«Οι άνθρωποι ταράζονται όχι απ’ αυτά που συμβαίνουν, αλλά από την άποψή τους γι’ αυτά που συμβαίνουν»
– Επίκτητος
‘Έχετε προσέξει ανθρώπους θυμωμένους; Πως όλα γύρω τους μικραίνουν, μοιάζουν σκοτεινά και παγωμένα; Ο θυμός θωρακίζει με μια πανοπλία που κρατάει έξω και μακριά το συναίσθημα. Ο θυμός από-μονώνει! Αυτό που μένει είναι ένα άδειο κουκούλι γεμάτο πίκρα και άρνηση. Στο σφιγμένο πρόσωπο φαίνεται η ψυχή να μορφάζει, μοιάζει με ένα τεράστιο κατηγορώ στους άλλους ότι φταίνε.
Στο θυμό δεν υπάρχει θέαση, τα μυωπικά μάτια βλέπουν μόνο το εσωτερικό σκοτάδι. Μουδιασμένοι, αποστασιοποιημένοι, ακινητοποιημένοι. Κάπου κρυμμένο μέσα μας, σαν δυνάστης, κυριαρχεί ένα πληγωμένο παιδί.
Είναι αυτό που μας ψιθυρίζει ότι οι άλλοι φταίνε ! Οι άλλοι που κάτι του θυμίζουν! Ένα μάλωμα από μια απορριπτική μητέρα ! Απογοήτευση από σύντροφο, προδοσία φίλων, το αφιλόξενο περιβάλλον, μια ζωή δυσφορίας ! ‘Ένα πληγωμένο παιδί ανικανοποίητο που ξύνει την πληγή του για να τη γλύψει ξανά και ξανά!
Μόνο αν επιλέξουμε να αντιμετωπίσουμε τον εσωτερικό δυνάστη, αν αγκαλιάσουμε με κατανόηση αυτό το θυμωμένο παιδί, μόνο τότε θα κάνουμε τις σωστές ερωτήσεις και θα βγούμε από την από-μόνωση.
Με ποιον ακριβώς θυμώνω αυτή τη στιγμή; Ποιος μέσα μου μορφάζει, κοροϊδεύει και μου ψιθυρίζει ότι οι άλλοι φταίνε;
Αν απαντήσουμε με ειλικρίνεια θα συμφιλιωθούμε με το πληγωμένο παιδί και θα απαλλαγούμε από το δηλητήριο της άρνησης! Θα κάνουμε το πρώτο βήμα προς τη θεραπεία του τραύματος και την απελευθέρωση της ψυχής μας από τα δεσμά!
Αρκεί όταν διακρίνουμε το θυμό, δικό μας ή άλλων, να αναρωτιόμαστε με ποιόν επικοινωνούμε εκείνη τη στιγμή. Με έναν ενήλικα ή με ένα πληγωμένο παιδί;
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ελεύθερη βούληση και την ικανότητα να επιλέξουμε πότε και με ποιόν τρόπο θα αντιμετωπίσουμε τις προσωπικές μας δυσκολίες και αν θα ζητήσουμε βοήθεια και υποστήριξη να φωτίσουμε τα νοητικά σκοτάδια.
Χρειάζεται να έχουμε κατανόηση και να περιμένουμε δίνοντας στους εαυτούς μας και τους άλλους τον απαραίτητο χώρο και το χρόνο που χρειάζονται να γιατρευτούν οι πληγές!
Έχοντας στην σκέψη ότι ο άλλος δεν είναι ο εχθρός, είναι σύμμαχος, συνοδοιπόρος στη διαδρομή! Ένας καθρέφτης που μοιάζει με χάρτη να βρούμε το δρόμο για την ψυχή μας, να γιατρέψουμε το εσωτερικό μας παιδί από το τραύμα και να απελευθερώσουμε το θυμό και την άρνηση!