Τι να σου κάνει ένας ή µια υπουργός, όσο καλός ή καλή κι αν είναι, όταν το σύνολο των υπηρεσιακών µηχανισµών περί άλλων τυρβάζουν; Όταν οι υπηρεσίες έχουν αποδεκατιστεί, οι οργανωτικές δοµές έχουν καταρρεύσει, η σχέση πολιτικής ηγεσίας και στελεχικού δυναµικού κινείται µεταξύ καχυποψίας και αλληλοϋπονόµευσης; Όταν η ανεπάρκεια της διοίκησης µεταφέρει όλο το βάρος για τη χάραξη πολιτικής σε κάποιους περαστικούς συµβούλους, όταν η µέση διάρκεια παραµονής ενός υπουργού ή µιας πολιτικής ηγεσίας δεν φτάνει τον έναν χρόνο, κι όταν ακόµα και οι θέσεις των γενικών γραµµατέων είναι προσωρινές;
Τι να σου κάνει ένας υπουργός, όταν βρίσκεται συνεχώς σε περιοδείες και συναντήσεις, όταν το ένα ερέθισµα επισκιάζει το άλλο χωρίς ποτέ να είναι δυνατή η αξιοποίησή του προς επίλυση ζητηµάτων, καθώς, δεν ακολουθεί κάποιος µηχανισµός που να λαµβάνει το µήνυµα και να φροντίζει για τη διεκπεραίωσή του;
Τι να σου κάνει ένας υπουργός, όταν, ακόµα και για την κατάρτιση νόµων µε βαρύ περιεχόµενο και τεράστιες επιπτώσεις στην αγροτική οικονοµία, όπως π.χ. ο νόµος για την ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής, δεν υπάρχει συνεργασία όλων των άµεσα εµπλεκοµένων; Όταν η θεσµοθετηµένη διοίκηση του υπουργείου είναι έξω από όλο αυτό και το βάρος πέφτει (συνήθως) στις πλάτες ενός ή µιας νοµικού που πολλές φορές δεν έχει καµιά σχέση µε το συγκεκριµένο αντικείµενο;
Τι να σου κάνει ένας υπουργός, όταν, µε το που αναλαµβάνει την ευθύνη του υπουργείου, πέφτουν σαν την ακρίδα οι συνήθεις καλοθελητές, πρόθυµοι να προσφέρουν τη γνώση τους και τις υπηρεσίες τους, αρκεί να µην αλλάξει τίποτα; Να µην κοπούν οι «γέφυρες» όσων αποµυζούν τον αγροτικό χώρο και εκµεταλλεύονται το ότι οι πραγµατικοί γεωργοί και κτηνοτρόφοι δεν έχουν την πολυτέλεια να περιδιαβαίνουν τους διαδρόµους του υπουργείου;
∆εν υπάρχει αµφιβολία, ότι, όπως συµβαίνει σε κάθε χώρο, υπάρχουν καλοί και κακοί υπουργοί. Υπάρχουν αυτοί που αγωνίζονται ανιδιοτελώς για το δηµόσιο συµφέρον και την προσφορά στην κοινωνία την οποία υπηρετούν και αυτοί που βλέπουν αυτάρεσκα µέσα σε όλο αυτό µόνο τον εαυτό τους και ενδεχοµένως τις επιδιώξεις ενός στενού κύκλου συνοδοιπόρων και παραγόντων µε συγκεκριµένη ατζέντα.
Με βάση την έξωθεν καλή µαρτυρία από τη µέχρι σήµερα διαδροµή του, ο Κώστας Τσιάρας ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι εδώ και µια βδοµάδα δεν βρίσκεται αντιµέτωπος µε όλες τις κακοδαιµονίες της δηµόσιας διοίκησης. Όπως και µε έναν περιφερόµενο θίασο, που συνήθως αυτόκλητα και πάντοτε… δωρεάν, αναλαµβάνει δράση στις συµβουλευτικές υπηρεσίες, οι οποίες, όµως, στο τέλος, κοστίζουν πολύ ακριβά.
Ολόκληρο το ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί
