Αν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ζούσε στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα αποφθέγματα και οι σοφίες του θα ήταν από τότε διάσημες. Για του λόγου το αληθές, υπάρχουν αρκετά βιβλία, τα οποία έχουν συλλέξει τις σοφές φράσεις του, πολλές εκ των οποίων προέρχονται από τα γράμματά του προς φίλους, συνεργάτες και μέλη της οικογένειάς του.
Αν και ένας σημαντικός στοχαστής και παθιασμένος ομιλητής ακόμα και σε σχέση με την πολιτική και την οικονομία, ένα μεγάλο μέρος των χρήσιμων λόγων του και γνώσεών του προέρχονται από την ουσιαστική ζωή την οποία έκανε σε προσωπικό επίπεδο.
Η ζωή είναι τρελή και χαώδης. Αλλά ορισμένες γενικές αλήθειες ισχύουν ασχέτως γενιάς, δεκαετίας και αιώνα. Και η εξερεύνηση ορισμένων αληθειών από την πένα και το στόμα ενός σοφού ανθρώπου όπως του Αϊνστάιν θα μας βοηθήσουν να βρούμε τις δικές μας προσωπικές αλήθειες.
1. «Είναι το καθήκον κάθε καλοπροαίρετου ανθρώπου να παλεύει με αφοσίωση στον δικό του μικρόκοσμο για να μετατρέψει αυτή την αγνή καλοσύνη σε ζωντανή δύναμη, όσο περισσότερο μπορεί»
«Είμαστε στη θέση ενός μικρού παιδιού. Μπαίνοντας σε μια τεράστια βιβλιοθήκη, της οποίας οι τοίχοι είναι καλυμμένοι μέχρι το ταβάνι με βιβλία σε πολλές διαφορετικές γλώσσες. Το παιδί ξέρει ότι κάποιος πρέπει να έχει γράψει αυτά τα βιβλία. Δεν ξέρω ποιος ή πώς. Δεν καταλαβαίνει τις γλώσσες στις οποίες είναι γραμμένα. Το παιδί παρατηρεί ένα συγκεκριμένο σχέδιο στον τρόπο που τα βιβλία είναι τοποθετημένα, μια μυστηριώδης τάξη, την οποία δεν κατανοεί, αλλά μόνο αμυδρά υποθέτει».
Γι’ αυτό ακριβώς ο Αϊνστάιν πίστευε ότι κάνοντας σημαία του αγώνα μας την ανθρωπιά, χρησιμοποιώντας την ως μέσο, μπορούμε να διεισδύσουμε στις άγνωστη ακόμα γνώση.
2. «Μου φαίνεται ότι η πιο σημαντική λειτουργία της τέχνης και της επιστήμης είναι να ξυπνά και να κρατά ζωντανό αυτό το συναίσθημα σε όσους είναι δεκτικοί»
Ο Αϊνστάιν πίστευε ότι η τέχνη και η επιστήμη κρατούν μια ιδιαίτερη σχέση στην ύπαρξη μας και στη σχέση με τον κόσμο γύρω μας. Δεν μας βοηθούν απλά να συνεισφέρουμε στον κόσμο ή να ξεπεράσουμε τις εσωτερικές και εξωτερικές προκλήσεις, αλλά και να συνδεθούμε με τον εαυτό μας και τον κόσμο με έναν πολύ βαθύ, σχεδόν θρησκευτικό, τρόπο.
3. «Κάθε μέρα υπενθυμίζω στον εαυτό μου εκατοντάδες φορές ότι η εσωτερική και εξωτερική μου ζωή βασίζονται στους αγώνες άλλων ανθρώπων, νεκρών και ζωντανών, και ότι πρέπει να ξεπεράσω τον εαυτό μου ώστε να αποδειχθώ άξιος των όσων έλαβα και λαμβάνω»
Συχνά ξεχνάμε πόσο επηρεάζεται η ζωή μας από τους αγώνες αμέτρητων άλλων ανθρώπων για τα δικαιώματα και τη γνώση που κατέχουμε σήμερα. Εκείνων που δούλεψαν ακούραστα για να εφεύρουν και να εξελίξουν τις ιδέες τους, εκείνων που έχτισαν και ξανάχτισαν, που επιδιόρθωσαν, που υπερασπίστηκαν και που δεν παραιτήθηκαν.
Τα πάντα, από το φαγητό που φτάνει στο πιάτο μας, τα φάρμακα και τα εμβόλια που σώζουν ζωές, τα δομικά υλικά, τη θέρμανση, την τεχνολογία αποτελούν ιδέες και προσπάθειες τόσων ανθρώπων του παρελθόντος. Και φυσικά τα δικαιώματά μας, χρειάστηκε κάποιοι άλλοι να αγωνιστούν για να κατοχυρωθούν μέσα σε έναν πολλές φορές άδικο και σκληρό κόσμο.
Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι μια παύση η οποία θα μας επιτρέψει να δείξουμε την εκτίμησή μας σε αυτούς τους ανθρώπους. Ύστερα, χρειάζεται και η δική μας συνεισφορά για να συνεχίσουμε το έργο τους.
«Τι παράξενοι που είμαστε εμείς οι θνητοί! Καθένας από εμάς βρίσκεται εδώ για μια σύντομη επίσκεψη· δεν γνωρίζει για ποιο σκοπό, αν και μερικές φορές νομίζει ότι τον αισθάνεται. Αλλά από την οπτική γωνία της καθημερινής ζωής, χωρίς να εμβαθύνουμε, υπάρχουμε για τον συνάνθρωπό μας – καταρχάς γι’ αυτούς στων οποίων τα χαμόγελα και την ευημερία στηρίζεται όλη η ευτυχία μας και αμέσως μετά για όλους αυτούς που δεν γνωρίζουμε προσωπικά και με τη μοίρα των οποίων είμαστε ενωμένοι με τον δεσμό της συμπόνοιας»