«Οι άνθρωποι κουβεντιάζουν μόνο για όσα τους είναι απόμακρα και ξένα. Τ’άλλα, αυτά που τους καίνε, μην αφήνοντάς τους τις νύχτες να κοιμηθούν τα ζει ο καθένας μονάχος, μέσα στη σιωπή».
– Τάσος Λειβαδίτης
Συχνά η σιωπή είναι πιο ηχηρή από τα λόγια.. Άλλες φορές όμως κρύβει αυτά που θα θέλαμε να πούμε και άλλες τα ξεσκεπάζει, καθώς για να επικοινωνήσουμε πρέπει να μάθουμε να μιλάμε και να μπορούμε να ακούμε.
Μεγάλο χάρισμα να μπορεί κάποιος να ακούει.. Μεγάλο και το να μην φοβάται να μιλήσει..
Γιατί όταν μιλάμε ξεδιπλώνουμε πτυχές του χαρακτήρα μας, αποκαλύπτουμε λάθη, μοιραζόμαστε φόβους και άγχη, εκδηλώνουμε συναισθήματα και αναλύουμε σκέψεις.
Συχνά βολευόμαστε στη σιωπή.. άλλες φορές γιατί δεν θέλουμε να μας κρίνουν, άλλες για να προστατεύσουμε τη δημόσια εικόνα μας, γιατί είμαστε τελειοθηρικοί, γιατί φοβόμαστε ότι αν μιλήσουμε θα βιώσουμε απώλεια, γιατί φοβόμαστε να διεκδικήσουμε, αλλά τελικά εγκλωβιζόμαστε σε σχέσεις που πάσχουν.. που δεν βασίζονται στην εμπιστοσύνη, που βιώνουμε την καθημερινότητα με καχυποψία και που τελικά δεν είμαστε ο εαυτός μας..
Να δώσεις σε εσένα το δικαίωμα να έχει σχέσεις που να νιώθεις ο εαυτός σου… που να νιώθεις όμορφα και που να μην φοβάσαι να μιλήσεις και να διεκδικήσεις. Δεν έχει σημασία αν είναι ερωτικές, φιλικές, επαγγελματικές..
Η σιωπή κρύβει πίσω της συχνά βία, φόβο, απογοήτευση και χαμηλή αυτοπεποίθηση.. γιατί φοβόμαστε ότι οι άλλοι θα μας απορρίψουν, θα μας εγκαταλείψουν και δεν θα μας θέλουν πια…
Σκέφτηκες όμως ποτέ ότι δεν έχουν μόνο οι άλλοι τον έλεγχο των αποφάσεων;
Σκέφτηκες ποτέ να αποφασίσεις εσύ για μία σχέση;
Έδωσες ποτέ στον εαυτό σου το δικαίωμα να σκεφτεί ότι κάτι δεν σου αξίζει;
Σκέφτηκες ποτέ ότι εσύ είσαι αυτός, εσύ είσαι αυτή που δεν θέλει να είναι σε αυτή τη σχέση γιατί δεν σου αξίζει να ζεις στη σιωπή;
Να μάθεις να δίνεις στον εαυτό σου το δικαίωμα της επιλογής… και να υπενθυμίζεις πάντα σε εσένα ότι η σιωπή μας στερεί ένα κομμάτι της ελευθερίας μας…