Έχουν περάσει 20 μήνες από εκείνο το ξημέρωμα που εντεταλμένοι της παρακρατικής Μαφίας, επιχείρησαν έξω από το σπίτι μου, να με βγάλουν από τη μέση. 27 Ιουλίου 2020.
Χύθηκε πολύ αίμα εκείνη τη βραδυά και το μεγάλο μου λάθος ήταν ότι δεν κρατούσα το όπλο που έπρεπε για να βγάλω την κουκούλα σε αυτόν που πήρε την εντολή για να “τελειώνουμε”. Ο τύπος- οι τύποι (στη γωνία τον περίμενε ο οδηγός της μηχανής τους, την οποία καβάτζαραν εκεί που έπρεπε, ακόμα και τον χώρο τον ξέρουμε αλλά δεν τον ξέρει το Ανθρωποκτονιών!), είναι γνωστός πια σε μας. Και θα ήταν από την πρώτη στιγμή, στο νεκροτομείο. Σωθήκαμε. Ο Άγιος Παντελεήμων, ήταν δίπλα μας.
Την εντολή πήρε από μαφιόζο της νύχτας και της μέρας, αλλά πριν, είχε λάβει ο “Νονός”, την άλλη εντολή. Από άνθρωπο που σήμερα βρίσκεται κοντά στους Μητσοτάκηδες. Εν συνόλω.
—————–Όχι, κύριε Πρόεδρε, μην ανησυχείς. Θα τα μάθεις όλα πρώτος. Θα σου τα μεταφέρουν τα συχαρίκια, αυτοί που πρέπει.
Έκτοτε οι κύριοι αξιωματικοί του Ανθρωποκτονιών, κάνουν ότι δεν ξέρουν ενώ η βρώμικη πιάτσα βοά και το ΜΑΚΕΛΕΙΟ, διαθέτει όλες τις στιχομυθίες για το ποιοι είναι και από πίσω και από μπροστά. Κάποια από τα γεγονότα- υπό μορφή αδήριτων στοιχείων- έχουν ήδη κατατεθεί. Και στην Ασφάλεια και σε θυρίδες. Η αστυνομία- χειροδεμένη- πουλάει τρελίτσα. Και τρέχει εκεί που της φωνάζουν για να εκτελέσει σαν υποτακτικό σκυλάκι, κανένα αυτόφωρο.
Στο Μαξίμου νομίζουν ότι περνιώνται για μάγκες. Σκ@τά στα μούτρα τους. Δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί ότι για να κάνεις τον σύγχρονο “Κορλεόνε”, πανω απ’ όλα, πρέπει να έχεις “πιστόλια” που σημαδεύουν καλά και να έχεις ομερτά Μαφίας, την οποία ουδείς απ αυτούς, διαθέτει, αν και το παίζουν ψευτοσερίφηδες του Νουνού, όπως και σε εκδικητικά συμβάντα και βεντέτες του παρελθόντος ακόμα και σε μπάτσους (έχει κι άλλα φονικά το μαγαζάκι).
Γιατί όταν ένας ανοίξει το στόμα του, ακολουθούν κι άλλοι για να σώσουν το τομάρι τους. Τα τομάρια. Kι όσο ΖΟΥΝ οι ανοιχτοστόμηδες , θα “κεηλαδάνε”. Κι όσο “κελαηδάνε”, τόσο τα κελιά θα γεμίζουν. Αλλά και οι δρόμοι με πτώματα.
Κύριε Μητσοτάκη, θα τα ξαναπούμε. Πολύ σύντομα. Και από εδώ κι από εκεί. Από την Ευελπίδων, εννοώ, αλλά και από τους “Ναούς” της πληροφόρησης και του ρεπορτάζ.
Ουδείς κυβερνάει αιώνια και πάνω απ όλα, ουδείς γλυτώνει από την Θεία Δίκη -αλλά και από την βάσανο των αποκαλύψεων- όσο η επίγεια είναι πιασμένη.
Στέφανος Σ. Χίος, ακόμα ζωντανός, για κακή σου τύχη.