Ποιες είναι οι συχνότερες δερματοπάθειες που μεταδίδονται από την άμμο και το νερό.
Το αμέριμνο παιχνίδι των παιδιών στην άμμο και στο νερό μπορεί να αποτελέσει εστία μετάδοσης ιών και βακτηρίων που προκαλούν συχνά μολύνσεις στο δέρμα τους. Οι μολύνσεις αυτές άλλοτε είναι ήπιες και περνούν μόνες τους και άλλοτε είναι πιο σοβαρές και απαιτούν συστηματική θεραπεία.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συνιστάται να κάθονται τα παιδιά σε πετσέτα όταν παίζουν στην άμμο και να μην μένουν με το βρεγμένο μαγιό. Ωστόσο πιο εύκολο είναι να το λέει κανείς, παρά να το εφαρμόζει στην πράξη.
Η δερματολόγος-αφροδισιολόγος Κατερίνα Λαμπρινοπούλου εξηγεί ποιες είναι οι πιο συχνές μολύνσεις στο δέρμα των παιδιών από το παιχνίδι στην παραλία και πώς αντιμετωπίζονται.
Μολυσματικό κηρίο
Το μολυσματικό κηρίο είναι βακτηριακή λοίμωξη. Προκαλείται συχνότερα από τον χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο και πιο σπάνια από τον πυογόνο στρεπτόκοκκο. Συνήθως εμφανίζεται στο πρόσωπο. Μπορεί, όμως, να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε περιοχή του σώματος.
Αρχικά η βλάβη έχει τη μορφή φυσαλίδας η οποία εξαπλώνεται και συχνά μετατρέπεται σε εφελκίδα (σκληρό κακάδι πάνω σε πληγή). Οι εφελκίδες μπορούν επίσης να απουσιάζουν και η βλάβη να είναι ερυθηματώδης με διαβρώσεις και πομφόλυγες.
Υπάρχουν περιπτώσεις που οι βλάβες στο δέρμα είναι εκτεταμένες. Μπορεί επίσης να συνοδεύονται από συμπτώματα όπως πόνο και κνησμό (φαγούρα).
Όταν το μολυσματικό κηρίο είναι ήπιο, αντιμετωπίζεται επαρκώς με τοπική εφαρμογή αντιβιοτικής κρέμας, αφού πρώτα απομακρυνθούν οι εφελκίδες και αποστειρωθεί η περιοχή. Σε εκτεταμένη προσβολή δίνεται συστηματική (από το στόμα) αντιβιοτική αγωγή. Προηγείται η λήψη υγρού από την περιοχή, στο οποίο γίνεται καλλιέργεια και αντιβιόγραμμά.
Εάν το μολυσματικό κηρίο υποτροπιάζει συχνά, πρέπει να αναζητηθούν εστίες σταφυλόκοκκου στον ασθενή. Αυτό γίνεται με λήψη δείγματος από τη μύτη. Πρέπει επίσης να αποκλειστεί η πιθανότητα καινούριας μόλυνσης από κάποιο άλλο άτομο ή χώρο όπου μπορεί να παίζει το παιδί.
Μολυσματική τέρμινθος
Η μολυσματική τέρμινθος αποτελεί μια βλατιδώδη βλάβη στο δέρμα, που οφείλεται στον ομώνυμο ιό (ΙΜΤ).
Στα βρέφη η μολυσματική τέρμινθος μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος. Χαρακτηρίζεται από ομάδες ροδόχροων βλατίδων που φέρουν κεντρική εμβύθιση.
Τα παιδιά με ατοπική δερματίτιδα εμφανίζουν επιρρέπεια στη λοίμωξη από τον ιό της μολυσματικής τερμίνθου. Σε αυτές τις περιπτώσεις η τέρμινθος ενδέχεται να μολύνει τις περιοχές στο δέρμα με ατοπία.
Η μετάδοση του ιού είναι συχνή μέσω του νερού της πισίνας. Ο κίνδυνος μόλυνσης αυξάνεται σημαντικά έπειτα από τραυματισμό. Εκτός από τις βλάβες στο δέρμα, η μολυσματική τέρμινθος δεν προκαλεί άλλα συμπτώματα.
