Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Δύο κληρικοί της Εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, δηλαδή του Πατριαρχείου της Αλεξάνδρειας, οι οποίοι ασκούσαν την τέχνη του υποδηματοποιού, ήταν γείτονες μεταξύ τους.
Ο ένας από αυτούς ήταν παντρεμένος και είχε τέκνα. Είχε επίσης πατέρα και μητέρα, οι οποίοι συνοικούσαν μ’ αυτόν.
Όλους δε αυτούς τους έτρεφε με τα έσοδα που αποκόμιζε από την εργασία των χεριών του. Παρά ταύτα δεν παραμελούσε ποτέ το καθήκον της συμμετοχής στις συνάξεις [τις εκκλησιαστικές].
Ο άλλος, καίτοι ήταν μόνος του και πιο έμπειρος τεχνίτης και περισσότερο επιμελής στην εργασία του, δεν μπορούσε ούτε για τον εαυτό του και μόνο να εξοικονομήσει τα αναγκαία.
Έτσι λοιπόν, αφενός φθονούσε πολύ τον ομότεχνό του και, αφετέρου, δεν μπορούσε να υποφέρει τον απερίγραπτο ψυχικό πόνο που του προκαλούσε η κακοτυχία του αυτή.
Κάποια δε ημέρα που τον συνάντησε, του είπε:
– Σε ορκίζω στο όνομα του Θεού να μην αποκρύψεις από εμένα, αλλά να μου φανερώσεις τούτο: πώς εσύ συνεχώς πλουτείς, και μάλιστα όντας ράθυμος στην εργασία· και πώς συμβαίνει εμένα να μη μου πηγαίνουν καλά τα πράγματα, ή μάλλον να έχω περιπέσει ήδη στην έσχατη φτώχεια, ενώ είμαι και επιμελής και φιλόπονος.
Εκείνος, θέλοντας να τον κάμει πιο επιμελή σχετικά με τις συνάξεις, επειδή διακρινόταν για την ολιγωρία και την αδιαφορία του, του είπε:
– Και εγώ, αδελφέ μου, πρωτύτερα είχα μεγάλη δυσχέρεια. Από τότε όμως που έπεισα τον εαυτό μου να συμμετέχει στις ιερές συνάξεις, συμβαίνει μερικές φορές, πηγαίνοντας εκεί, να βρίσκω και χρυσάφι καθ’ οδόν. Έτσι λοιπόν απέκτησα όλη την ευπορία και οικονομική άνεση που βλέπεις. Αλλά, αν τυχόν πείθεσαι σ’ εμένα, ακολούθησέ με, όταν πηγαίνω στις συνάξεις, και θα έχεις από εκεί όχι την τυχούσα παραμυθία.
Και βέβαια αυτός πείστηκε στα λόγια του.
Τοιουτοτρόπως, μεταβαίνοντας μαζί του στις καθημερινές συνάξεις, μετά από λίγο χρονικό διάστημα αισθάνθηκε την ευλογία του Θεού να απλώνεται στο σπίτι του και εξέφραζε ολόθερμες τις ευχαριστίες του στον αγαθό σύμβουλο.
Εκείνος δε αμέσως του αποκάλυψε το τέχνασμά του, λέγοντάς του:
– Χρυσάφι δεν βρήκα ποτέ μου καθ’ οδόν. Αλλά, θέλοντας να σε υποκινήσω να συμμετέχεις στις ιερές συνάξεις, μηχανεύτηκα την δήθεν εύρεση χρυσαφιού.
Το γεγονός αυτό έφτασε στα αυτιά του μακαριότατου Ιωάννη, του Πατριάρχη.
Έτσι λοιπόν αυτός δέχτηκε την αγαθή πρόθεση εκείνου του φιλακόλουθου υποδηματοποιού για να προσελκύσει στις ιερές συνάξεις τον αδιάφορο ομότεχνό του και τον τίμησε χειροτονώντας τον πρεσβύτερο.
Από το βιβλίο «Βίος και πολιτεία Ιωάννου του Ελεήμονος», των εκδόσεων της Αποστολικής Διακονίας, σ. 168-169.