H έμπνευση του Τζ. Τ. Μόλνερ προήλθε από μία εικόνα. «Άρχισα να βλέπω την εικόνα μιας γυναίκας που τρέχει στο δάσος, θύμα, με μια πονεμένη έκφραση και φορώντας νοσοκομειακά ρούχα», λέει ο Μόλνερ. Ύστερα, οραματίστηκε την χρωματική παλέτα: έντονα κόκκινα, ηλεκτρισμένες αποχρώσεις του μπλε, φυσικό πράσινο σε αποχρώσεις του δάσους. Αυτή η εικόνα αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ταινία, την οποία ο Μόλνερ οραματίστηκε ως έναν εφιάλτη τραυματικής εμπειρίας, ο οποίος παράλληλα θα συνδυαζόταν με κάποιο τρόπο με ρομάντζο. «Σκέφτηκα πως θα ήταν μια ενδιαφέρουσα προοπτική για εξερεύνηση», παραδέχεται ο Μόλνερ.
Απ’ την πρώτη στιγμή, ο Μόλνερ είχε αποφασίσει πως η ταινία θα αποτελείται από έξι κεφαλαία, παρουσιασμένα σε μη γραμμική σειρά. Μάλιστα, ως έμπνευση για τη δομή της ταινίας, ο Μόλνερ αναφέρει τους Pixies, ένα από τα αγαπημένα του συγκροτήματα, και την συχνή εναλλαγή ανάμεσα στα μελωδικά και τα πιο ηχηρά σημεία των τραγουδιών τους.
Η εντυπωσιακή φωτογραφία του ηθοποιού Τζιοβάνι Ριμπίζι
Μόλις ολοκληρώθηκε η πρώτη εκδοχή του σεναρίου, ο Μόλνερ το μοιράστηκε με την οικογένειά του και αμέσως μετά με τον ηθοποιό Τζιοβάνι Ριμπίζι. Διαβάζοντας το σενάριο, ο Ριμπίζι συνειδητοποίησε αμέσως πως αυτή θα μπορούσε να ήταν η ευκαιρία που περίμεναν με τον Μόλνερ για να συνεργαστούν, με το Strange Darling να σηματοδοτεί και την πρώτη του επίσημη δουλειά ως διευθυντής φωτογραφίας σε κινηματογραφική ταινία. «Ασχολούμαι με τη φωτογραφία όλη μου τη ζωή», αποκαλύπτει ο ηθοποιός, «αλλά συγκεκριμένα με τη διεύθυνση φωτογραφίας, τα τελευταία δεκατρία χρόνια. Κάποια στιγμή, αγόρασα μια κάμερα, κάμποσο φιλμ και ταξίδεψα σε όλη τη χώρα, κάνοντας γυρίσματα. Όταν γύρισα σπίτι, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως ήθελα να γυρίσω ταινίες».
Η πρώτη ταινία του Μόλνερ, το Outlaws and Angels, γυρίστηκε σε φιλμ με τον σκηνοθέτη να είναι αποφασισμένος να το χρησιμοποιήσει ξανά και στη νέα του ταινία. «Όταν χρησιμοποιείς φιλμ, δεν μπορείς να γυρίζεις σκηνές ξανά και ξανά», δηλώνει ο Μόλνερ, συμπληρώνοντας πως γυρίζοντας με αυτόν τον τρόπο τις ταινίες επιβάλλεται μια πειθαρχία στον σχεδιασμό και την προετοιμασία της. «Φυσικά προτιμάμε να κάνουμε τα πράγματα πρακτικά. Αν υπάρχει μια σκιά στον τοίχο, προτιμώ να χρησιμοποιήσω κάποιο φως, παρά να το φτιάξω στο post–production. Το ίδιο ισχύει και για το μακιγιάζ και τα ψηφιακά εφέ. Είναι πιο οργανικό και μ’ αρέσει η διαδικασία. Η τέχνη του κινηματογράφου αναπτύχθηκε για πάνω από έναν αιώνα μέσα από διάφορα επαγγέλματα και την μαστοριά τους. Σέβομαι απόλυτα αυτά τα επαγγέλματα και την αφοσίωση που απαιτούν για να τα τελειοποιήσεις».
Αναζητώντας την Κυρία και τον Δαίμονα
Η εύρεση της κατάλληλης ηθοποιού για τον ρόλο της Κυρίας ήταν καθοριστικής σημασίας, καθώς θα έπρεπε να είναι εμβληματική και ολόκληρο το καστ θα επιλεγόταν με βάση εκείνη. Η ταινία περιτριγυρίζεται γύρω από τον ρόλο της Κυρίας, ο οποίος απαιτεί μια ηθοποιό που θα είναι έτοιμη να βυθιστεί σε αυτόν. Αθώα, τρωτή και ευαίσθητη, αλλά και ικανή να επιτεθεί όταν δεν το περιμένεις, η Κυρία αποτελεί έναν πολυεπίπεδο ρόλο, γεμάτο ένταση.
