Αρχιμ. Σωφρόνιος: Ο αγιασμένος Αγιορείτης Γέροντας του Έσσεξ

Το πρωί της Κυριακής, 11 Ιουλίου 1993, και κατά την ώρα που η επίγειος ‘Ορθόδοξος Εκκλησία του Χριστού ανέφερε την Λειτουργική της Ευχαριστία προς τον φιλάνθρωπο θεό και Δεσπότη, μία αγία ψυχή μετέστη από τα ενταύθα λυπηρά και επίπονα προς τα ουράνια σκηνώματα. Ο μακαριστός π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ στο Έσσεξ της Αγγλίας άφηνε τον πρόσκαιρο τούτο και μάταιο κόσμο για να μετάσχη στην άληκτο χαρά των κληρονόμων της Βασιλείας του Θεού. Και όλοι αισθανθήκαμε ότι επτώχυνε κατά τι η έπί γης Εκκλησία, αν και γνωρίζουμε πως ο πλούτος Της αυτός προσετέθη εν Ουρανοίς.

Γεννηθείς το 1896 από Ορθοδόξους Ρώσσους γονείς, έδειξε από μικράς ήλικίας σπάνια έφεσι για την προσευχή, μολονότι αργότερα ως φοιτητής της Κρατικής Σχολής Καλών Τεχνών της Μόσχαςαστόχησε προσωρινά, ασχοληθείς με την ασκητική ανατολικών θρησκειών και μυστικισμών.

Μεταναστεύσας στην Ευρώπη μετά την Ρωσσική Επανάστασι, επεδόθη στην ζωγραφική, όταν ειλικρινής αναζητητής του Τελείου και Υπερτάτου Όντος και μη αναπαυόμενος με την απατηλή έμπειρία του απροσώπου Απολύτου εκείνων των φιλοσοφιών, ανεκάλυψε την υπεροχή του Ευαγγελικού νόμου της αγάπης και της κοινωνίας του προσωπικού Θεού των Χριστιανών.

Έφοίτησε κατόπιν στο ‘Ορθόδοξο θεολογικό Ινστιτούτο των Παρισίων, αλλά μετά από λίγο κατέφυγε στο Άγιον Όρος, το 1925, και συγκεκριμένα έκοινοβίασε στην Ιερά Μονή του Αγίου Παντελεήμονος, όπου και συνεδέθη με τον Άγιο Γέροντα Σιλουανό.

Διψώντας για πληρέστερη προσωπική κοινωνία με τον ζώντα θεό άποσύρεται, μετά την κοίμησι του αγίου Σιλουανού, σε ερημικό κελλί πλησίον της Ιεράς Μονής Άγίου Παύλου και άποδύεται σε ασκητικούς αγώνες συνεχούς και καρδιακής προσευχής υπέρ έαυτοΰ και όλης της άνθρωπότητος. Την περίοδο αυτή καλείται από τον θεό και την Εκκλησία και άναλαμβάνει την Πνευματική Πατρότητα, και ως Πνευματικός διακονεί τις ‘Ιερές Μονές Άγίου Παύλου, ‘Οσίου Γρηγορίσυ, Σίμωνος Πέτρας και Ξενοφώντος, ως και Σκήτες και Κελλία του Άγιωνύμου Όρους.

Το 1959 Ιδρύει στο Έσσεξ της Αγγλίας την Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου, άπ’ όπου έποίμανε και καθωδήγησε πολλές ψυχές σ’ όλον τον κόσμο.

Έγραψε περιώνυμα πονήματα, τα οποία αποπνέουν το άρωμα της ασκήσεως, ορθοδόξου πνευματικότητος και θεολογίας και προσωπικής έμπεφίας του Θεού, όπως “Ο Γέρων Σιλουανός”, “Η Ζωή Του ζωή μου”, και με τα οποία έστήριξε και στηρίζει τους άγωνιζομένους Χριστιανούς. “Εχοντας υπ’ όψιν τις ανάγκες και την φιλοσοφία του συγχρόνου Δυτικό Ευρωπαίου ά4)ρώπου, αν- εφέρθη κυρίως στα σημεία που ταλαιπωρούν και δυσκολεύουν την ζωή χαι την πνευματική του πρόοδο, και εδωσε με φώτισι και νεΰσι θεοϋ σωτηρκόδεις απαντήσεις ατά θεμελιώδη ΰπαρ ξιακά του προβλήματα.

