Τὸ δωδεκάχορδον τοῦ Λόγου ὄργανον, τὴν παναρμόνιον λύραν τῆς χάριτος, τὸ Ὑμνογράφον Ἰωσὴφ τιμήσωμεν ἐπαξίως• οὗτος γὰρ ἀνύμνησε, μελιχροὶς μελωδήμασι, Πνεύματι κινούμενος, τῶν Ἁγίων πᾶν σύστημα. Μεθ’ ὧν καὶ ἱκετεύει ἀπαύστως, δοῦναι ἠμὶν πταισμάτων λύσιν.
Θέλοντας, ο παντοδύναμος και πανάγαθος Θεός, να αποκαλύψει στους ανθρώπους την τιμή την οποία αξιώθηκε στους ουρανούς ο άγιος Ιωσήφ ο Υμνογράφος το διευθέτησε με τον εξής τρόπο:
Την ημέρα που κοιμήθηκε ο άγιος, συνέβη να εξαφανιστεί ένας καλός δούλος.
Για τον λόγο αυτό ο κύριός του πήγε στον Ναό του αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος του λεγομένου Φανερωτού και παρακαλούσε τον Μάρτυρα να του φανερώσει πού βρίσκεται ο δούλος του.
Και ενώ έμεινε στον Ναό τρία μερόνυχτα και δεν έμαθε τίποτε για τον δούλο του, στενοχωριόταν και σκεφτόταν να φύγει.
Ενώ, όμως, γινόταν η ακολουθία του Όρθρου και διάβαζαν ψυχωφελή λόγο, αποκοιμήθηκε ο ίδιος και είδε τον Μάρτυρα άγιο Θεόδωρο ο οποίος τον ρώτησε:
– Γιατί στεναχωριέσαι άνθρωπέ μου; Πρέπει να σου πω ότι κοιμήθηκε ο Ποιητής Ιωσήφ, και μάλιστα του έγινε υποδοχή από όλους εμάς τους αγίους, γιατί η αγία του ψυχή μας τίμησε με ακολουθίες και εγκωμιαστικά τροπάρια. Για τον λόγο αυτό έλειπα, δεν ήμουν εδώ και να μόλις ήλθα.
Πήγαινε, λοιπόν, στο τάδε μέρος και εκεί θα βρεις τον δούλο σου τον οποίον αναζητείς.
Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Απρίλιος, τόμος δ’.
ΠΗΓΗ