«Ονομάζομαι Ἰωάννης Κιουρτσίδης καί ἡ καταγωγή μου εἶναι ἀπό τό Μικρό Δάσος τοῦ Κιλκίς. Το 1977 πήγα μέ την σύζυγό στο Βέλγιο για να επισκεφτούμε τον αδερφό μου Εὐστάθιο, ὁ ὁποῖος ἀπό τό 1958 διέμενε ἐκεῖ.
Ἀρχικά πήγε γιά νά ἐργασθεῖ στά ἀνθρακωρυχεία ὥστε νά μέ σπουδασει ἀλλ’ ἔκτοτε δέν ἐπέστρεψε ξανά. Ὁ Εὐστάθιος ἦταν πολύ θεοφοβούμενος κι ὁ Γέροντας τόν ἀγαποῦσε πολύ. Τοῦ είχε χαρίσει μάλιστα κι ἕνα σταυρό, λέγοντάς του ποτέ να μήν τόν ἀποχωρισθεί.
Οἱ μέρες στο Βέλγιο κύλησαν σύντομα κι ἦρθε ἡ στιγμή ν’ ἀποχαιρετήσουμε τόν ἀδελφό μου. Ἐκεῖνος ἄρχισε νά κλαίει με λυγμούς. Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε γιατί ἔκλαιγε τόσο…
Ὅταν ὅμως ἐπιστρέψαμε στήν Ἑλλάδα, μετά ἀπό λίγο καιρό, μᾶς εἰδοποίησε ὅτι εἶναι ἄρρωστος μὲ καρκίνο στο ήπαρ κι ἔχει μόνο τρεῖς μήνες ζωή.
Ἀνήσυχος ἐγὼ τοῦ εἶπα ὅτι τὴν ἐπαύριο κιόλας θα έκοβα εἰσιτήριο να πάω κοντά του. Μου ζήτησε όμως να περιμένω ἀκόμη μία μέρα γιά νά ὁλοκληρωθοῦν ἀκόμη κάποιες ἐξετάσεις. Τήν ἑπομένη μέ πῆρε τηλέφωνο χαρούμενος και μοῦ ἀνακοίνωσε ὅτι δέν ἔχει τίποτα κι ὅτι ἁπλῶς εἶχε γίνει κάποιο λάθος μέ τίς ἐξετάσεις του.
Συγκινημένος, μου διηγήθηκε καί τό ἑξῆς:
“Την παραμονή τῶν τελευταίων εξετάσεων, ἀνήσυχος καί στενοχωρημένος ὅπως ἤμουν, κάποια στιγμή ἀποκοιμήθηκα κι είδα τόν Γέροντα στον ύπνο μου. «Μην φοβάσαι τίποτα, Ευστάθιε!» μοῦ εἶπε. «Εἶσαι ἀπολύτως υγιής!».
Ὅπως κι ἀποδείχθηκε την επόμενη μέρα! Ἔκτοτε πέρασαν σαράντα χρόνια καί ὁ ἀδελφός μου είναι ὑγιής».
paraklisi
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ο Όσιος Γεώργιος της Δράμας – Ο Άγιος των πτωχών και των πονεμένων» ΔΕΙΤΕ: >> ΕΔΩ