Συμβαίνει και στους καλύτερους. Μετά από πέντε μήνες εγκλεισμού με το έτερό σου ήμισυ στην καλύτερη περίπτωση, με τη γάτα σου στη χειρότερη, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να ξυπνήσεις ένα πρωί διαπιστώνοντας με τρόμο πως δεν θυμάσαι τι λέγαμε στην προηγούμενη ζωή μας. Καθώς αρχίζουμε δειλά δειλά να βγαίνουμε από το καβούκι μας και να ξανασυναντάμε τους φίλους μας σε πάρκα και παραλίες –έστω μόνο τα Σαββατοκύριακα– φτιάχνουμε μια μικρή αλλά περιεκτική λίστα με όλα εκείνα τα θέματα που θα μας γλιτώσουν από τα ατέρμονα «τι ζούμε!».
Το φαγητό. Κανείς ποτέ δε βαριέται να μιλάει για συνταγές που ανακάλυψε στην καραντίνα, ντελίβερι που χρύσωσε στην καραντίνα, εστιατόρια που θα πάμε μετά την καραντίνα… και πόσο πολύ έτρωγε στην καραντίνα.
Οι ταινίες. Είναι και οσκαρικός αυτός ο μήνας, ένας λόγος παραπάνω να διαφωνήσετε αν το Nomadland είναι ή δεν είναι η ταινία της χρονιάς. Αλλά και γενικότερα, τις ανταλλαγές προτάσεων για ταινίες δεν θα τις βαρεθούμε ποτέ.
Η τέχνη, γενικώς. Πολλοί από εμάς ανακάλυψαν στο λοκντάουν τέχνες με τις οποίες δεν είχαν ξανασχοληθεί, ή νέα (γι’ αυτούς) είδη μουσικής, λογοτεχνίας, θεάτρου και πάει λέγοντας. Μην ντρέπεσαι να τσαλακώσεις την εικόνα σου και να πεις τι σουρεαλιστική εμπειρία ήταν το ότι είδες πρώτη φορά στη ζωή σου όπερα online.
Τα ταξίδια. Αυτά που ονειρευόμαστε, αυτά που στερηθήκαμε, αυτά που θα κάνουμε, αλλά και αυτά που νοσταλγούμε πιο πολύ. Έξτρα πόντοι αν προσπαθήσετε να βάλετε σε λόγια γιατί (πιστεύετε ότι) είναι ωραίο πχ το Παρίσι.
Οι ανθρώπινες σχέσεις. Όχι, δεν το χρησιμοποιούμε ως ευφημισμό για το κουτσομπολιό αυτό. Αν το καλοσκεφτείς, όλη η λογοτεχνία από καταβολής κόσμου για ανθρώπινες σχέσεις μιλάει. Όχι απαραίτητα ερωτικές, σχέσεις σε κάθε πλαίσιο: Φιλικές, επαγγελματικές, εχθρικές, περίπλοκες, διακρατικές… Υπάρχουν ελάχιστα πράγματα στη ζωή που δε σχετίζονται με… σχέσεις.
Η μπακαλίστικη ψυχανάλυση. Όλοι αγαπάμε να μιλάμε για τον εαυτό μας, και σε όλους φαίνεται ενδιαφέρον να προσπαθούμε να εντοπίσουμε ποιες εμπειρίες μας διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μας, τι θα αλλάζαμε αν μπορούσαμε στα παιδικά μας χρόνια, ποιες είναι οι πρώτες αναμνήσεις μας.
Τα ηθικά διλήμματα. Θα θυσίαζες έναν δικό σου άνθρωπο για να σώσεις χίλιους; Σιγά μην το έκανες, αλλά τέλος πάντων, κουβέντα να γίνεται. Τα έχουμε μαζεμένα και σε σενάρια για να μην κάθεσαι να τα βγάζεις από το μυαλό σου, εδώ κι εδώ.
Η Αθήνα (ή το μέρος που ζείτε, αν ζείτε αλλού). Τι την κάνει υπέροχη, τι την κάνει ανυπόφορη, πόσο εύκολα ή δύσκολα θα έφευγες για να πας να ζήσεις αλλού (και γιατί), τι θα άλλαζες αν μπορούσες, σε ποια γειτονιά θα ήθελες να μένεις αν τα λεφτά δεν ήταν θέμα, ποια είναι η ωραιότερη πλατεία της, γιατί μαζεύεται τόσος πολύς κόσμος στο πάρκο δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής;
Η Ιστορία. Δεν χρειάζεται να είστε γνώστες και να καθίσετε να αναλύσετε τη μάχη του Σομμ –αν και διασκεδαστικό θα ήταν κι αυτό, αν είστε όντως γνώστες. Και οι πενιχρές σου γνώσεις όμως φτάνουν και περισσεύουν για να ξεκινήσεις από ένα «τι θα άλλαζες αν μπορούσες να ταξιδέψεις στον χρόνο» και να φτάσεις σε ένα εναλλακτικό σενάριο τύφλα να ‘χει ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο (βιβλίο και μετέπειτα σειρά εναλλακτικής Ιστορίας που αναλύει τι θα είχε γίνει αν είχαν κερδίσει οι Ναζί τον Β’ Παγκόσμιο).
Τα μεγάλα διλήμματα της ζωής. Πεπόνι ή καρπούζι; Βουνό ή θάλασσα; Τσίπουρο με γλυκάνισο ή άνευ; Κιθαρίστας ή ντράμερ; Με επιχειρήματα, όχι έτσι στο φτερό, είναι σοβαρά πράγματα αυτά, δεν παίζουμε.