Τελικά, εκλεκτή για το ρόλο αναδείχθηκε η Γουίλα Φιτζέραλντ, πρωταγωνίστρια στην δημοφιλή τηλεοπτική σειρά Reacher. Ο Μόλνερ την είχε παρακολουθήσει στη ταινία TheGoldfinch, όπου του άφησε θετικές εντυπώσεις, ωστόσο είχε ενδοιασμούς για την καταλληλότητά της, μιας και ο συγκεκριμένος ρόλος δεν θα μπορούσε να ήταν πιο διαφορετικός από εκείνον του Strange Darling. Παρ’ όλα αυτά, η επιμονή του μοντέρ τη ταινίας, Κρίστοφερ Μπελ, έπεισε τον σκηνοθέτη. Όταν οι δυο τους γνωρίστηκαν για πρώτη φορά μέσω zoom, εντυπωσιάστηκε από την βαθύτατη κατανόηση της για το ρόλο. «Δεν μου μίλησε για θυμό ή βία. Μου μίλησε για το πόσο αγάπησε τον χαρακτήρα της, τη συμπόνοια που ένιωσε και πως ήθελε να αναδείξει την ανθρωπιά της. Δεν μπορώ να φανταστώ κάποια άλλη στη θέση της», παραδέχεται ο Μόλνερ.
Με την Γουίλα να έχει «κλειδώσει» στο ρόλο της Κυρίας, ξεκίνησε άμεσα η αναζήτηση του ηθοποιού που θα ενσάρκωνε τον Δαίμονα. Οι προτάσεις που έφτασαν στα χέρια του Μόλνερ ήταν πολλές, τελικά όμως ο Κάιλ Γκάλνερ ήταν εκείνος που έμελλε να αναλάβει τον ρόλο. Σε αντίθεση με την Γουίλα, η οποία δεν είχε συμμετάσχει ξανά σε ταινία του είδους, ο Γκάλνερ είναι γνώριμος με αυτό, έχοντας λάβει μέρος σε ταινίες όπως το Screamκαι το Smile. «Το πιο συναρπαστικό στοιχείο που με συνεπήρε στον Κάιλ», αναφέρει ο Μόλνερ, «ήταν αυτή η τόλμη που είχε, την οποία σπάνια συναντάω σε σύγχρονους ηθοποιούς. Και είναι νέος. Σπάνια το βλέπεις αυτό. Μου θύμισε τον Ντε Νίρο ή τον Σον Πεν. Η Μπάρμπαρα Χέρσεϊ είπε πως της θύμισε τον Μάρτιν Σιν. Ο τύπος θα κάνει τα πάντα και θα αφοσιωθεί ολοκληρωτικά».
Ο ίδιος ηθοποιός λέει πως ο λόγος που τον προσέλκυσε ο ρόλος ήταν η πολύ ενδιαφέρουσα και περίπλοκη σχέση του με τον χαρακτήρα της Γουίλα και το συναισθηματικό τους ταξίδι με τις πολλές λεπτές αποχρώσεις.
Η ταινία αποτελεί ένα θρίλερ τρόμου, αλλά ένα σημαντικό μέρος της εστιάζει στη ρομαντική σχέση των δύο πρωταγωνιστών. Για τον Μόλνερ, ήταν σημαντικό το κοινό να πιστέψει πως ο Δαίμονας μπορούσε να σκοτώσει, αλλά και να ερωτευτεί την Κυρία.
Τα χρώματα της ταινίας
Εξαρχής, ο Μόλνερ γνώριζε πως η ταινία του θα απομακρυνόταν από την στερεοτυπική εικόνα των σκοτεινών, αποχρωματισμένων ταινιών τρόμου. Η ατμόσφαιρα έπρεπε να είναι ονειρική, με ζωηρά χρώματα και καταγάλανους ουρανούς. Ήθελε να δημιουργήσει μια εναλλακτική πραγματικότητα που ναι μεν δεν θα είναι αποκομμένη από την πραγματικότητα, αλλά απ’ την άλλη θα πρέπει να μοιάζει με κόλαση επί γης.
