Ψαράδες είδωλα – Ανέκδοτο: Δύο τύποι ψάρευαν. Βγάζει ο πρώτος ένα ψάρι το ρίχνει στον κουβά του βγάζει δεύτερο το ρίχνει στον κουβά
Ο άλλος βγάζει ένα ψάρι το απαγκιστρώνει το ρίχνει πίσω στη θάλασσα βγάζει δεύτερο το ρίχνει στη θάλασσα. Οπότε του λέει ο πρώτος.
– Ρε φίλε γιατί τα πετάς δε σου αρέσουν τα ψάρια;
– Μπα δε μου αρέσουν τα ψάρια η διαδικασία μου αρέσει.
– Αφού τα πετάς δεν τα δίνεις σε μένα που έχω γυναίκα και οκτώ παιδιά.
– Σώπα ρε φίλε οκτώ παιδιά ε; θα πρέπει να σου αρέσουν πολύ τα παιδιά.
– Μπα δε μου αρέσουν τα παιδιά. Η διαδικασία μ’ αρέσει.
ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΔΩ
Περίεργη τροπή – Ανέκδοτο: Ένας πατέρας ήταν ανήσυχος με την εμμονή του γιου του στα γυναικεία στήθη
Όπου πηγαίνανε κι όπου βρισκόντουσαν, όταν ο γιος έβλεπε κανένα
κορίτσι, έλεγε στον πατέρα του:
– Κοίταξε τι ωραίες μπάλες που έχει, πατέρα. Δυναμίτες!
Ο πατέρας αποφάσισε στο τέλος να πάει το γιο του σ’ ένα ψυχίατρο,
(φτύσ’ τον κόρφο σου, δηλαδή και κάποτε είπα ότι αν καταραστεί ο θεός
το παιδί σου, θα σου βγει οικονομολόγος. Ε, αν δε βγει οικονομολόγος,
θα σου βγει ψυχίατρος, κατάλαβες τώρα;)
Ο ψυχίατρος διαβεβαίωσε τον πατέρα ότι, με εντατική θεραπεία, θα το διόρθωνε το κουσούρι του γιου.
Μετά απ τη θεραπεία, πατέρας και γιος πάνε στο σπίτι και περνάνε δίπλα από μια παρέα κοριτσιών, που, αδελφάκι μου, δεν ήταν β@ζι@ αυτά, υδρογονοβόμβες ήτανε!
Ο γιος δεν είπε κουβέντα. Περήφανος ο πατέρας με την ιδέα που είχε, να τον πάει στον ψυχίατρο, βάζει μπρος το αυτοκίνητο να πάνε σπίτι. Τότε πρόσεξε ο γιος ένα φορτηγατζή, που κατέβαινε απ το φορτηγό του και καθώς ήταν ψηλά, είχε τεζαριστεί πολύ.
– Ρε πατέρα, πρόσεξες τι ωραίο κώλο είχε αυτός ο φορτηγατζής; σχολίασε ο γιος.
Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;
Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.
Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.
Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.
Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.
Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού.
Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης.
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.
Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερ ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση».
Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.
Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.
Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.