από μέλαινα λέπρα σ’ όλο του το σώμα, τον είχε παραμορφώσει τόσο που δεν ήθελε να δεχθή ούτε τους φίλους του από ντροπή. Τον τυραννούσε δε και αρθρίτιδα προκαλώντας του αφόρητους πόνους. Έστειλε επιστολή στον Κύριο με τον γραμματέα του Ανανία, με την οποίαν παρακαλούσε τον Ιησού να έλθη στην Έδεσσα για να τον θεραπεύση, προτείνοντάς Του μάλιστα να μείνη για πάντα κοντά του, αφού, καθώς είχε μάθει, υπήρχαν άνθρωποι που ήθελαν να Του κάνουν κακό. Ο Ανανίας ήθελε να αποτυπώσει την εικόνα του Κυρίου, για να μπορέση ο τοπάρχης της Εδέσσης Άγβαρος, να δη το πρόσωπο του Θεανθρώπου, κάτι που ήταν αδύνατο. Λόγω του πλήθους δεν μπορούσε να τον πλησιάσει, γι αυτό ανέβηκε και κάθησε πάνω σε μια πέτρα και σχεδίαζε την μορφή του Κυρίου, αλλά άλλαζε η έκφρασι Του συνεχώς και δεν μπορούσε να ζωγραφίση το Άγιο Πρόσωπο του. Ο Κύριος όμως, γνωρίζοντας τις καρδιές των ανθρώπων, έστειλε τον Απόστολο Θωμά να καλέση τον Ανανία κοντά Του. Όταν Τον πλησίασε ο Ανανίας, πριν να Του εκθέση τον σκοπό του ερχομού του, του είπε πρώτος ο Ιησούς και την αιτία της παρουσίας του εκεί και το περιεχόμενο της επιστολής του Αβγάρου. Έπειτα, έπλυνε το πρόσωπό Του και όπως το σκούπισε με ένα μανδήλι, η εικόνα Του αποτυπώθηκε σ’ αυτό. Του απαντά δε με δικήν Του επιστολήν ότι δεν μπορεί να πάη στην Έδεσσα, τον καθησυχάζει όμως με την διαβεβαίωση ότι θα του στείλη ένα μαθητή Του για να τον θεραπεύση.
Ο Αύγαρος, όταν έλαβε το «άγιο Μανδήλιο», έπεσε και το προσκύνησε, με πολύ πίστη και πόθο κι αμέσως θεραπεύτηκε από την ασθένεια, εκτός από ένα μέρος του προσώπου του.
Ο συγγραφεύς Κων. Πορφυρογέννητος αναφέρει και μια δεύτερη παράδοση κατά την μεγάλη στιγμή της αγωνίας του Κυρίου στην Γεσθημανή την νύχτα της Μ. Πέμπτης, που προσευχόταν ολομόναχος κάτω από τις ελιές και ο ιδρώς Του είχε γίνει σαν θρόμβοι αίματος που έπεφταν στη γη (Λουκ. 33,44-45), κάποιος από τους μαθητές Του στον οποίο μίλησε με παράπονο γιατί κοιμόταν και δεν προσευχόταν μαζί Του, σκούπισε το κάθιδρο πρόσωπό Του με ένα μανδήλι και ως εκ θαύματος η μορφή Του αποτυπώθηκε στο ύφασμα. Αυτό το μανδήλιο ο Κύριος το εμπιστεύθηκε στον Θωμά, δίνοντας συγχρόνως την εντολή να σταλή μετά την Ανάληψί Του στον Άβγαρο με τον Απόστολο Θαδδαίο, εκπληρώνοντας έτσι την υπόσχεσι που του είχε δώσει με τον Ανανία.
Μετά την Ανάληψι του Χριστού ο Θωμάς έδωσε στον Θαδδαίο το Άγιον Μανδήλιον και τον έστειλε στον Άβγαρο να τον θεραπεύση. Όταν ο Άβγαρος έμαθε ότι Απόστολος του Χριστού έφθασε στην Έδεσσα, έδωσε εντολή να τον φέρουν αμέσως κοντά του. Καθώς ο Θαδδαίος τον πλησίαζε, ο Άβγαρος είχε την εντύπωση ότι το πρόσωπο του Αποστόλου λαμποκοπούσε όμως αυτό το φως ακτινοβολούσε από το Άγιον Μανδήλιον που κρατούσε. Ο Άβγαρος, γεμάτος έκπληξη από το θαυμαστό γεγονός που έβλεπε «της αστραπτούσης λαμπηδόνος» ξέχασε την ασθένειά του και πετάχτηκε από το κρεβάτι και άρχισε να τρέχη προς τον Θαδδαίο. Στο σημείο αυτό ο συγγραφεύς Κων. Πορφυρογέννητος προσθέτει ότι ο ΄Αβγαρος είδε το φως που είχαν δει οι τρεις Απόστολοι στην Μεταμόρφωσι επάνω στο όρος Θαβώρ (Ματθ. 17,2, Μάρκ. 9,2-8, Λουκ. 9,28-36).
Αφού πήρε ο Άβγαρος από τα χέρια του Αποστόλου το Άγιον Μανδήλιον και το ακούμπησε στο πρόσωπό του και σε όλο του το σώμα, ένιωσε αμέσως να γίνονται καλά τα μέλη του και να φεύγη η λέπρα από πάνω του εκτός από ένα μικρό ίχνος που απόμεινε στο μέτωπό του. Αφού δε άκουσε μετά την διδασκαλία του Αποστόλου για το Πάθος, την Ταφή και την Ανάσταση, καθώς και για την εις Ουρανούς Ανάληψη του Χριστού, Τον ομολόγησε αληθινό Θεό και ζήτησε να βαπτιστή αυτός και όλη η οικογένεια του. Μετά δε την βάπτισί του, ευθύς θεραπεύτηκε και το τελευταίο ίχνος λέπρας που είχε μείνει στο μέτωπό του, όπως του το είχε υποσχεθεί ο Χριστός.
Aπό τότε ο Aύγαρος τιμούσε και σέβονταν με κάθε τρόπο, τον θείο Χαρακτήρα του Kυρίου. Θέλοντας δε να εκφράση την ευγνωμοσύνη του στον Χριστό, κατέστρεψε ένα ειδωλολατρικό άγαλμα που είχε στην είσοδο της πόλεως της Εδέσσης και στην θέσι του τοποθέτησε πάνω σε σανίδα, αφού το ευπρέπισε με χρυσό, το Άγιον Μανδήλιον και επάνω στο χρυσό πλαίσιο εχάραξε την επιγραφή «Xριστέ ο Θεός, ο εις Σε ελπίζων ουκ αποτυγχάνει ποτέ».
Εθέσπισε δε όποιος περνούσε την πύλη να απονέμη τιμή στην εικόνα αυτή και προσκύνησι.
Την Επιστολή του Κυρίου την εντοίχισε στα τείχη της πόλεώς της Εδέσσης, κάνοντάς την «αποτρόποιον» προς φόβον και τρόμον των απίστων εχθρών!
iconandlight.wordpress.com
ΓΙΑ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΔΑ ΤΟΥ ΘΑΔΔΑΙΟΥ ΔΕΙΤΕ: >> ΕΔΩ