Προκειμένου να επιτευχθεί το όραμα του Μόλνερ, η σκηνογράφος της ταινίας Πρισίλα Έλιοτ επέβαλε έναν πολύ αυστηρό χρωματικό έλεγχο. Η ταινία όφειλε να μείνει ευλαβικά πιστή στη χρήση του μπλε και του κόκκινου, με εξαίρεση το πράσινο στα πλάνα που περιλαμβανόταν η φύση. «Ο χρωματικός έλεγχος είναι πολύ έντονος», παραδέχεται η Έλιοτ. «Πρέπει να τον διατηρείς παντού. Στο σπίτι, στο δάσος, βάλαμε εκατοντάδες λουλούδια μόνο και μόνο για να έχουν τα σωστά χρώματα. Δεν κάναμε καμιά εξαίρεση», συμπληρώνει. Ακόμα και όταν ο Μόλνερ πήγε να παραστρατήσει για μία και μοναδική φορά για χάρη ενός χρώματος που του άρεσε πολύ, η Έλιοτ του υπενθύμισε ότι πρέπει να δείξει αυτοέλεγχο για να πετύχει το οπτικό αποτέλεσμα που επιθυμεί.
H μουσική της ταινίας
Ο Μόλνερ γνωρίστηκε με τη μουσικό Ζ Μπεργκ στη διάρκεια μιας πεζοπορίας, όπου και μοιράστηκαν την αγάπη τους για την μουσική επένδυση ταινιών που είναι γραμμένη αποκλειστικά από ένα άτομο. Ακούγοντας έναν δίσκο της, ο Μόλνερ ενθουσιάστηκε και ενσωμάτωσε ένα τραγούδι της σε μια σκηνή της ταινίας. Όταν ολοκλήρωσε το σενάριο, της το έστειλε, εκείνη το αγάπησε και τελικά συμφώνησαν να γράψει ολόκληρη τη μουσική της ταινίας.
Το αποτέλεσμα είναι απόδειξη πως οι δύο δημιουργοί βρίσκονταν στο ίδιο μήκος κύματος. Για παράδειγμα, το τραγούδι IntotheNightμπορεί να γράφτηκε πριν την ταινία, αλλά μοιάζει και λες και ανήκε πάντα σε εκείνη.
Εκτός από τη Ζ Μπεργκ, ακούγονται άλλες δύο φωνές. Η πρώτη είναι του παππού της και ηθοποιού Κιθ Κάρανταϊν, με τον οποίον κάνουν ένα ντουέτο για τις ανάγκες του τραγουδιού Love Hurts που ακούγεται στην εισαγωγή της ταινίας. Η δεύτερη είναι εκείνη της μητέρας του Μόλνερ, Τζίνι Παλόν Μόλνερ, η οποία ήταν τραγουδίστρια τη δεκαετία του ’70.
Το μουσικό θέμα της ταινίας υπογράφει ο συνθέτη Κρεγκ Ντελεόν.
Σκηνοθεσία Τζ. Τ. Μόλνερ
Σενάριο Τζ. Τ. Μόλνερ
Παραγωγή Μπιλ Μπλοκ, Ρόι Λι, Στίβεν Σνάιντερ, Τζιοβάνι Ριμπίζι, Κρις Άιβαν, Τζ. Τ. Μόλνερ
Ηθοποιοί ΓουίλαΦιτζέραλντ, ΚάιλΓκάλνερ, ΜπάρπαραΧέρσεϊ, ΕντΜπέγκλεϊΤζούνιορ
Μοντάζ Κρίστοφερ Μπελ
Φωτογραφία Τζιοβάνι Ριμπίζι
Μουσική Κρεγκ Ντελεόν
Διάρκεια 96′
5 Σεπτεμβρίου στους κινηματογράφους από την The Film Group
Έγραψαν για την ταινία
«Το πιο έξυπνο θρίλερ του είδους του»
Variety
«Ένα ευφυές αριστούργημα»
Στίβεν Κινγκ
«Ένα κινηματογραφικό επίτευγμα που δεν πρέπει να χάσετε»
Nerdtropolis
«Θεσπέσια ευφυές»
Μάικ Φλάναγκαν, σκηνοθέτης της τηλεοπτικής σειράς
Οι δαίμονες του Χιλ Χάουζ
«Συγκλονιστικό»
BloodyDisgusting
«Μια σπάνια κινηματογραφική εμπειρία»
NightmarishConjurings
«Τολμηρό, απολαυστικό και υπέροχα φτιαγμένο»
Cinapse
«Μία απ’ τις καλύτερες εκπλήξεις της χρονιάς»
TheHolofiles
Διαβάστε επίσης
Φεστιβάλ του Βιβλίου: Η μεγαλύτερη γιορτή του βιβλίου συνδυάζει δράσεις και μοναδικές εμπειρίες
«Ο Θάνατος του Εμποράκου»: Συνεχίζει την επιτυχημένη του πορεία για δεύτερη χρονιά!