Μοναχός Αγάπιος Καυσοκαλυβίτης (1883-4 Απριλίου 1962)

Στην Πέτρα των Σαράντα Εκκλησιών της Α. Θράκης γεννήθηκε το 1883, ο κατά κόσμον Γεώργιος Στάθογλου του Γεωργίου και της Δούκαινας. Στο Άγιον Όρος ήλθε το 1902. Μοναχός εκάρη στην Καλύβη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της σκήτης των Καυσοκαλυβίων από τον ιερομόναχο Αγάπιο τον Πνευματικό († 1919) το 1906.

Επρόκειτο περί μονάχου λίαν ευλαβούς και προθύμου. Κατά παραχώρηση Θεού πειράχθηκε από δαιμόνιο και κλείσθηκε στον Πύργο της Μ. Λαύρας. Οι πατέρες στην αγρυπνία της Υπαπαντής στο Κυριακό της σκήτης έκαναν όλοι κομποσχοίνι υπέρ ιάσεως του αδελφού Αγαπίου. Ο μοναχός Αγάπιος την ίδια ώρα είδε τον αρχάγγελο Μιχαήλ να διώχνει τα δαιμόνια. Έτσι επέστρεψε υγιής και χαρούμενος στην πενιχρή Καλύβη του. Είχε κι ένα υποτακτικό, τον μοναχό Πηγάσιο.

Από τότε ήταν ακόμη πιο επιμελής στην πνευματική του ζωή και αποτέλεσε παράδειγμα τέλειου ασκητού. Δεν άφηνε Λειτουργία για Λειτουργία. Έψελνε πάντοτε ταπεινά και κατανυκτικά. Δεν είχε πολλές κουβέντες και απέφευγε τη θεομίσητη κατάκριση. Επισκεπτόταν συχνά τον Γέροντα Συμεών († 1988) για να συζητήσουν πνευματικά θέματα, όπως και με τον υποτακτικό του Ησαΐα († 2002). Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 4.4.1962.

Ο Γέροντας Αγάπιος άφησε στην καυσοκαλυβίτικη αδελφότητα αγαθές μνήμες. Όλοι τον θυμούνται και τον μνημονεύουν αναφερόμενοι σε αυτόν με τα καλύτερα λόγια.

Πηγές – Βιβλιογραφία

Ανδρέου Αγιορείτου μονάχου, Γεροντικό του Αγίου Όρους, τ. Α΄, Αθήναι 1979, σσ. 175-176. Μαξίμου Καυσοκαλυβίτου ιερομ., Ασκητικές μορφές και διηγήσεις από τον Άθω, Άγιον Όρος 2001, σσ. 246-247.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Μέγα Γεροντικό ενάρετων αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμος Β΄ 1956-1983. σελ.669