Τυπικά η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να ενεργοποιήσει διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος για τη Γαλλία (και άλλες χώρες) είναι πολιτικά ουδέτερη: εφαρμόζει απλώς τα προβλεπόμενα -και, κατά πολλούς, καθυστέρησε κι όλας.
Ωστόσο, μια τέτοια απόφαση της Κομισιόν, μόλις δέκα μέρες πριν τον α’ γυρό των βουλευτικών εκλογών, έχει έντονο πολιτικό χρώμα. Όμως, το ερώτημα είναι ένα: ποιος από τους πολιτικούς μονομάχους οφελείται από αυτή; Και, το σημαντικότερο, ποιος υφίσταται τη μεγαλύτερη βλάβη;
Η απάντηση σε αυτό το διττό ερώτημα δεν είναι εύκολη, οπότε ας δούμε ξεχωριστά την κάθε μία από τις πλευρές του πολιτικού τριγώνου που βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής διαμάχης στη Γαλλίας και ας εξετάσουμε πόσο επηρεάζεται από την κίνηση αυτή της Κομισιόν.
Εμανουέλ Μακρόν
Εκ πρώτης όψεως, η κίνηση των Βρυξελλών κυριολεκτικά τσουρουφλίζει τις προοπτικές του κόμματος του Γάλλου προέδρου, της Renaissance (Αναγέννηση), το οποίο κυβερνά από το 2017 και -παρά τις μεταρρυθμίσεις του, φιλικές προς τις επιχειρήσεις, δύσκολες για τους εργαζόμενους- το μόνο που κατάφερε είναι να φέρει τη χώρα σε αυτή την ντροπιαστική θέση. Υπενθυμίζεται ότι το κόμμα είναι τρίτο στις δημοσκοπήσεις, πίσω από το RN της Μαρίν Λεπέν και το NFP της αριστεράς και ότι υπέστη καθίζηση στις ευρωεκλογές.
Ωστόσο, σε δεύτερη ανάγνωση, ίσως η κίνηση της Κομισιόν να αποτελέσει κατά κάποιο τρόπο μια σανίδα σωτηρίας για τον Μακρόν ο οποίος ετοιμάζεται για πολύ δύσκολη συγκατοίκηση: η Renaissance είναι το μοναδικό κόμμα που έχει οικονομικό πρόγραμμα που θα μπορούσε να «κουμπώσει» με τις επιταγές των Βρυξελλών για μείωση του ελλείμματος και καλύτερη δημοσιονομική διαχείρηση, ώστε η ντροπιαστική διαδικασία να τελειώσει όσο πιο γρήγορα και όσο πιο ανώδυνα για τη Γαλλία.
Το RN εκτιμάται ότι τελικά θα υπαναχωρήσει των πιο ακραίων θέσεών του -ήδη συνομιλεί με κορυφαίους Γάλλους επιχειρηματίες- αλλά είναι αδοκίμαστο στην κυβέρνηση και δύσκολο να κερδίσει την εμπιστοσύνη εντός κι εκτός χώρας, ενώ το NFP έχει μια ξεκάθαρα κεϊνσιανή προσέγγιση (αύξηση δαπανών) συνδυασμένη με υψηλή φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων που είναι σε πλήρη «κόντρα» με τις απαιτήσεις των Βρυξελλών.
Μαρίν Λεπέν
Το κόμμα της μάλλον θα κερδίσει τις εκλογές και δεν αποκλείεται ακόμα και να καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση. To RN δεν έχει παρουσιάσει πλήρες οικονομικό πρόγραμμα, αλλά σε γενικές γραμμές θέλει μεν να κινηθεί σε πιο φιλολαϊκές πολιτικές, αλλά χωρίς να διαταράσσει την οικονομία σε τέτοιο βαθμό ώστε να κινδυνεύσει να κατηγορηθεί ότι ρίχνει τη χώρα στα βράχια.
Στο πλαίσιο αυτό, ίσως η διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος να… βολεύει κάπως τον επίδοξο πρωθυπουργό, Ζορντάν Μπαρντελά, να… ρίξει το φταίξιμο στις Βρυξέλλες για μια πιο σφιχτή δημοσιονομική πολιτική και, ταυτόχρονα να «κλείσει το μάτι» σε επιχειρήσεις και ΕΕ ότι οι ακραίες θέσεις του παρελθόντος έχουν στρογγυλέψει πολύ και έχουν γίνει πιο «ορθόδοξες» και… ευρωπαϊκές.
Ωστόσο, αυτό το στρογγύλεμα ίσως κοστίσει σε ψήφους, ειδικά πιο ριζοσπαστικοποιημένων ψηφοφόρων, οι οποίοι θεωρούν την ΕΕ ως πηγή δεινών για τη Γαλλία. Οπότε, η Λεπέν κι ο Μπαρντελά θα πρέπει να κάνουν εκστρατεία πειθούς, αν δεν θέλουν να βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων.
NFP
O συνασπισμός κεντροαριστεράς και αριστεράς σε πρώτη ανάγνωση δεν κερδίζει και πολλά πράγματα από την κίνηση των Βρυξελλών. Το NFP θέλει να ξοδέψει περισσότερα, να φορολογήσει επιχειρήσεις και πλουσίους, να κάνει, με λίγα λόγια, επεκτατική πολιτική, πλήρως ασύμβατη με τις απαιτήσεις που περιλαμβάνει η διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος (μείωση δαπανών, συμμάζεμα δημοσιονομικών).
Ωστόσο, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο μπορεί να εκμεταλλευτεί την εξέλιξη αυτή για να ανοίξει… τριμέτωπο: κατά των γραφειοκρατών των Βρυξελλών που αδιαφορούν για τις ανάγκες των πολιτών, κατά του Μακρόν που έφερε τη χώρα σε αυτό το σημείο, κατά της Λεπέν που εμφανίζεται έτοιμη να συνθηκολογίσει προκειμένου να διασφαλίσει – εν τέλει – την προεδρία της χώρας. Το αν θα πείσει τους ψηφοφόρους είναι άλλο θέμα…