Του Κώστα Τσιτούνα
Το μπάσιμο του 2021 θα βρει την Ελλάδα όχι μόνο εν μέσω υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, αλλά και εντός σοβαρής κρίσης στα Εθνικά ζητήματα
Η τουρκική προκλητικότητα παίρνει πλέον σοβαρές πολιτικές διαστάσεις, αφού με την ανοχή των δυνάμεων της Δύσης ο Ερντογάν σέρνει την Ελλάδα σε πολλαπλά τραπέζια διαπραγματεύσεων που ως κύριο στόχο έχουν να υποκαταστήσουν το Διεθνές Δίκαιο με πολιτικές αποφάσεις.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη παγίδα για το μέλλον της χώρας μας, του Αιγαίου, της Κύπρου και της Ανατολικής Μεσογείου γενικότερα.
Το παιχνίδι είναι στημένο στα μέτρα της Τουρκίας, αφού όπως διεφάνη και από τις τελευταίες Συνόδους Κορυφής της Ε. Ε. η Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένη να επιβάλει κυρώσεις στη γείτονα, αλλά αντίθετα προωθεί χειρουργικά μια σειρά επαφών εις τις οποίες η χώρα μας δείχνει πρόθυμη να συμμετάσχει, αν και γνωρίζει ότι ο βασικός συνομιλητής είναι παντελώς αναξιόπιστος.
Με το άνοιγμα του 2021 η Ελλάδα καλείται να λάβει μέρος σε μια Πολυμερή Διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο με χώρες οι οποίες έχουν κοινά συμφέροντα με την Τουρκία (Ισπανία, Ιταλία, Μάλτα κλπ). Σε μια Πολυμερή την οποία η χώρα μας υπέγραψε στα συμπεράσματα της τελευταίας Συνόδου Κορυφής και η οποία μας ζητά ο Πρόεδρος της Κύπρου να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τον δήθεν ηγέτη του ψευδοκράτους, Τατάρ.
Να αναγνωρίσουν δηλαδή η Ελλάς και η Κύπρος την εισβολή του 1974;
Να αναγνωρίσει η ελληνοκυπριακή πλευρά ως ισότιμο συνομιλητή τον εισβολέα που αυτή τη στιγμή επιθυμεί την πλήρη διχοτόμηση της Κύπρου.
Και η Ελλάδα υπέγραψε αυτό το κείμενο συμπερασμάτων. Άραγε γιατί; Για να ικανοποιήσουμε την Γερμανία;
Κι ύστερα πώς θα κάτσουμε σε μια πολυμερή με τα Βαρώσια υπό τουρκική κατοχή;
Τι είδους διπλωματία είναι αυτή και σε ποιες σχολές διδάσκεται;
Ταυτόχρονα, η «αλα Τούρκα» διαπραγμάτευση ζητά επίμονα να αρχίσουν οι διερευνητικές επαφές από μηδενική βάση (61ος κύκλος), παράλληλα με την επίλυση του Κυπριακού.
Κοινώς όλα μαζί κι ό,τι κάτσει.
Και γιατί κανείς δεν μας λέει τι ακριβώς συζήτησαν οι δύο χώρες στους προηγούμενους 60 κύκλους των διερευνητικών;
Είναι δεσμευτικές οι διερευνητικές ή είναι λόγια του αέρα; Έχουν δοθεί σημειώματα και χάρτες από τις δύο πλευρές; Και αυτά τα προσημειώματα είναι δεσμευτικά για τον νέο, 61ο γύρο;
Τα ερωτήματα είναι πολλά και καυτά και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να μένουν στο σκοτάδι.
Προφανώς οι διερευνητικές που γίνονται μεταξύ διπλωματικών αντιπροσωπειών δεν μπορούν να ειναι δεσμευτικές σε καμία περίπτωση. Πλην όμως υπάρχει ο κίνδυνος να νομιμοποιήσουν την ατζέντα Κάλιν.
Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο αποτελούν σοβαρή παγίδα για την ελληνική διπλωματία.
Το 2021 θα είναι σίγουρα ένα δύσκολο έτος και θα δοκιμαστεί στα άκρα η εθνική μας κυριαρχία. Κατά κύριο λόγο πολιτικά.
Η προθυμία της χώρας μας να βρεθεί πολιτική λύση στα ελληνοτουρκικά δεν απέχει πολύ από το να μετατραπεί σε πολιτική αυτοκτονία…
Μακάρι να πέφτουμε έξω σε όλες τις παραπάνω αναλύσεις…