Μοναχός Παΐσιος Καρακαλλινός (1873 – 10 Αυγούστου 1954)

Φωτο:imma.edu.gr

Ο κατά κόσμον Κλεάνθης Μπογιατζής γεννήθηκε στο χωριό Σίσκληπο της επαρχίας Κυρηνείας της Κύπρου. Η άγάπη του για την Εκκλησία, τον Χριστό και την αφιέρωση τον έφερε νέο στο ‘Άγιον ’Όρος. Προσήλθε στην Ιερά μονή Αγίων Αποστόλων Καρακάλλου το 1898. Εκάρη μοναχός το 1901.

Διακρίθηκε ως πρακτικός ιατρός και νοσοκόμος, διακόνων όχι μόνο τους πατέρες της μονής του, αλλά και όλους τους πατέρες του Αγίου Όρους, με ιδιαίτερη προσοχή, άγάπη και φροντίδα. Επί μία πεντηκονταετία υπήρξε ανάργυρος ιατρός, ταπεινός διακονητής, φιλάδελφος και φιλόστοργος προς όλους. Γράφουν περί αυτού: «Διά της πείρας του υπερέβαλε και τους επιστήμονας ιατρούς. Εθεράπευε τους πάντας αναργύρως όσοι προσήρχοντο, εις δε την επούλωσίν των πληγών ήτο απολύτως ειδικευμένος. Εθεράπευεν ακόμη και διά της καλοκαγαθίας και προσήνειας του και διά του ασκητικού του βίου. Μοναχοί ξένων Μονών έχοντες εις τας Μονάς των ιατρούς επιστήμονας, αφήνων τούτους και προσέτρεχον εις τον Παΐσιον».

Αναφέρουν γι’ αυτόν ότι δεν εξήλθε ποτέ του Αγίου Όρους από τότε που εισήλθε σε αυτό, παρά μόνο μία φορά το 1924, για αναγκαία υπόθεση της μονής του στη Χίο. Τη διακονία του συνέχισε ο παραδελφός του μοναχός Πέτρος με την ίδια άγάπη.

Ο Κύριος τον ανέπαυσε στις σκηνές των δικαίων παραλαβών την ψυχή του στις 10.8.1954.

Πηγές-Βιβλιογραφία:
Μοναχολόγιον Ιεράς Μονής Καρακάλλου. Σωτηρίου Σχοινά, Παΐσιος Καρακαλλινός μοναχός, Αγιορειτική Βιβλιοθήκη, 217-218/1954, σ. 320.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Γ’ – 1956-1983, σελ. 1275-1279, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.