Κάποιος νέος άνδρας ονόματι Ονησιφόρος είχε διοριστεί νεωκόρος στην Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στη Θεσσαλονίκη. Βασικό του καθήκον ήταν να φροντίζει για τα κεριά και τις λαμπάδες.
Αυτός όμως άρχισε να κλέβει κεριά, να τα παίρνει στο σπίτι του και υστέρα να τα μεταπωλεί.
Του εμφανίστηκε ο ίδιος ο Άγιος Δημήτριος και του μίλησε: ”Αδελφέ Ονησιφόρε, δεν είναι ευάρεστη σ’ εμένα η ενέργειά σου να κλέβεις τα κεριά.
Με αυτή την πράξη βλάπτεις άλλους και κυρίως τον εαυτό σου. Σταμάτησέ την και μετανόησε! ”.
Ο Ονησιφόρος φοβήθηκε, ντράπηκε και πράγματι, για κάποιο διάστημα, σταμάτησε να κλέβει κεριά.
Ύστερα όμως από λίγο ξεχάστηκε και ξανάρχισε να κλέβει. Κάποιο πρωί ήρθε ένας επιφανής άνδρας και έφερε μερικά μεγάλα κεριά στον τάφο του Αγίου Δημητρίου, τα άναψε, προσευχήθηκε και μετά έφυγε.
Ο Ονησιφόρος πλησίασε στα κεριά και άπλωσε το χέρι του με πρόθεση να τα πάρει· εκείνη ακριβώς τη στιγμή ακούστηκε μια φωνή βροντερή, σαν κεραυνός: ”Κάνεις τα ίδια πάλι; ”.
Σαν κεραυνόπληκτος ο Ονησιφόρος σωριάστηκε καταγής κι έμεινε αναίσθητος.
Αργότερα ήλθε στην Εκκλησία ένας προσκυνητής και τον βρήκε έτσι, τον σήκωσε απ’ το δάπεδο και αφού ξαναβρήκε τις αισθήσεις του σιγά-σιγά, ο νεωκόρος διηγήθηκε όλα όσα του είχαν συμβεί.
Οι πάντες έμειναν κατάπληκτοι και δόξασαν τον Θεό!
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς