1NEWS – ΝΕΑ ΚΑΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Ορθοδοξια

«Μακάριοι οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες, τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ΄αυτών» (Αποκ. ιδ΄ 13)

«Μακάριοι οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες, τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ΄αυτών» (Αποκ. ιδ΄ 13)

Iosif Efraim

Θάνατος – Εορτή
Καθηγητής Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Ο Απόστολος Παύλος στην προς Φιλιππησίους Επιστολή του γράφει: «Εμοί το ζήν Χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Φιλιπ. α΄ 21). Η ζωή μας, πρέπει να είναι δοσμένη στο Χριστό και κάθε ενέργειά μας να είναι σύμφωνη με το θέλημά Του. Τότε μόνο ο θάνατος δεν λογίζεται φθορά, αλλά κέρδος, αφού ενώνει τον άνθρωπο με Αυτόν, τον ουράνιο Πατέρας μας, τον λατρεμένο μας Ιησού. Έτσι η θλίψη του θανάτου δεν αρμόζει στον ενσυνείδητο Χριστιανό, αφού η Ανάσταση του Χριστού, που συνεπάγεται και τη δική μας ανάσταση, είναι λαμπρή και πανηγυρική γιορτή, είναι η ημέρα θριάμβου του Μεσσία, γι’ αυτό “αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή” (Ψαλμ. 117, 24) μας προτρέπει ο ιερός Ψαλμωδός. Η ανάσταση του Χριστού συμβολίζει τη συμφιλίωση του Θεού με τον άνθρωπο, αφού με αυτή τερματίσθηκε η μακροχρόνια πτώση και εξορία του, η γή έγινε ξανά ουρανός και οι ανάξιοι της γής άνθρωποι φάνηκαν άξιοι της επουράνιας βασιλείας· η απαρχή της φύσεώς μας, ο Χριστός, ανέβηκε ψηλότερα από τον ουρανό και άνοιξε ο παράδεισος.

Ο θάνατος για τον Χριστιανό είναι αρχή πανηγυριού, αρχή χαράς. Τα καλά του έργα τον συνοδεύουν και ο Χριστός μας τον υποδέχεται με χαρά έτοιμος να τον τιμήσει για τον ενάρετο βίο του. Μπορεί ανθρωπίνως να θλιβόμαστε, όμως εσωτερικά πρέπει να χαιρόμαστε, γιατί τέλειωσε χριστιανικά τον αγώνα του και τον περιμένει «ο της δικαιοσύνης στέφανος» (Β΄ Τιμ. δ΄ 8).

Τροπάριον. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Ώρα θανάτου εστίν ώρα εορτής.

Εορτήν και πανήγυριν πανηγύρεων

λογίζου ώραν θανάτου,

ότι ζητεί η ψυχή

ανελθείν εκ των προσκαίρων εις τα άληκτα

καί υπαντήσαι τώ Χριστώ,

τώ προσμένοντι αυτήν

αγίοις συναριθμήσαι

καί εις σκηνάς αναπαύσαι

πανευφροσύνου ωραιότητος.

Ευδόκησεν ο καλός Θεός να γνωρίσω τον Γέροντα Ιωσήφ, να ωφεληθώ πνευματικά και να λάβω την ευλογία του αρκετές φορές και μάλιστα τελευταία φορά πριν ολίγους μήνες, όπου και έλαβα το σκουφάκι του για αγιασμό του οίκου μου. Ευλογημένη ψυχή, ο Γέροντας αναλώθηκε στην άσκηση για την απόκτηση της αρετής και αξιώθηκε να ιδεί τα πνευματικά του τέκνα να πολλαπλασιάζονται και να προκόπτουν εις την κατά Θεόν σοφίαν και αρετήν. Και επειδή «Ου συλλέγουσιν από ακανθών σταφυλήν» (Ματθ. ζ΄ 16) και ότι «έκαστον δένδρον εκ των ιδίων καρπών γινώσκεται» (Λουκ. στ΄ 44), από και μόνον τους μοναστάς του Βατοπεδίου καταλαβαίνει κάποιος το μέτρον της αρετής του Γέροντος. Εμείς γνωρίζουμε καλά τους καρπούς του και εντός και εκτός του Αγιωνύμου Όρους, στα πρόσωπα των οποίων αντανακλάται όλη η ψυχική ευγένεια του Γέροντος, αυτή που έδωσε όλα αυτά τα χρόνια που τα νουθετούσε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» (Εφεσ. στ΄ 4).

Δεν χρειάζονται διαβεβαιώσεις ότι Αγγελοι υποδέχθηκαν την Οσία ψυχή του γέρονος Ιωσήφ στην Ανω Πόλη, για να την παρουσιάσουν στο Χριστό μας. Το διαβατήριό σου ήταν σφραγισμένο με το Ορθόδοξο φρόνημά του και τους ιδρώτες και τα δάκρυα μιάς πολυχρόνιας ζωής. Και ο Χριστός μας, που μας λέει ότι «ουκ εξ έργων νόμου σωθήσεται πάσα σάρξ» (Γαλ. β΄ 16), αλλά «ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται» (Γαλ. γ΄ 11) τον υποδέχθηκε με ανοικτές τις αγκάλες. Η πίστη του ήταν διάχυτη στη ζωή του, στα έργα του, στην αυστηρή άσκησή του, στο περιβάλλον του. Τώρα που χωρίσθηκε η ψυχή από το σώμα του, η καθαρή του ψυχή, αυτή που πίστευε «Εις ένα Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν και εις το Πνεύμα το Άγιον», βρήκε ανάπαυση στους ολόδροσους λειμώνες των ουρανών. Εκεί που πορεύθηκεε, για να προηγηθή όλων μας στην κοινή Ανάσταση και να μας υποδεχθή με το αρχοντικό χαμόγελο του ησυχαστού Γέροντος, μαζί με τον καθηγητή του, Γέροντα Ιωσήφ τον Σπηλαιώτη, τον Γέροντα Αρσένιο, τον Γέροντα Χαράλαμπο και όλους τους σύγχρονους Ησυχαστάς νηπτικούς Πατέρας, τους εργάτες της καρδιακής προσευχής.

Εκεί που βρίσκεται σήμερα ο Γέροντας Ιωσήφ μας βλέπει και αν μπορούσε και το επέτρεπε ο καλός Θεός θα μας έλεγες:

Ξέρετε τί χάνετε, που βρίσκεσθε ακόμη κάτω στή γή; Εδώ είναι η αληθινή ζωή, εδώ είναι η πλήρης ανάπαυση. Εδώ είναι η ατέλειωτη γιορτή, όπου ήχος καθαρός ακούγεται εορταζόντων να ψάλλει αδιάκοπα το «Κύριε, δόξα Σοι»!

Τώρα, που βρίσκεται κοντά στο Χριστό μας, είμαστε βέβαιοι, ότι θα προσεύχεται ακούραστα για όλους μας, για τα πνευματικά παιδιά και τα εγγόνια του, για όλους που αγάπησε, αφού ήταν άνθρωπος αγάπης. Εμείς ευχόμαστε με τη σειρά μας, για την ανάπαυσή του και από τον ουρανό ας εύχεται και εκείνος για δύναμη στον αγώνα της ζωής όλων μας και στεφάνωμα των προσπαθειών μας από τον αγωνοθέτη και στεφοδότη Χριστό μας.

Γέροντα Ιωσήφ στείλε μας τις ευχές σου!

Source link

Σχετικές αναρτήσεις

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Δεχομαι Διαβαστε περισσοτερα