Συλλογιζόμουν το μεγαλείο αυτής της αποκάλυψης∙ αν η ανθρωπότητα αναγνώριζε μια αλήθεια τόσο σημαντική, θα είχε ανατρέψει και μεταμορφώσει για πάντα τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε.
Θα ερχόταν η μέρα που θα μετέδιδα και στους φοιτητές μου τη δυναμική μιας τέτοιας οπτικής∙ όσο πιο σκληρή η επίθεση του Αντιπάλου, όσο πιο βαριά η προσβολή του, τόσο πιο μεγάλη και η ευκαιρία του ανθρώπου να προχωρήσει μπροστά.
Μάθε να χαμογελάς μέσα σου ενώ η μάχη μαίνεται
και αμείλικτα η επίθεση εκδηλώνεται.
Τον Αντίπαλο εξωτερικά θα ’πρεπε να παλεύεις,
την ίδια στιγμή που θα τον συγχωρείς μέσα σου!
Μόνο μέσα σου μπορεί να υπάρξει η συγχώρεση.
Ναι, έξω από σένα δώσε την πιο μανιασμένη μάχη…
αλλά χωρίς να το πιστεύεις!
Επιτέλους, μια μικροσκοπική χαραμάδα άνοιγε αρχίζοντας να ρίχνει φως σ’ εκείνο το πανάρχαιο, ανεξιχνίαστο παράδοξο∙ αν τον αγαπάς, παύει να είναι εχθρός σου, κι αν είναι εχθρός σου, πώς γίνεται να τον αγαπάς;
Η ιδέα τού «να αγαπάς τον εχθρό σου» έρχεται
από ένα ανώτερο νοητικό επίπεδο.
Μόνο ένας άνθρωπος που είναι μια πλήρης ολότητα
μπορεί να κατανοήσει και να εφαρμόσει την ιδέα αυτή.
Μόνο όποιος έχει ξεριζώσει από μέσα του κάθε σύγκρουση
και κάθε διαχωρισμό είναι σε θέση να τα καταφέρει
χωρίς τον Αντίπαλο.
Για εκείνους που υπακούν σε μια δυαδική λογική,
που εξακολουθούν να βλέπουν και να σκέφτονται μέσω του
συστήματος των αντιθέτων, η θεραπεία μπορεί να εμφανιστεί
μόνο πίσω από την αγριωπή μάσκα του Αντιπάλου.
«Να λοιπόν ποια θα πρέπει να είναι η στάση ενός ηγέτη απέναντι στις δυσκολίες», είπε ο Dreamer, τρίβοντας τα χέρια Του με την ικανοποίηση κάποιου που επιτέλους έχει μπροστά του ακριβώς αυτό που εδώ και καιρό προσδοκούσε.
«Ένας ηγέτης γνωρίζει ότι όσο τρομερός κι αν φαίνεται ο Αντίπαλος, η μάχη ποτέ δεν είναι άνιση και οι δυσκολίες είναι μόνο φαινομενικές. Η μάσκα του Αντιπάλου, η φαινομενική αγριότητά του, κρύβει πίσω της την πρόσβαση σε υψηλότερα επίπεδα υπευθυνότητας.
«Κανείς, ποτέ, δεν σου είχε εξηγήσει πιο καθαρά ποιο είναι το παιχνίδι!» ανήγγειλε ο Dreamer, απευθύνοντας τα λόγια Του σ’ ένα αόρατο ακροατήριο, τεράστιο όσο και ο πλανήτης. Πρόσθεσε ότι, χωρίς την κατανόηση όλων αυτών, χωρίς μια Σχολή, οι περισσότεροι άνθρωποι θα σταματούσαν στο κατώφλι αυτού του περάσματος, αρνούμενοι να πληρώσουν το τίμημα.
Συνεχώς σκοντάφτουμε επάνω σε εμπόδια και εσωτερικές φωνές που μας εμποδίζουν να συνεχίσουμε∙ είναι φυσικοί και ψυχολογικοί αντίπαλοι, που δοκιμάζουν τη δύναμη της θέλησής μας, την καθαρότητα της πρόθεσής μας, την ετοιμότητα και την αποφασιστικότητά μας.
Το αδύνατο πάντοτε ανοίγει την πόρτα
στην επόμενη δυνατότητα.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Elio D’Anna με τίτλο «Η σχολή των Θεών» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα και μπορείτε να το βρείτε πατώντας εδώ