~ Μία χρονιά ήταν 6 Δεκεμβρίου και ο π. Γεώργιος (π. Γεώργιος Χιωτάκης) είχε υψώσει ένα πρόσφορο (ύψωμα), το όποιο είχε τη σφραγίδα του Αγ. Νικολάου και, αφού το έκλεισε σε μία σακούλα, το κρέμασε μέσα στο Ι. Βήμα.
Πλησίασαν τα Χριστούγεννα και, ένα βράδυ, το θυμήθηκε και τρόμαξε:
«Παναγία μου, το ύψωμα…! Τώρα θα ‘χει μουχλιάσει».
Πήγε στον Ναό και το βρήκε όπως ακριβώς το είχε άφήσει! Φρέσκο! Μετά τα Χριστούγεννα, πήγε στον Ωρωπό.
Ήταν ημέρα Παρασκευή, είχε πολύ κόσμο και, όταν τελικά συνάντησε τον Άγιο [τον άγιο Πορφύριο], του εξήγησε τι είχε συμβεί και εκείνος του είπε:
«Δώσε μου να το δω».
Το πήρε στα χέρια και, κόβοντας ένα κομμάτι, το δοκίμασε ψιθυρίζοντας:
«Εεε… είναι και αυτό ένα θαύμα!»
Και ξαφνικά, του το επέστρεψε φωνάζοντας: «Φύγε… φύγε… φύγε…! Έχεις ανάγκη εξομολόγησης»!
Ο κόσμος που έστεκε παραπίσω τρόμαξε και ο π. Γεώργιος, κατεβαίνοντας γρήγορα τα σκαλιά, συνάντησε κάποιον που προθυμοποιήθηκε να τον πάρει μαζί του στην Αθήνα.
Πήγε στην Πανελλήνια Ένωση Πολυτέκνων και εξομολογήθηκε στον μακαριστό π. Θησέα.
Στο τέλος ο Πνευματικός αυτός ζήτησε να εξομολογηθεί κι ο ίδιος στον π. Γεώργιο. Έτσι ο ένας εξομολόγησε τον άλλο. Τις επόμενες ημέρες, Σάββατο και Κυριακή, κάνανε θ. Λειτουργίες και ήρθε πολύς κόσμος.
Στο τέλος μοιράζανε από το ύψωμα σε όλο τον κόσμο και εκείνο δεν τελείωνε!
Ο π. Γεώργιος έλεγε: «Ο Γέροντας Πορφύριος με έδιωξε με αυστηρότητα γεμάτη αγιοσύνη».
Η πρεσβυτέρα πιστεύει πως ο Άγιος του φέρθηκε έτσι για να τον προστατεύσει από τον κίνδυνο της υπερηφάνειας. Τον ταπείνωσε μπροστά στον κόσμο, για τον διασφαλίσει πνευματικά.
Από το βιβλίο, ο «Όσιος Πορφύριος ο προφήτης, Μαρτυρίες», τόμος β’, έκδοση Αγιοπαυλίτικο Ιερό Κελλί Αγίων Θεοδώρων, Άγιον Όρος
proskynitis
ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΔΕΙΤΕ: >> ΕΔΩ