Χαριτωθείς από τον θεό, τον ‘Οποίο τελείως έπόθησε και έμπόνως άγάπησε, ελαβε άπ’ Αύτόν σπάνια και μεγάλα χα ρίσματα και ευλογίες, όπως το χάρισμα της διακρίσεως, της προοράσεως και της ίάσεως των άσθενών, τα οποία και μεΐς από ίγκυρες πηγές αλλά και από προσωπική πείρα γνωρίζουμε. Αξιώθηκε μάλιστα και της υψίστης έμπειρίας της θέας του άκτί- στου Φωτός, ως εξ άγάπης κινούμενος προς έμάς τους έλαχίστους άδελφούς και τέκνα του περιγράφει λεπτομερώς στο πατερικής όντως άξίας βιβλίο του “Οψόμεθα τον θεόν καθώς έστι*.

Η προσφορά του, η άγάπη του και όλη η εν γένει προσωπική ζωή και παρουσία του, αλλά και η παρουσία της υπ’ αύτοΰ άνατραφείσης και διαποιμανθείσης Ιεράς Μονής του Τιμίου Προ δρόμου στοΈσσεξ της Αγγλίας, απετέλεσαν και άποτελοϋν φάρο και πνεύμονα Ορθοδόξου ζωής και μαρτυρία χριστιανικής άσκήσεως και άληθοϋς έμπειρίας θεοϋ στις ήμερες μας, δασι πνευματική, στην όποία δροσίζονται πολλοί κουρασμένοι από την δίψα της έρήμου του ύλιστικοϋ φρονήματος και της άθεΐας.

Η προφητική του μορφή και ο θεοκίνητος λόγος της άγα- ταόσης ταπεινής καρδίας του συνεκλόνησαν, άνέστησαν και εν έπνευσαν πολλές ψυχές που από τα πέρατα της γης βρήκαν κοντά του το γνήσιο έμπρακτο παράδειγμα του καλοΰ και άγίου ποιμένος, Ικανωτάτου Ιατροϋ, συμπαθεστάτου και φιλοστόργου πατρός.

Η κοίμησίς του ήταν ανάλογος της πνευματικής του άξίας και στάθμης. Πλήρης ήμερων -97 ετών- και Χάριτος άξιώθηκε άγίου τέλους προγνωρίσας τον καιρό της τελευτης του. Κατά την έξόδιο άκολουθία του, η όποία ήταν μεστή Χάριτος και ευλογίας θεοϋ και κατά την όποία συνέρρευσε πλήθος κλήρου και λαοϋ ευσεβών ‘Ορθοδόξων από πολλές Τοπικές Εκκλησίες, ήταν διάχυτος η αϊσθησις ότι η έπί γης Εκκλησία του Χριστού προέπεμπε ?να όντοος Syto και χαριτωμένο μέλος Της προς τον Νυμφίο Χριστό, προς την Ουράνιο Βασιλεία, ευχαριστώντας τον φιλάνθρωπο Κύριο, ο ‘Οποιος έχαρίτωσε τόσο πολύ τον δοϋλο Του και τον κατέστησε άλλον νέο πρεσβευτή, πλησίον του άγίου Γέροντος του Σιλουανοϋ, στον θρόνο της μεγαλωσύνης Του υπέρ του σύμπαντος κόσμου.

Η Ιερά ήμών Μονή του ‘Οσίου Γρηγορίου αναγνωρίζοντας την άγία και Πατερικοϋ άναστήματος μορφή και την μεγάλη προσφορά του νέου τούτου εύωδιαστοϋ άνθους του άγιορειτικοϋ μοναχισμού, του άγίου Γέροντος Σωφρονίου, στην σύγχρονο Εκκλησία και τον κόσμο, σεμνύνεται και ταπεινώς καυχάται εν Κυρίψ, διότι ο μακαριστός Γέροντας έπί σειράν ετών διετέλεσε Πνευματικός και Αύτης, διακονήσας θεοφιλώς τους ένταϋθα εν- ασκουμένους τότε πατέρας. Ευλόγως και ευγνωμόνως τιμούμε και μακαρίζουμε την μνήμη του ευχόμενοι προς τον εν Τριάδι θεόν ήμών όπως κατατάξη αυτόν εν σκηναίς των εκλεκτών Του, και δοξάση και ανάδειξη αυτόν θαυμαστόν και μετά θάνατον, προς δόξαν του αγίου ‘Ονόματός Του και σωτηρίαν πολλών ψυχών.

Ως ευλαβές μνημόσυνο και εις τιμήν του αγίου Γέροντος, αλλά και για ευλογία και ωφέλεια πάντων ήμών, δημοσιεύουμε κατωτέρω ομιλία του, που έχανε την άνοιξι του 1992 προς την σύναξι της Αδελφότητος του. Ευχαριστούμε και την Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ για την σχετική άδεια και ευλογία.

Πηγή: Περιοδικόν «Ο Όσιος Γρηγόριος», περίοδος β΄, Τεύχος 18ο, σελ. 5-8, Έκδοσις Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, Άγιον Όρος 1993.