~ Οι θείες του Γέροντος [του Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινού] ήταν απλές γυναίκες, γεμάτες πίστη και ευλάβεια.
Ήταν αγράμματες, αλλά τηρούσαν τον νόμο του Πνεύματος που ήταν γραμμένος μέσα στην καρδιά τους.
Πολλές φορές ο Γέροντας μάς διηγήθηκε σχετικά με την θεία του Δέσποινα, θαυμάζοντας την παρρησία της προς τον Θεό και την αγιότητά της.
Ήταν τόσο αγράμματη που δεν ήξερε να προφέρει σωστά την επίκληση στην Αγία Τριάδα, αντί «του Πατρός», έλεγε του «Πατρού».
Διηγείται ο ίδιος ο Γέροντας:
– Στην οικογένειά μου μέσα, η θεία μου, η αδελφή της μητέρας μου, ήταν αγία, έκανε θαύματα. Ναι, έκανε θαύματα.
Δεν προσευχόταν στον Θεό να πει, «Θεέ μου, σε παρακαλώ βοήθησε να γίνει καλά αυτός που με παρακαλάει». Όχι· τέτοιαν παρρησία είχε, ήταν τόσο απλή, τόσο αθώα, τόσο αγαθή!
Όπως λέει ο Χριστός μας, «όποιος δεν δεχθεί την βασιλεία των Ουρανών σαν παιδίον δεν θα γίνει δεκτός». Αυτή ήταν σε τέτοια κατάσταση.
Της έφερναν τα μωρά, ψυχορραγούσαν· φώναζαν οι μητέρες τους, έκλαιγαν. Πριν εκατόν χρόνια δεν είχε γιατρούς.
«Όϊ κόρη μου, μη φοβάσαι, φέρ’ το, πού τόχεις το μωρό σου τώρα»;
Αμέσως· «στ’ όνομα του Πατρού και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αμήν».
Σηκωνόταν το μωρό και άρχιζε να κλαίει.
Και στα ζώα ακόμα. Επήγαινε άλλος και έλεγε:
– Κυρά Δέσποινα, το βόδι μου θα ψοφήσει, έπεσε κάτω και δεν τρώει και θα ψοφήσει. Πώς μπορώ ν’ αγοράσω βόδι εγώ; Πώς θα σπείρω; Θα πεθάνουν τα παιδιά μου.
– Μη φοβάσαι, παιδί μου, μη φοβάσαι. Ο Θεός δεν αφήνει. Πού τόχεις; Μακριά είναι;
– Όχι, να εδώ κοντά.
Την έπαιρναν και πήγαινε εκεί. «Στο όνομα του Πατρού και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».
Αυτομάτως, σηκωνόταν, τιναζόταν και άρχιζε να βόσκει.
Δεν προσευχόταν· τέτοιαν παρρησίαν είχε. Ήτανε αγράμματη, χήρα ήταν…
Επιμέλεια Στέλιος Κούκος
Από το βιβλίο του Αρχιμ. Εφραίμ Βατοπαιδινού, «Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός, (1.7.1921 – 1.7.2009)», έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.
ΠΗΓΗ