Κάθε μέρα είναι ένα δώρο (μια έκπληξη, ένα θαύμα) να το ανοίγεις, (να το ζεις) με ενθουσιασμό, με αγάπη, με χαρά, με χαμόγελο. Την κάθε σου μέρα να την ζεις σαν μια έκπληξη που έχει μόνο χαρές να σου προσφέρει και ας μέσα σου πονάς.
Να ξεπερνάς τον πόνο σου όπως ένα παιδί που πέφτει, ματώνει και την επόμενη στιγμή παίζει, σηκώνεται και τρέχει σαν να μη πόνεσε ποτέ, σαν μην απέκτησε πληγή. Έτσι κι εσύ να σηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις, να γελάς με τον πόνο σου, έπειτα από κάθε δυσκολία να συνεχίζεις με χαμόγελο, με δύναμη. Μη κοιτάς πίσω, μόνο μπροστά να κοιτάς, ευθύ το βλέμμα στην δυσκολία, στον πόνο, σε ό, τι είναι μπροστά σου.
Μόνο να καταφέρεις να συνειδητοποιήσεις πως η ζωή προχωράει και θα συνεχίσει να προχωράει και θα μας τραβάει μαζί της. Εμείς όμως θα επιλέξουμε αν θα συνεχίσει απλά να μας τραβάει ή αν θα καταφέρουμε να συμβαδίζουμε μαζί της και να τραβήξουμε το δρόμος μας!
Γιατί την ζωή εμείς την βλέπουμε όμορφη ή άσχημη, έχει την εικόνα που της δίνουμε! Όμορφη δεν σημαίνει πως δεν θα έχει δυσκολίες αλλά πως ότι και να γίνει θα βρίσκουμε πάντα τον τρόπο να κοιτάμε τα καλά της και να προχωράμε με χαμόγελο μαζί της και αυτό είναι το μυστικό της! Η ζωή προχωράει και δεν μας περιμένει και είναι τόσο μικρή για να μην την χαρούμε όπως της αξίζει.
Θυμήσου για μια στιγμή πως ήσουν όταν ήσουν παιδί μέσα στη χαρά και στην ανεμελιά. Καθώς όμως μεγάλωνες άφησες αυτό το παιδί να εξασθενήσει από το άγχος, από τον φόβο, τις στεναχώριες σου. Ξέχασες το παιδί που έχεις μέσα σου, σταμάτησες να του δίνεις την τροφή που χρειάζεται για να επιβιώσει την χαρά, το γέλιο, το σκότωσες με την αδιαφορία σου, έπαψες να ζεις. Μπορείς όμως και πάλι να το αναστήσεις αν πιστέψεις ότι η ζωή, η κάθε μέρα που ξυπνάμε είναι ένα δώρο, ένα θαύμα που αξίζει να το χαρούμε, να το αξιοποιήσουμε σωστά.
Χανόμαστε καθώς μεγαλώνουμε μέσα στον λαβύρινθο των ευθυνών και των υποχρεώσεων, σταματάμε να παίζουμε, να γελάμε, να ενθουσιαζόμαστε. Ξεχνάμε ότι η ζωή από μόνη της είναι ένα θαύμα, όλα όσα υπάρχουν γύρω μας είναι ένα μικρό θαύμα και εμείς τα θεωρούμε δεδομένα. Είναι θαύμα που ζούμε, που ξυπνάμε, που έχουμε την οικογένεια μας, που βλέπουμε τον ήλιο στην ανατολή και έπειτα στη δύση. Τίποτα δεν είναι ανάξιο σε αυτή τη ζωή και οφείλουμε να είμαστε ευχαριστημένοι για αυτά που έχουμε. Να εκτιμάμε που ξυπνάμε σε ένα σπίτι και έχουμε άτομα να πούμε μια καλημέρα, πόσο σημαντικό είναι αυτό και καθόλου δεδομένο, είμαστε τυχεροί που το έχουμε.
Από την στιγμή που σκοτώνουμε το παιδί που κάποτε εκτιμούσε όλα αυτά που εμείς ξεχνάμε και τα θεωρούμε ασήμαντα, σταματάμε να ζούμε. Αφήνουμε τις μέρες να περνάνε, μελαγχολούμε, περιμένουμε ένα θαύμα για να χαμογελάσουμε, νομίζουμε ότι είναι ένα ταξίδι σχεδόν ουτοπικό και δεν θα το αντικρύσουμε ποτέ, δεν θα το ζήσουμε.
Όμως τα θαύματα είναι γύρω μας, συμβαίνουν κάθε μέρα απλά τις περισσότερες φορές κοιτάμε από την αντίθετη κατεύθυνση και δεν τα βλέπουμε και είναι η ίδια η ζωή και καθετί που μας προσφέρει. Ας τα δούμε επιτέλους και ας χαμογελάσουμε που μπορούμε να τα δούμε, να τα ακούσουμε, να τα γευτούμε, να τα μυρίσουμε. Κάθε μέρα που ξυπνάς μη ξεχνάς να χαμογελάς, να σκέφτεσαι ότι είσαι τυχερός που ανοίγεις τα μάτια σου…
Μαρία-Ελένη Καραγκούνη