Τι ρόλο παίζουν τα θαύματα στην ανάκτηση της πίστης ενός ανθρώπου; Φαίνεται ότι θα μπορούσαν να αποτελούν το πρωταρχικό υπόδειγμα της ρήσης «αυτό που πιστεύεις, το βλέπεις». Οι πιστοί είναι προετοιμασμένοι να αποδεχτούν τα θαύματα· οι σκεπτικιστές είναι προετοιμασμένοι να τα απορρίψουν ασυζητητί. Αυτό μπορεί να είναι προφανές, ας πάμε όμως λίγο πιο βαθιά. Αν κάποιοι παράγοντες, που υπάρχουν βαθιά κρυμμένοι στο μυαλό σας, υπαγορεύουν τον τρόπο που συλλαμβάνετε τα πράγματα, τότε το όλο θέμα της αναζήτησης ισχυρών αποδείξεων είναι ένας περισπασμός.
Το πραγματικό θέμα είναι το πώς θα ενώσουμε το φυσικό και το υπερφυσικό. Ο διαχωρισμός αυτών των δύο είναι μόνο μια συνήθεια: η επιστήμη φτιάχτηκε για να χωρά σε ένα νοητό καλούπι, τα θαύματα φτιάχτηκαν για να χωρούν σε ένα άλλο.
Έχει περάσει ο καιρός που τα καλούπια αυτά έπρεπε να μένουν σφραγισμένα. Θέλω να δείξω ότι δεν χρειάζεται να απορρίψετε τα θαύματα για να έχετε την επιστήμη – μάλλον το αντίθετο. Όταν ο Αϊνστάιν δήλωνε ότι σε κάθε μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη είναι απαραίτητη η αίσθηση του δέους και του θαυμασμού, δεν το έλεγε αυτό ελαφρά τη καρδία.
Σε ένα σύμπαν όπου η ορατή ύλη αποτελεί μόνο το 0,01% της δημιουργίας, θα ήταν ανόητο να δεχτούμε την επιστήμη χωρίς να νιώθουμε ότι η πραγματικότητα είναι εξαιρετικά μυστηριώδης. Η σκοτεινή ενέργεια υπάρχει στα όρια του αγνώστου, το ίδιο και ένα άγιος που ζει χωρίς καμία τροφή. Η υπεραπλουστευμένη λογική και η παρωχημένη επιστήμη του Ντόκινς και των ομοίων του δεν καταφέρνουν σε καμιά περίπτωση να δείξουν πώς λειτουργεί η πραγματικότητα.
Το 1905 ο πάπας Πίος Χ΄ανακοίνωσε ότι θα έπρεπε να πραγματοποιηθούν ενδελεχείς ιατρικές έρευνες στη Λούρδη προτού επιβεβαιωθεί οποιαδήποτε θαυματουργή ίαση. Μέχρι σήμερα, μετά από εκτενείς κριτικές επισκοπήσεις, έχουν επιβεβαιωθεί εξήντα εφτά θαυματουργές ιάσεις. Η τελευταία, το 2002, αφορά έναν Γάλλο που θεραπεύτηκε από παράλυση, ένα περιστατικό που είκοσι γιατροί του Ιατρικού Συλλόγου της Λούρδης έχουν χαρακτηρίσει ως «αξιοθαύμαστο».
Ο χαρακτηρισμός αυτός απέχει αρκετά από τον όρο «θαυματουργό». Έχουν όμως καμιά σημασία οι αριθμοί; Με άλλα λόγια, δεν θα έπρεπε να μιλάμε για όλα τα θαύματα της ιστορίας, τα οποία είναι χιλιάδες, αλλά να εξηγήσουμε μόνο ένα. Το υπερφυσικό δεν έχει εγκυρότητα αν δεν συνδεθεί με το φυσικό· ο διαχωρισμός τους δεν ικανοποιεί κανέναν άλλο εκτός από τους θρησκευόμενους, οι οποίοι είναι ακριβώς το αντίθετο των σκεπτικιστών, καθώς δέχονται εύκολα αυτά που εξίσου εύκολα απορρίπτουν οι αντίπαλοί τους.
Επειδή υπάρχει μόνο μία πραγματικότητα, αυτή είναι συνεχής. Αν μπορούσαμε να κόψουμε την πραγματικότητα σε φέτες, σαν να επρόκειτο για ένα καρβέλι ψωμί, θα την καταστούσαμε πιο κατανοητή. Μπορούμε να πετάξουμε τις φέτες του υπερφυσικού. Η επιστήμη πετυχαίνει όλο και λεπτότερες τομές της πραγματικότητας, φτάνοντας κοντά στην ίδια πηγή της ύλης και της ενέργειας. Αν όμως ισχυριστείτε ότι το ψωμί βγαίνει μόνο σε φέτες και αρνηθείτε το ατεμάχιστο καρβέλι, τότε κάνετε λάθος.
Η αναλογία μπορεί να είναι ταπεινή, αυτό όμως είναι το λάθος που κάνει η σύγχρονη επιστήμη: έχει υποδιαιρέσει τη φύση σε μικρά κομμάτια γνώσης, ενώ αφήνει εκτός τη θαυματουργή υπόσταση του όλου.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Deepak Chopra «Το Μέλλον του Θεού» από τις εκδόσεις Πεδίο. Δείτε περισσότερα εδώ