Άραγε πόσα έχουν γραφτεί για να ορίσουν την έννοια της ευτυχίας! Πολλά, κι όμως, ακόμη ο άνθρωπος την κυνηγά σαν να ήταν ένα άπιαστο όνειρο! Σαν να πρόκειται για μια αφηρημένη έννοια. Ουτοπική, ανέγγιχτη από το ανθρώπινο χέρι!
Χρόνια αμέτρητα γυρεύει να την βρει η ματιά τ’ανθρώπου σ’ό,τι γυαλίζει, σ’ότι είναι μεγάλο και σπουδαίο. Ψάχνει διαρκώς να ευτυχήσει, παγιδευμένος, με το βλέμμα του αιχμάλωτο σε αυτό που δεν έχει. Μα δεν κοιτάει ποτέ αυτό που κρατάει μέσα στην χούφτα του! Ο Καζαντζάκης, στην Αναφορά στον Γκρέκο, είχε γράψει για την ευτυχία:
«Η ευτυχία απάνω στη γης, είναι κομμένη στο μπόι του ανθρώπου. Δεν είναι σπάνιο πουλί, να το κυνηγούμε πότε στον ουρανό, πότε στο μυαλό μας. Η ευτυχία είναι ένα κατοικίδιο πουλί στην αυλή μας»
Αυτήν την ευτυχία να ψάξεις να βρεις! Εκείνη που κρύβεται μέσα στην «αυλή του σπιτιού σου». Στην αυλή της ψυχής σου! Εκείνη που μπορείς να την πλησιάσεις, να την κάνεις κτήμα σου, να την χωρέσεις μέσα στα δυο σου χέρια. Δεν θα υπάρξει ποτέ έξω, αν δεν μπορείς πρώτα να την βρεις μέσα σου. Συζεί μαζί σου! Όσο πιο πολύ στρέφεις την ματιά σου στο παρόν τόσο πιο πολύ θα την συναντάς!
Άλλωστε μια ματιά εκπαιδευμένη, ξέρει πού να κοιτάξει για να ευτυχίσει! Ξέρει πως «η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο!» Ένα ποτήρι κρασί, ένα χάδι από χέρι που σε νοιάζεται, η τύχη να κοιτάς το ηλιοβασίλεμα κατάματα, η μυρωδιά ενός κεριού που θα ευωδιάσει το σπίτι σου, η καρδιά σου που χτυπά ακόμη αντέχοντας όλες τις δυσκολίες που της έχουν συμβεί… Πράγματα πολύ πιο απλά απ’όσο φαντάζεσαι! Αν κοιτάξεις με προσοχή την κάθε σου μέρα θα βρεις σίγουρα πολλά ακόμη για τα οποία μπορείς να είσαι ευτυχισμένος!
Η ευτυχία είναι «ένα κατοικίδιο πουλί στην αυλή μας», αυτό να λες στον εαυτό σου κάθε φορά που σε τσακώνεις να την γυρεύεις στα λάθος μέρη! Και να θυμάσαι πως αυτό που χρειάζεσαι για να την βρεις είναι… μια καρδιά «απλή και λιτοδίαιτη»…