Η νόσος είναι καλοήθης. Η χορήγηση θεραπείας δεν είναι πάντοτε απαραίτητη, διότι η μολυσματική τέρμινθος φυσιολογικά υποχωρεί αυτόματα. Εάν χρειαστεί θεραπεία συνιστάται ελαφρά ψύξη με υγρό άζωτο ή επιφανειακή απόξεση.
Υπάρχει και τοπική αγωγή με κρέμα ειδική για τη νόσο, που πρέπει να εφαρμοστεί αυστηρά με τις οδηγίες του δερματολόγου γιατί μπορεί να προκαλέσει σημάδια.
Στα βρέφη η επιλογή της θεραπείας είναι δύσκολη. Συνήθως προτιμάται η προσεκτική αφαίρεση των δερματικών βλαβών, εάν υπάρξει γρήγορη εξάπλωση. Ειδάλλως τα παρακολουθεί ο ιατρός, διότι συχνά η μόλυνση αυτοϊάται.
Μυρμηγκιές
Οι μυρμηγκιές είναι ιογενής λοίμωξη στο δέρμα. Οφείλονται σε ορισμένα στελέχη του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV). Εμφανίζονται στα γυμνά μέρη του σώματος, κυρίως στα πέλματα και στις παλάμες.
Οι μυρμηγκιές συνήθως δεν προκαλούν πόνο. Ωστόσο εκείνες στα πέλματα μπορεί να προκαλούν αίσθηση ξένου σώματος, όταν ο ασθενής βαδίζει. Στα παιδιά οι μυρμηγκιές υποχωρούν μόνες τους σε μεγάλο ποσοστό. Αυτό όμως σπανίως συμβαίνει με τις μυρμηγκιές των πελμάτων.
Θεραπευτικά αντιμετωπίζονται με υγρό άζωτο που καταψύχει τη βλάβη στο δέρμα. Το αποτέλεσμα είναι να «νεκρώνεται» η βλάβη και να αποπίπτει. Μπορεί να γίνει επίσης χρήση λέιζερ, η οποία έχει το ίδιο αποτέλεσμα αλλά λόγω χρήσης θερμότητας.
Τέλος, μπορεί να γίνει θεραπεία με την εφαρμογή καυστικών μειγμάτων που συνταγογραφεί ο δερματολόγος ιατρός.
Μυκητιάσεις
Υπάρχουν τρεις ομάδες μυκήτων που προσβάλλουν τον άνθρωπο: οι ανθρωπόφιλοι, οι ζωόφιλοι και οι γεώφιλοι, αναλόγως με τον ξενιστή που μεσολαβεί ώστε να γίνει η μόλυνση.
Η άμμος της παραλίας είναι βασική πηγή πρόκλησης μυκητιάσεων. Ευθύνεται για μυκητιάσεις στο δέρμα, αλλά και στα νύχια. Τα βρεγμένα μαγιό ευθύνονται για μυκητιάσεις στα γεννητικά όργανα και τις παρατριμματικές περιοχές.
Οι βλάβες που θα αναπτυχθούν εξαρτώνται από το είδος του μύκητα που έχει προσβάλλει το δέρμα. Στους ανθρωποφίλους η βλάβη εμφανίζεται ως πλάκα με ήπια απολέπιση. Στους ζωόφιλους η δερματική πλάκα έχει ρόδινο χρώμα και κεντρική ίαση.
Οι μυκητιάσεις έχουν επίσης ως συνοδό σύμπτωμα τον κνησμό (φαγούρα) που μπορεί να είναι έντονος.
Για να αντιμετωπιστούν οι μυκητιάσεις στο δέρμα συνταγογραφούνται αντιμυκητισιακά φάρμακα. Αυτά μπορεί να είναι τοπικά ή να λαμβάνονται από το στόμα. Χορηγούνται επίσης αντισηπτικά σαπούνια.
«Για να αποφύγετε δυσάρεστες εκπλήξεις φροντίστε να μην να κάθονται τα παιδιά απευθείας πάνω στην άμμο και να μην παραμένουν με βρεγμένο μαγιό», συνιστά η δρ Λαμπρινοπούλου.
Φωτογραφία: iStock