Τι θεωρείται καθυστερημένη εκσπερμάτιση;

Καθυστερημένη εκσπερμάτιση υφίσταται όταν ένας άνδρας χρειάζεται παρατεταμένη χρονικά σεξουαλική διέγερση (περισσότερα από 22 λεπτά της ώρας) ώστε να φτάσει σε οργασμό και εκσπερμάτιση.

Αν και κάποιοι άνδρες μπορεί να χρειάζονται 30 λεπτά σεξουαλικής διέγερσης ή και περισσότερα για να φτάσουν σε οργασμό, ο διάμεσος απαιτούμενος χρόνος εκσπερμάτισης με κολπική διείσδυση ανέρχεται σε 5,4 λεπτά. Αυτό σημαίνει ότι οι άνδρες που χρειάζονται περισσότερα από 22 λεπτά σεξουαλικής δραστηριότητας βρίσκονται λίγο κάτω από το 98^ο εκατοστημόριο των χρόνων εκσπερμάτισης, κάτι που θα μπορούσε να είναι αρκετό για να διαγνωστούν με καθυστερημένη εκσπερμάτιση.

Παρόλα αυτά, οι χρόνοι αυτοί δεν αντιπροσωπεύουν κάποιον άκαμπτο κανόνα που οδηγεί απευθείας σε διάγνωση. Για την ακρίβεια, ακόμα και μικρότεροι χρόνοι εκσπερμάτισης μπορούν να χαρακτηριστούν καθυστερημένοι, αν αποτελούν πηγή δυσφορίας για τον άνδρα ή τον/την σύντροφό του ή αν είναι χρόνοι σημαντικά μεγαλύτεροι από αυτούς που ο άνδρας είχε συνηθίσει να θεωρεί φυσιολογικούς. Παρομοίως, αν κάποιος άνδρας χρειάζεται πάνω από 22 λεπτά αλλά συνεχίζει να βρίσκει το σεξ απολαυστικό και δεν τον ενοχλεί ο χρόνος, δεν θεωρείται ότι πάσχει από καθυστερημένη εκσπερμάτιση.

Συνεπώς υπάρχουν και κάποιες άλλες μεταβλητές που πρέπει να συνυπολογιστούν ώστε να αποφασιστεί αν ένας άνδρας όντως πάσχει από καθυστερημένη εκσπερμάτιση. Για παράδειγμα, ο ανδρολόγος μπορεί να διερευνήσει αν ο ασθενής χρειάστηκε ποτέ να διακόψει την σεξουαλική δραστηριότητα επειδή ένιωθε πολύ κουρασμένος ή πολύ «πιασμένος» από την μυϊκή καταπόνηση, ή αν του ζητήθηκε να διακόψει από τον/την σύντροφο. Επιπλέον μπορεί να διερευνηθεί αν υπάρχουν περιστάσεις που ο ασθενής μπορεί να εκσπερματίσει σε ικανοποιητικό χρόνο και άλλες στις οποίες καθυστερεί (π.χ. αυνανισμός σε σύγκριση με διείσδυση, αν καθυστερεί με κάποιους συντρόφους ενώ με άλλους όχι, κτλ).

Ο ασθενής θα ερωτηθεί επίσης αν αντιμετωπίζει αυτή την δυσκολία από την αρχή της σεξουαλικής του ζωής ή εάν αυτή προέκυψε στην πορεία. Αυτό μπορεί να βοηθήσει τον γιατρό να καθορίσει αν πρόκειται για πρωτογενή καθυστερημένη εκσπερμάτιση (χρόνια) ή δευτερογενή (επίκτητη).

Αν και η αντιμετώπιση της καθυστερημένης εκσπερμάτισης συχνά εξαρτάται από τα αίτιά της, η διέγερση του πέους με δονήσεις συχνά αποδεικνύεται μια εύκολη και προσιτή επιλογή σαν πρώτο στάδιο αντιμετώπισης.

Κάποια φάρμακα, όπως τα αντικαταθλιπτικά που ανήκουν στους εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs), μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την οργασμική λειτουργία του ατόμου. Αν αυτά τα φάρμακα δυσκολεύουν την επίτευξη οργασμού, οι ασθενείς μπορούν να απευθύνονται στον γιατρό που τους παρακολουθεί ώστε να τροποποιηθεί η δοσολογία ή το χορηγούμενο φάρμακο.

Επιπλέον, ο μη ρυθμισμένος σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να παίξει ρόλο στην καθυστέρηση της εκσπερμάτισης ∙ κατά συνέπεια η ρύθμιση του διαβήτη μπορεί να απαλύνει σημαντικά τα συμπτώματα σε κάποιους ασθενείς. Παρομοίως, θετικά αποτελέσματα έχουν παρατηρηθεί και σε περιστατικά με χαμηλή τεστοστερόνη στα οποία χορηγήθηκε θεραπεία υποκατάστασης τεστοστερόνης. Τέλος η συζήτηση με έναν sex therapist και η επίλυση τυχόν προβλημάτων στην σχέση με τον/την ερωτικό,-ή σύντροφο μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά στο να ξεπεραστούν τα πνευματικά και συναισθηματικά εμπόδια που μπορεί να επιδεινώνουν το πρόβλημα. Στο Ανδρολογικό Ινστιτούτο Αθηνών μπορούμε να σας προσφέρουμε λύση σε αυτό το ζήτημα, αντιμετωπίζοντας αποτελεσματικά την καθυστερημένη εκσπερμάτιση.