Διαβάστε για τη στιγμή της εύρεσης των ιερών λειψάνων του νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων (ή φουστανελά), προστάτη της Προεδρικής Φρουράς, η μνήμη του οποίου τιμάται αύριο, 17 Ιανουαρίου.
«Το 1971 ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Σεραφείμ, ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, αποφάσισε να ανακομίσει τα σεπτά λείψανα από τον τάφο του Αγίου Γεωργίου και να τα θέσει στον νέο Ναό που είχε χτιστεί προς τιμήν του Νεομάρτυρος. Λέγεται ότι πολλές φορές το είχε ζητήσει ο Άγιος μέσα σε όνειρα που έβλεπαν ευλαβείς Γιαννιώτες. Στην ανακοίνωση της απόφασης τονιζόταν η ανάγκη θερμής προσευχής και προπαρασκευής, που χρειαζόταν για τη συμμετοχή στο μεγάλο γεγονός.
Ο τάφος είχε μια ιδιορρυθμία. Επειδή υπήρχε φόβος μήπως οι Τούρκοι τον ανοίξουν, για να πάρουν το λείψανο, ώστε να μη συγκεντρώνονται οι χριστιανοί σε δική τους εστία, οι προεστοί προέκτειναν τον πυθμένα του λάκκου προς την πλευρά του Αγίου Βήματος (πρόκειται για τον Μητροπολιτικό ναό του Αγ. Αθανασίου Ιωαννίνων) . Έτσι όταν θα επιχειρούσε κανείς να σκάψει, έπρεπε να ξέρει σε ποιο βάθος ήταν η κρύπτη με το σώμα. Αυτό το μυστικό το γνώριζαν οι εκάστοτε προϊστάμενοι ιερείς του Μητροπολιτικού Ναού και κατά την ώρα την ανακομιδής, όταν κορυφώθηκε η αγωνία από τη μη εύρεση των λειψάνων, είπαν στον Πρωτοσύγγελο να σκάψει στο πλαϊνό τοίχωμα, για να βρει τα οστά. Τότε ο Μητροπολίτης Γρεβενών, Χρυσόστομος Βούλτσος, αναφώνησε: «Eυρέθη ο Άγιος!» ενώ οι καμπάνες διαλαλούσαν το χαρμόσυνο γεγονός».
Πηγή: βιβλίο «Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος», Ευαγγέλου Μουτσίκα
Πρώτη δημοσίευση: Αναλόγιο, fb
orthodoxianewsagency
*****
...Ο μακαριστός υμνογράφος της μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης, ο οποίος συνέταξε την πιο διαδεδομένη από τις ακολουθίες του, καθώς και την ακολουθία της ανακομιδής των ιερών του λειψάνων που έγινε στις 26 Οκτωβρίου του 1971 με πρωτοβουλία του τότε μητροπολίτη Ιωαννίνων Σεραφείμ Τίκα του μετέπειτα αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ευλαβούνταν πολύ τον άγιο Γεώργιο τον νεομάρτυρα και τον θεωρούσε προστάτη της ιεράς καλύβης, της κοιμήσεως της Θεοτόκου στην περιοχή της μικράς Αγίας Άννης.
Πολλές φορές με τα διορατικά του μάτια, τον αντίκρυσε να περιδιαβαίνει τα βραχώδη άνυδρα μέρη τους με την μαρτυρική μπέρτα του να ανεμίζει στον αέρα.
Από μικρό παιδάκι άλλωστε, στα μέρη της Δρόβιανης της Βορείου Ηπείρου που μεγάλωσε, είχε ακούσει διηγήσεις για τον άγιο Γεώργιο τον Φουστανελλά, για το μαρτύριο του και για την βοή που ακούστηκε και την καταχνιά που απλώθηκε στην λίμνη των Ιωαννίνων την Παμβώτιδα όταν εκείνος κρεμάστηκε, κατάσταση την οποία οι παλιοί χωριανοί του έλεγαν πως την είχαν αντιληφθεί και στα χωριά τους τον καιρό εκείνο.
Όταν αργότερα βρέθηκε μοναχός στο άγιον Όρος, πάντοτε επικαλούνταν την βοήθεια του αγίου Γεωργίου του Γιαννιώτη αγίου και γονάτιζαν όλοι ικετευτικά μπροστά στο άγιο του λείψανο, που είχε λάβει ως ευλογία ο Υμνογράφος π. Γεράσιμος από τον μακαριστό ποιμενάρχη των Ιωαννίνων Σεραφείμ.
Αυτό το άγιο λείψανο από τότε ευωδιάζει αρρήτως, ευωδία που είναι τεκμήριο της αδιάκοπης παρουσίας του Φουστανελλά αγίου στην ιερά καλύβη.
Γι αυτό και ο νεομάρτυς αγιογραφήθηκε όπως ακριβώς τον είδε ο γέροντας σε τοιχογραφία έξω από την Εκκλησία του κελιού, εικονιζόμενος να σκεπάζει με τον μανδύα του τον οίκο τους και προστατεύοντας την αδελφότητα από τους πειρασμούς.
Η γιορτή του επίσης τελείται πανηγυρικά από τους πατέρες της καλύβης με τη συμμετοχή σε αυτή και πολλών μοναχών από την γύρω περιοχή…
Γράφει ο Πρωτοπρ. Αντώνιος Πατρικίου, εφημέριος του Ιερού Ιδρυματικού Ναού Αγίου Νεκταρίου Χαρισείου Γηροκομείου Θεσσαλονίκης
*Απόσπασμα από το κείμενο – romfea.gr